เป็นเวลากว่า 14 ปีแล้ว จากคนปกติที่ไม่มีปัญหาเรื่องสุขภาพ กลายเป็นคนที่ต้องวิ่งหาห้องน้ำทุกๆ 1 ชั่วโมง ผมพยายามค้นหาวิธีในอินเตอร์เน็ทก็แล้วแต่ยังไม่มีคำตอบที่ใช้แล้วได้ผล ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่ากระทู้ของผมจะเป็นประโยชน์ หากคนที่เป็นโรคลำไส้สั้นเสิร์ชผ่านกูเกิ้ลแล้วมาเจอกระทู้นี้ ได้ใช้ชีวิตอย่างคนปกติทั่วไปอีกครั้ง แค่ทาน "ลูกพรุนแห้ง" วันละ 1-2 เม็ดต่อวันตอนเช้า
วันที่ 1...
เหตุมีอยู่ว่า ช่วงปี 2544 ตอนนั้นผมอายุ 18 เรียนอยู่พณิชย์ธนปี 3 เกิดคิดสนุกขึ้นมาว่าอยากหุ่นแมน กับเค้าบ้าง ตัดสินใจเดินเข้าไปซื้อยาถามหา ยาเพิ่มน้ำหนัก เขาก็จัดยามาให้ น้ำหนักขึ้นดี แต่แปลกตรงที่เราถ่ายยาก ช่วงสุดท้าย (ก่อนนอนโรงพยาบาล) คือไม่ถ่ายเลย 3 วัน วันถัดมาผมปวดท้องเจ็บมาก เหมือนโดนแทงจากข้างใน พอไปถึงโรงพยาบาลต้องรอคิว ทรมานมากเพราะคนไข้เยอะ แทบตายเลยกว่าจะได้ใส่น้ำเกลือแต่ก็ยังไม่หายเจ็บ รู้ตัวเลยว่าต้องผ่าตัดเท่านั้น แต่เปล่าเลยคุณหมอบอกจะใช้วิธีรักษาเบื้องต้นโดยการเสียบสายยางเข้าไปในรูจมูก แยงเข้าไปถึงคอแล้วบอกให้เรากลืน เพื่อสายยางจะได้ดูดน้ำย่อยในกระเพาะออกมา ตอนแรกผมทำไม่ได้ ไอออกมา เพราะสายยางแยงคอแล้วมันเจ็บ กว่าจะกลืนได้ผมนี่ร้องไห้เลยครับ โดยทราบภายหลังว่าผมเป็นโรคลำไส้อุดตัน และมีพังพืดบีบรัดลำไส้อยู่
วันที่ 2...
ปรากฎว่าคืนนี้ของผมยังคงทรมานอยู่ จนตอนเช้าหมอมาคุยหลายคนมาก แล้วย้ายเตียงผมไปที่เตียงคนตายเมื่อคืน ผมรู้เพราะผมเจ็บจนข่มตาหลับไม่ได้ มันทรมานตลอดคืน และผมเห็นเหตุการณ์ที่พยาบาลพยายามปั้มหัวใจ แต่ไม่สามารถยื้อชีวิตชายคนนั้นได้ ตกเย็นผมได้แต่ฟังการตัดสินใจของคุณหมอ ว่าจะได้ผ่าตัดเมื่อไหร่ แต่แล้วคุณหมอยังคงยืนยันวิธีรักษาเดิม คืนนี้ของผมทรมานกว่าคืนก่อนเท่าตัว มันเจ็บจนผมไม่สามารถอยู่กับที่ ถอดสายกระเพาะออกแล้วเดินๆๆ จนพยาบาลทัก "อ้าวคุณมาเดิมทำไมดึกๆ ดื่นๆ นี่ตีไหนแล้ว เห็นไหมน้ำกระเพาะหยดเต็มทาง" ผมเหมือนคนที่ตายแล้ว ข้าวก็ห้ามกิน น้ำก็ห้ามกิน ปวดก็ปวด ตอนนี้ผมอยากตายให้มันจบๆ ไป เหลือบไปเห็นหน้าต่าง ที่เปิดรับลมบนชั้น 8 ถ้าโดดลงไปมันคงช่วยเราได้ จังหวะนึกถึงหน้าพ่อแม่ที่รักและห่วงเราที่สุด ผมจึงกลับมาที่เตียง
วันที่ 3...
ช่วงเช้าผมถูกพาตัวไปเอกซเรย์อีกครั้ง พร้อมได้รับการย้ายเตียง ตอนนี้ผมที่หมดแรงจากการอดข้าว อดน้ำ ได้ฟังคำพูดของคุณหมอที่กำลังปรึกษากันว่า เคสเนี้ย พังพืดมาจับที่ตรงนี้ ปวดทรมานสุดๆ ต้องผ่าตัดอย่างด่วน ผมนี่ตื่นเลยครับ ดีใจมากที่จะได้ผ่าตัด ในเวลา 3 ทุ่ม
วันที่ 4...
หลังการผ่าตัดผมไม่ปวดเลย เพราะคุณหมอให้มอร์ฟีน และยังคงอดน้ำ อดข้าว จนกว่าจะเริ่ม "ตด" ผมเห็นเตียงฝั่งตรงข้ามถูกเจาะคอเพื่อให้อาหารทางสายยาง ผมเห็นแล้วอยากมาก ผม ผม ผมมมมอยากกินข้าววววว
วันที่ 5-10...
หลังการผ่าตัดวันที่ 7 ผมตดได้แล้ว รีบบอกคุณหมอ โอเคแสดงว่าลำไส้เริ่มทำงาน เดี๋ยวหมอจะให้ลองทานโอวัลตินนะ เย้ จะได้กินโอวัลตินแล้วดีใจ ดีใจสุดๆ (ทุกๆ ปี ผมจะทานโอวัลตินเพื่อรำลึกถึงโอวัลตินถ้วยนั้น)
วันที่ 11...
