บอกเลยว่าโคตรจริงและโคตรกลุ้มเลย
เพราะแค่เรื่องกินแค่นั้นเอง ที่กลายมาเป็นปัญหาชีวิตคู่ได้

ผมกับแฟนครับอยู่กันมาได้ร่วม 2 ปีละ อยู่กับแบบคู่ทั่วไปแหละครับ
แต่ประเด็นที่ผมรู้สึกเลยคือ เมื่อก่อนผม นน. 55 กก. สูง 175 โดยประมาณออกแนวผอมๆ หน่อย
แล้วแฟนผมก็หนักเกือบ40 ตัวเล็กๆนะ คือรวมๆ ผอมเพียวกันทั้งคู่

จุดเริ่มต้นผมคิดว่ามันอาจเกิดจากผมเอง ครั้งแรกตอนคบกันใหม่ๆ ผมชอบพาเธอไปกินหมูกะทะหลังจันเกษม
เพราะใกล้บ้านแล้วก็ไม่ต้องคิดอะไรเยอะ มีอะไรก็กินๆ เข้าไป เพราะก่อนหน้านี้ผมเองก็กินเข้าไปแล้วไม่อ้วน
แฟนผมก็เหมือนกันเพราะกินแล้วก็ไม่อ้วนเลย ก็กินกันแหลกเลย และดูเหมือนว่าก่อนหน้ามาคบกันแฟนผมก็ไม่เข้าร้านพวกนี้อยู่แล้ว
เหมือนผมไปจุดประกายการกินให้เธอครับ เพราะมีของกินเยอะแยะและต้องบอกว่าตัวเล็กๆ กินจุมาก
จากนั้นมากลายเป็นว่าวันหยุดวันว่างอะไรก็จะมีการแวะเวียนไปกินแนวนี้กันไป แต่ไม่ถึงกับถี่นัก เดือนละครั้งไรงี้ครับ

กระทั่งแฟนมีต้องไปงานเลี้ยงบริษัทอะไรสักอย่างกับเพื่อนที่ออฟฟิศแล้วก็ไปกินพวกชาบูชิกันครับ พอกับมาบ้านก็มาเล่าให้ฟังว่า
ดีกว่าไปกินหมูกะทะเยอะเลย แล้วก็เล่ายาวๆ ประมาณว่าดี๊ดีกว่าหมูทะอีก วันหลังไปกินกันเองเถอะ ผมก็เอาแล้วไง หลังจากนั้นมีโอกาสก็เป็นต้องไปกินแบบบุปเฟ่ในห้างตลอด ลืมหมูกะทะไปได้เลย เพราะหลังมาเธอก็บอกประมาณว่าไหนๆ จะเสียเงินแล้วก็น่าจะกินดีๆ กันไปเลย
ว่าแต่จากหมูทะหลักร้อยกว่าๆต่อหัว มาเป็นกินทีละเกือบสี่ร้อย แม่จ้าววววว
พอเดินห่างเจอซุกกิชิก็ต้องเดินปรี่เข้าไปกิน พอเดินไปเจอฮอทพอทก็จะลากๆๆๆผมกินพอไม่กินอิดออดก็จะโกรธ
บางทีก็ต้องเดินหลบๆเลี่ยงๆกันเลยครับ เรื่องราคาก็ประเด็นนึงครับ
แต่เป็นอีกประเด็นนึงคือพอมันไปกินถี่ๆ แล้ว
น้ำหนักผมขึ้นแบบไม่คิดมาก่อน คือตั้งแต่เด็กจนโต น้ำหนักคงที่มากก็กินปกติ ก็เลยไม่ค่อยใส่ใจ จนเพื่อนและคนที่ทำงานเริ่มทักครับ
แล้วเสื้อเชิตทำงานเริ่มแน่นพุงเริ่มล้น ครับใส่ไม่ได้ ยัดเข้าไปก็ปริ เอาเป็นว่ารู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนว่าร่างกำลังจะพังแล้ว
พอเริ่มเครียดแบบนี้ก็เลยบ่นๆ กับแฟนแต่ก็เหมือนไม่สนใจ ยังจะทำแบบเดิม คือหลังๆ เธอมันจะลากผมไปทุกอาทิตย์เลยครับ
จนผมบอกว่า ไม่ไหวละเรารู้สึกว่าเรากินเยอะเกินไป ผมคงต้องพักแล้วหาเวลาออกกำลังบ้างแล้ว
พูดไปเธอก็ไม่เข้าใจ หาว่าผมเปลี่ยนไป เบื่อเธอแล้วก็เริ่มชวนทะเลาะใหญ่โตเลยเป็นแบบนั้นไป

ในขณะที่ผมน้ำหนักขึ้น แต่เธอกลับตัวเท่าเดิมกินเยอะแต่ไม่เปลี่ยนเลย และหลังจากนั้นเธอก็นิ่งๆไปเหมือนเราจะไม่สนุกกับการไปกิน
ด้วยกันอีกแล้ว ชวนไปกินข้าวปกติไม่ค่อยไป พอไปกินบุฟเฟ่ต์กันก็เจือนๆมันแปลกๆไปครับ แล้วผมก็แอบดูโทรศัพท์เธอเหมือนว่า
เธอจะชวนเพื่อนออกไปกินบุฟเฟต์บ่อยๆ หลังเลิกงาน คือไม่ง้อผมครับ ออกไปแบบนี้กับเพื่อนบ่อยมากขึ้น
แล้วก็หลังๆเหมือนคุยอะไรก็จะดูขัดๆ โกรธกันง่ายขึ้น งอนง่ายขึ้น ทะเลาะบ่อยขึ้น
เพียงเพราะผมไม่ไหวที่จะกินบุฟเฟต์เองเหรอเนี้ย ไม่อยากเชื่อเลยว่าแค่เรื่องกินมันกลับสร้างช่องว่างระหว่างเราไปแล้ว

คือผมควรทำไงดีครับ ที่จะทำให้ทุกอย่างมันโอเคเหมือนเดิม ขอโทษด้วยที่เล่ามาซะยาวเลยนะครับคือผมกลุ้มจริงๆ