ส่วนมากจะเห็น วิธีระงับความโกรธ  ความอาฆาต

สามารถระงับได้ด้วยสติ เมตตา กรุณา อุเบกขา

แล้วความรัก ความคิดถึง ห่วงใย อาลัยอาวรณ์ล่ะค่ะ

ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงกามารมณ์นะคะ คือความรู้สึกแบบคิดถึง อยากได้ยินเสียง อยากอยู่ใกล้ๆอะไรแบบนี้อ่ะค่ะ

เช่นถ้าพระสงฆ์เกิดไปตกหลุมรักผู้หญิงเข้า โดยไม่ได้ตั้งใจ

ต่อให้รักษากิริยา อาการไม่ให้ผิดศีล

ไม่พบ ไม่คุย ไม่ยุ่งเกี่ยว แต่ธรรมชาติคนเรา เวลาที่รักใครมันก็จะต้องคิดถึง

บางครั้งแทบจะตลอดเวลา กินไม่ได้นอนไม่หลับเลยทีเดียว

และความรัก สำหรับบางคนนั้น (เคยเห็นคนแบบนี้จริงๆค่ะ และบางทีจขกทเองก็เป็น)

ต่อให้คนที่เรากำลังรักอยู่จะแก่ จะเหี่ยว จะไม่สวยไม่งาม

หรือแม้กระทั่ง นิสัยอาจจะไม่ค่อยดีอย่างไร เราก็ยังรักอยู่ดี (คืออาจจะทั้งเกลียดและรักไปพร้อมๆกัน)

แบบนี้ต่อให้พิจารณาอสุภกรรมฐาน มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร

แล้วจะใช้หลักธรรมอะไรเพื่อไปดับอารมณ์รักนี้ได้คะ

ถ้าอยู่ในพระไตรปิฏกจะอ่านได้ตรงไหน