ในมุมมองของคนธรรมดามันก็ย่อมรักย่อมห่วงเป็นเป็นธรรมดาครับ

ขนาดว่าเงินทองเรา เราก็รักก็หวง ไม่อยากให้ใครมาลักวิ่งชิงปล้น หรือจะยกให้คนอื่นแบบไม่มีอะไรแลกเปลี่ยน ก็ทำใจยาก

ที่นี้มาถึงการกระทำของพระโพธิสัตว์ ท่านมองไปที่เป้าหมาย ซึ่งเป้าหมายของท่านคือพระโพธิญาณ
เพื่อจะได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า นี่ท่านหนักแน่นตรงนี้ ซึ่งการได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้านั้น มีคุณใหญ่
นั่นก็หมายถึงว่ามันมีประโยชน์มาก เมื่อเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว สิ่งที่จะเกิดขึ้นก็คือ ผู้คนจำนวนหนึ่ง ซึ่งมากพอสมควร
เมื่อได้ฟังธรรมจะได้พ้นทุกข์ พ้นจากความเกิดแก่เจ็บตาย พ้นจากสภาพที่เป็นอยู่อันแสนน่าเบื่อ
เมื่อคนพ้นทุกข์ ความเศร้าโศกเสียใจก็จะไม่เกิด ความแก่งแย่งชิงดี การต้องเกิดตายในวัฏสงสารก็จะไม่มี
นี่คือ ท่านมองไปที่เป้าหมายอันนี้ และท่านก็หนักแน่นในเป้าหมายของท่าน คือการได้มาเป็นพระพุทธเจ้า

ทีนี้มาที่การบริจาคลูกเมีย มันเป็นหนึ่งในวิธีการพิสูจน์ อารมณ์ของพระเวสสันดรไม่ต่างจากอารมณ์ของคนธรรมดาเลย
รักลูก รักเมีย มันรักแสนรัก หวงแสนหวง แล้วถ้าไม่ทำล่ะ ไม่บริจาค เพราะความห่วงหาอาลัยนี่แหละจะเป็นห่วงดักคอ
ไม่ให้พระเวสสันดรเป็นพระพุทธเจ้า ฉะนั้นตอนที่ท่านบริจาค ท่านจึงได้บอกกับลูกและเมียว่า ที่ท่านจำใจต้องทำแบบนี้
เพราะรักในพระโพธิญาณของท่านมาก ขอให้ลูกและเมียได้เข้าใจ เมียและลูก ท่านก็รัก แต่พระโพธิญาณมันสำคัญกว่า
ซึ่งเมียท่านก็เข้าใจว่าท่านตั้งใจหนักแน่นมาก ส่วนลูกอาจจะด้วยยังเด็กเล็กมาก ก็ตามประสาเด็ก แต่เพื่อโพธิญาณของพ่อ
ก็ต้องทำแบบนั้น การสละลูกเมีย จึงเป็นเหมือนการพิสูจน์ใจกันไปข้างหนึ่งเลยว่า จะเอายังไงกันแน่
จะเอาพระโพธิญาณ หรือจะจมอยู่ในวัฏฏสงสารต่อ ถ้าเอาโพธิญาณ ถึงชาตินี้จะต้องเสียใจเพราะเขามาขอสิ่งที่เรารัก
แต่ชาติต่อไป เราจะได้เจอสิ่งที่เรารักและเราหวัง แต่ถ้าจะอยู่กับลูกกับเมีย พระโพธิญาณก็จะไม่ได้
นี่อารมณ์เป็นแบบนี้ เป็นการวัดใจกันไปเลย วัดใจพระโพธิสัตว์ ว่าจะเลือกทางไหนกันแน่
ลูกเมียก็รัก พระโพธิญาณก็สำคัญ

การจะได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งๆ จึงไม่ใช่เรื่องง่ายๆ บางคนปรารถนามาพร้อมกัน ปรารถนามาแสนคน
ระหว่างทางมันต้องมีการพิสูจน์ใจกัน ตั้งแต่เล็กๆน้อยๆ ระดับกลางๆ จนถึงระดับสูงสุด และเวลาในการพิสูจน์
ไม่ใช่สั้นๆ ต้องวนเวียนทำอยู่เรื่อย จนกว่าบารมีจะเต็ม บางคนก็ท้อลาพุทธภูมิไปก่อน บางคนก็ไปต่อ
จนถึงที่สุดจริงๆ ตั้งใจแสนคน ล้านคน ก็อาจจะได้เป็นพระพุทธเจ้าแค่องค์เดียว หรือไม่กี่คน
ส่วนคนที่ไปไม่ถึงก็เป็นสาวกภูมิของพระพุทธเจ้าพระองค์ใดพระองค์หนึ่งไป นี่จึงเรียกว่าน้ำใจของท่านยิ่งใหญ่มาก
ลูกเมียเป็นสิ่งสำคัญมาก เป็นธรรมดาที่มนุษย์ทุกคนย่อมจะรักจะหวงแหน แต่การรักลูกรักเมีย มันก็ยังต้องเวียนตายเวียนเกิด
เกิดแล้วตายจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ถ้าตัดใจ มองไปที่เป้าใหญ่ ลูกเมียท่านก็เข้าใจ เอ้าละ มาช่วยกัน
ชาตินี้ถ้ามันทุกข์ ก็ขอให้ทุกข์ไป ชาติหน้าเราจะต้องไม่เจอแบบนี้อีก เราจะต้องไม่มาเสียใจรำพัน เราไม่ต้องมาจมปลักกับวัฏฏสงสาร
ที่หาจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดไม่ได้ ไม่ต้องมาทุกข์กายทุกข์ใจเพราะความพลัดพรากกันอีก เอาให้เด็ดขาดกันไปเลย
ลูกเมียเข้าใจท่าน ท่านเองก็หนักแน่นใจเป้าหมาย จึงเป็นแบบนั้น

จริงๆมีเหตุการณ์พิสูจน์ใจพระโพธิสัตว์เยอะมาก พออ่านเจอแล้วจะทึ่งว่าท่านทำได้ไง หรืออาจจะงงกับความคิดของท่านว่าทำไปทำไม
เพราะอะไร ที่ทำให้คนคนหนึ่งบ้าระห่ำทำถึงขนาดนั้นล่ะ เพราะอะไรที่ทำให้เขาดำเนินหนทางแบบนั้น
แล้วหนทางที่เขาดำเนินอ่ะ มันมีดีอะไร มันเกิดประโยชน์อะไร มันเกิดประโยชน์แก่เขาคนเดียวหรือเกิดประโยชน์กับคนอื่นด้วย