เพื่อนๆเคยมีช่วงนึงของชีวิตที่เราตกอับมากๆไหมคะ
แบบว่าตกงาน เงินเก็บไม่มี เงินใช้แต่ละวันก็ไม่มี วันๆเดินเตร่หางานแต่ไม่เคยได้
ค่ารถเมล์ไม่มี แต่งตัวดีออกจากบ้านแต่ทั้งกระเป๋ามีแต่เศษเหรียญสตางค์
ตอนนี้เศษสตางค์ก็ซื้อมาม่าประทังชีวิตมาจนหมดเกลี้ยงแล้ว
จะขอครอบครัวก็ไม่ได้เพราะเขาก็ไม่มี รอเราส่งให้เหมือนกัน ยืมพี่ยืมน้องเขาก็ลำบากไม่ต่างกันไม่กล้ายืม
นี่ดีหน่อยมีไวไฟฟรีที่ป้ายรถเมล์ให้เล่น พอเหงาๆเบื่อๆก็เดินมานั่งเล่นที่ป้ายรถเมล์
เมื่อไหร่จะผ่านจุดนี้ไปได้เครียดมากค่ะ ถ้าอยู่ในห้องนี่อดร้องไห้ไม่ได้เลย
ตอนนี้ได้แต่คิดในแง่ดีว่าเป็นโอกาสลดความอ้วน แต่บางทีก็หิวเกินทนไม่ไหวก็ได้แต่นอนๆให้มันหลับไปจะได้ลืมหิว
ใครเคยผ่านจุดนี้ใช้ชีวิตยังไงต่อไปดีคะ คิดไม่ออกจริงๆ ของที่มีก็ขายเป็นของเก่าจนตอนนี้เหลือแต่ตัวแล้ว
นี่ถ้าโทรศัพท์หน้าจอไม่แตกคงขายไปด้วยแล้ว ความจนนี่มันน่ากลัวจริงๆนะคะ