ศรัทธา (ความเชื่อ) ก็คือ ความมั่นใจว่าจะเป็นความจริงตามที่ฟังมา หรืออ่านมา หรือคิดคำนวณเอา หรือตามสามัญสำนึกของเราเอง เป็นต้น

สาเหตุที่ต้องใช้ความเชื่อก็เพราะยังไม่พบความจริง แต่ถ้าพบความจริงเมื่อไรศรัทธาก็จะบรรลุถึงจุดสูงสุดคือกลายเป็นปัญญาขั้นเห็นแจ้งขึ้นมาทันที

แต่ถ้ายังไม่พบความจริง ก็จะยังคงต้องใช้ความเชื่ออยู่ต่อไป

ความเชื่อนั้นกลัวเหตุผล เพราะอธิบายไม่ได้  และกลัวความจริง เพราะถ้าพิสูจน์แล้วพบว่าไม่เป็นความจริงตามที่เชื่อก็จะทำให้ผิดหวังหรืออับอาย

เมื่อความเชื่อยังพิสูจน์ให้เห็นจริงไม่ได้ ความเชื่อจึงยังคงเจืออยู่ด้วยความไม่รู้จริงทั้งสิ้น ไม่มากก็น้อย ซึ่งความไม่รู้จริงก็คือ ความงมงาย

แต่ความเชื่อก็มีประโยชน์ตรงที่ช่วยให้คนที่เชื่อมีความอุ่นใจ สบายใจได้บ้าง แม้จะไม่มั่นใจเต็มที่ก็ตาม

ความเชื่อเหมาะสำหรับคนที่ยังมีความรู้น้อย ที่ไม่ได้รับการศึกษาให้เข้าใจถึงเรื่องเหตุผลจากความเป็นจริง ตามหลักวิทยาศาสตร์ได้

ความเชื่อไม่ใช่ปัญญาที่จะทำให้เข้าใจและเห็นแจ้งชีวิตรวมทั้งโลก จนสามารถดับทุกข์ของจิตใจในปัจจุบันได้

พระพุทธเจ้าสอนให้ใช้ปัญญานำหน้าความเชื่อ จึงจะดับทุกข์ได้ แต่ถ้าใครใช้ความเชื่อนำหน้าปัญญา ก็จะดับทุกข์ไม่ได้แม้เพียงชั่วคราว ตามความต้องการ