" งานหลักจริง ๆ คือ งานยกระดับจิตใจของเราเอง "
เราเกิดมาเพื่อพัฒนาจิตวิญญาณของเรา
ให้สูงขึ้นไปสู่ความพ้นทุกข์ให้ได้

ถ้าเราเห็นภัยในวัฏสงสาร
เราต้องปฏิบัติธรรมให้สมควรแก่ธรรม
ปฏิบัติตั้งแต่ตื่นจนหลับ
ต้องตั้งหลักเลยว่าชีวิตนี้มีเป้าหมาย

เราเกิดมาเพื่อพัฒนาจิตวิญญาณของเรา
ให้สูงขึ้นไปสู่ความพ้นทุกข์ให้ได้
เรื่องอะไรเราจะต้องทุกข์แล้วทุกข์อีก
วัฏฏะเป็นภัยที่น่ากลัวที่สุดเลย
ฆาตกรทั่ว ๆ ไปนะ ถ้ามันจะฆ่าเรา
มันฆ่าเราได้ครั้งเดียว แต่วัฏฏะนี่
ฆ่าเราครั้งแล้วครั้งเล่าไม่มีวันจบวันสิ้นเลย

ถ้าเราระลึกชาติไปได้จะรู้ว่าวัฏฏะนี้น่ากลัว
ยิ่งกว่าฆาตกรใด ๆ เกิดทีไรตายทุกทีเลยนะ
มีความทุกข์ย่ำยีถึงตายทุกครั้งไป
คนที่บารมีมาก เห็นทุกข์เห็นโทษเห็นภัยของวัฏฏะ
อยากจะข้ามวัฏฏะ ก็รู้ว่าชีวิตนี้มีเป้าหมาย
ชีวิตนี้เกิดมาเพื่อจะมายกระดับจิตวิญญาณ
ไปสู่ความพ้นทุกข์ ต้องใกล้ความพ้นทุกข์ไปตามลำดับ ๆ

เมื่อรู้เป้าหมายหลักในชีวิต
รู้วัตถุประสงค์หลักในชีวิตแล้ว

" งานอื่นจะเป็นงานรอง "

งานทำมาหากินเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง
มันเลี้ยงได้ชีวิตเดียว
เลี้ยงลูกเลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงสามีภรรยา
เลี้ยงไปตามหน้าที่ สร้างคุณงามความดีให้กับโลก
สงเคราะห์โลก ทำไปตามหน้าที่นะ

" งานหลักจริง ๆ คือ งานยกระดับจิตใจของเราเอง "

งานอื่น ๆ เป็นงานอาศัย
หรือเป็นงานที่ควรจะทำเท่านั้นเอง
ทำมาหากินเป็นงานอาศัย
ต้องทำมาหากินจะได้มีชีวิตอยู่
มีชีวิตอยู่เพื่อปฏิบัติธรรม
ไม่ใช่ทำมาหากินเพื่อจะกินนะ

เรารู้ว่างานหลักของเราคืออะไร
งานที่จำเป็นเพื่อความอยู่รอด
งานที่ควรทำคืออะไร
เราก็จัดสรรการปฏิบัติของเราให้พอเหมาะพอควร
เราปฏิบัติตั้งแต่ตื่นจนหลับ
ยกเว้นเวลาที่เราทำงานที่ต้องคิด
กับยกเว้นเวลาที่เราจะต้องนอนหลับ
ยกเว้น เวลาสองเวลานี้
เวลาเราทำงานที่ต้องคิด ไม่ใช่เวลาปฏิบัติ
อันนั้นเป็นเวลาทำมาหากินเลี้ยงตัวเอง
เลี้ยงครอบครัว หรือว่าไปทำสิ่งซึ่งเป็นประโยชน์
ต่อส่วนรวมตอบแทนสังคมซึ่งเราได้อาศัยอยู่

" แต่มีเวลาเมื่อไร ภาวนาเลย "

หนังสือทางออกจากวัฏสงสาร หน้าที่ ๖๘ - ๖๙

...ขอให้ผู้อ่านทุกท่านเจริญในธรรม...