ก่อนอื่นเลยมันอาจจะเป็น กระทู้พลีชีพก็ได้ เตือนไว้ก่อน 55555555

คือวันก่อนได้มีโอกาสไปอ่าน พระเวสสันดรน่ะครับ ที่ว่าเป็นชาติสุดท้ายก่อนจะได้เป็นพระพุทธเจ้า

เรื่องคือ ท่านให้ทานทุกอย่างจริงๆ ให้ได้แม้กระทั่งลูกของตัวเอง มีตอนนึงที่ให้ลูกทั้งสองกับชูชกไป เพื่อนำไปเป็นทาส ผมขอถามว่าทำแบบนี้ไม่บาปหรอครับ ที่ทำให้ลูกทั้งสองต้องลำบาก?

มีตอนหนึ่งท่านพูดว่า  "ชาลีกัณหา เจ้าจงขึ้นมาหาพ่อเถิด หากเจ้านิ่งเฉยอยู่ พราหมณ์เฒ่าก็จะเยาะเย้ยว่าพ่อนี้ ไร้วาจาสัตย์ พ่อตั้งใจจะบำเพ็ญทานบารมี เพื่อสละละกิเลสให้บรรลุพระโพธิญาณ จะได้เป็นที่พึ่งแก่สัตว์โลกทั้งหลาย ในภายภาคหน้า ให้พ้นจากทุกข์แห่งการเวียนว่ายตายเกิด เจ้าจงมาช่วยพ่อประกอบการบุญเพื่อบรรลุผล คือ พระโพธิญาณนั้นเถิด" (อ้างอิงจาก http://www.dhammathai.org/chadok/legend10.php)

อย่างนี้ถือเป็นการทำบุญเพื่อหวังผลหรือไม่ครับ? แล้วสรุปบาปหรือบุญกันแน่ครับ?