การบำเพ็ญบารมี ของพระเวสสันดร เรื่องทานบารมีเป็น  ทาน ที่เป็นอัศจรรย์ ที่ประกอบไปด้วยเหตุด้วยผล
พระโพธิสัตว์ ที่สามารถ สละ แม้กระทั้งชีวิตตนเองได้ สิ่งที่ยากกว่านั้นคือ การ สละ ภรรยา บุตร ธิดา อันเป็นที่รัก

     เพราะอะไร เพราะว่าชีวิตท่าน ท่านสามารถตัดสินใจได้ทันที แต่ ถ้าเป็นชีวิต ของผู้อันเป็นที่รัก แรงเสียดทานจะมีมาก(ในหลายชาติ พระโพธิสัตว์ท่านก็ได้สละชีวิตตนเอง เป็นที่ประจักษ์)
   ถามว่า เพื่อพระโพธิญาณ สำคัญมากขนาดนั้นเหรอ  ต้องเข้าใจก่อนว่า ความรู้ที่ทำให้สามารถพ้นทุกข์ได้ และสามารถพาผู้อื่นคือสั่งสอนผู้อื่นให้พ้นทุกข์ได้ นี้แหละเรียกว่า  พระโพธิญาณ ถ้าเป็นความรู้ที่พ้นทุกข์ได้ แต่สั่งสอนผู้อื่นให้พ้นทุกข์ตามไม่ได้ก็ จะเป็นในส่วนของพระปัจเจกพุทธเจ้า
  
  
         การบำเพ็ญบารมี ของพระเวสสันดร เพื่อพระโพธิญาณ ก็สำเร็จผล เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะ  ได้ตรัสรู้เป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสั่งสอนพระสัทธรรม ให้สัตว์โลกได้พ้นทุกข์ และพวกเราก็ได้รับ ประโยชน์ทั้งทางตรง และทางอ้อม ในขณะนี้
       ในฐานะหัวหน้าครอบครัว   ในฐานะพระโพธิสัตว์ ที่ท่านมุ่งแสวงหาความรู้ที่ทำให้ พ้นทุกข์  การมุ่งประเด็นเรื่อง การให้ทานภรรยาบุตรธิดา เป็นเรื่องที่ ต้องใช้กระบวนการ เหตุและผล ข้ามภพข้ามชาติ ที่ได้ปราถนาร่วมกันมาตั้งแต่ สมัย สุเมธดาบส