รุ่งเช้าของวันถัดมาหลังจากอดข้าวมา 10 วัน คนที่เคยหนัก 55 วันนี้เหลือแค่ 45 กก. ปกติพยาบาลจะถือถาดกับข้าวอ้อมเราไป แต่วันนี้พยาบาลส่งถาดกับข้าวมาที่เตียงผม ในนั้นมีปลากรอบ กับ ต้มจับช่าย ผมพูดกับตัวเองว่าจะกินโดยไม่ร้องไห้ แต่เมื่อข้าวคำแรกเข้าปาก ผมสะอื้นแบบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว กินไปร้องไห้ไป อร่อยมาก ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า การได้กิน คือสิ่งที่วิเศษสุดของมนุษยชาติ
วันที่ 12...
ผมมาทราบทีหลังว่าคุณหมอตัดลำไส้ทิ้ง 140 cm. และคุณหมอแกรู้ตัวว่าผิดที่ไม่รีบตัดสินใจผ่าตัดให้เร็วกว่านี้ ไม่งั้นคงไม่ต้องตัดไส้ทิ้งออกไปถึง 140 cm. และอนุญาตให้กลับไปพักฟื้นที่บ้านในตอนเย็น
หลังจากออกจากโรงพยาบาลผมกลายเป็นคนลำไส้สั้น เมื่อทานอะไรเข้าไป จะถ่ายออกเป็นสิ่งนั้นเลย หรือเมื่อดื่มน้ำ 1 แก้ว ก็จะต้องวิ่งเข้าห้องน้ำภายใน 5 นาที ช่วงแรกเรียกว่านอนในห้องน้ำเลยก็ว่าได้ เพราะต้องเข้าห้องน้ำไม่น้อยกว่า 10 ครั้งต่อวัน เป็นอย่างนี้ทุกๆ วัน ผ่านมา 2 ปี อาการดีขึ้นเล็กน้อย
จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมกลายเป็นคนที่กินอะไรก็ได้ไม่เคยอ้วน เพราะกินเท่าไหร่ก็ออกหมดเท่านั้น ผมสรรหาวิธีธรรมชาติ (ไม่พึ่งยาปฏิชีวนะ) เพื่อรักษาอาการท้องเสียเนื่องมาจากลำไส้สั้น ไม่ว่าจะเป็นเงาะ ลำไย ลิ้นจี่ เม็ดแมงรัก งาดำ ผัก น้ำผลไม้ น้ำเสาวรส น้ำบลูเบอร์รี่ ฯลฯ หลากหลายชนิด จนผมท้อ แล้วคงไม่มีวิธีธรรมชาติที่จะรักษาอาการท้องเสียได้ แล้วก็ลืมๆ มันไป ทำใจให้ชินว่า วันนึงต้องเข้าห้องน้ำช่วงเช้า 3 รอบ ช่วงบ่าย 3 รอบ หลังเลิกงานอีก 3 รอบ เฮ้ออ ชีวิตผม
จนในที่สุดปลายปี 57 วันนั้นเดินเข้า 7-11 จะซื้อมะม่วงหินพานต์แต่ยี่ห้อที่ชอบหมด เห็นซองลูกพรุนแขวนอยู่ใกล้ๆ แปลกใจ ปกติไม่เห็น 7-11 ขายลูกพรุน จึงซื้อมากินเล่น กับนมเมจิ
เช้านี้ตื่นสายคงทานข้าวไม่ทันแน่ จำได้ว่าซื้อลูกพรุนมายังไม่แกะ ก็จัดเลยกับนมเมจิ.. ช่วงเช้าแปลกใจมากเพราะปกติถ้าเช้าไหนดื่มนม คือต้องวิ่งหาห้องน้ำใน 1 ชม. แต่แปลก นี่ก็เที่ยงแล้วไม่ปวด มันแปลกๆ จนต้องบังคับเค้นมันออกมา แต่ก็ไม่มา เฮ้ยย! นี่เราท้องผูก
หลังจากนั้นผมก็ได้ทดลองทานลูกพรุนแห้ง วันละ 2 เม็ดทุกเช้าก่อนไปทำงาน มันทำให้ผมกลับมาใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป และไม่ถูกต่อว่าจากเพื่อนร่วมงานที่หาว่าผมชอบไปทำอะไรในห้องน้ำ
โรคลำไส้สั้น ถ่ายบ่อย รักษาได้ด้วย "ลูกพรุนแห้ง"
วันที่ 1...
เหตุมีอยู่ว่า ช่วงปี 2544 ตอนนั้นผมอายุ 18 เรียนอยู่พณิชย์ธนปี 3 เกิดคิดสนุกขึ้นมาว่าอยากหุ่นแมน กับเค้าบ้าง ตัดสินใจเดินเข้าไปซื้อยาถามหา ยาเพิ่มน้ำหนัก เขาก็จัดยามาให้ น้ำหนักขึ้นดี แต่แปลกตรงที่เราถ่ายยาก ช่วงสุดท้าย (ก่อนนอนโรงพยาบาล) คือไม่ถ่ายเลย 3 วัน วันถัดมาผมปวดท้องเจ็บมาก เหมือนโดนแทงจากข้างใน พอไปถึงโรงพยาบาลต้องรอคิว ทรมานมากเพราะคนไข้เยอะ แทบตายเลยกว่าจะได้ใส่น้ำเกลือแต่ก็ยังไม่หายเจ็บ รู้ตัวเลยว่าต้องผ่าตัดเท่านั้น แต่เปล่าเลยคุณหมอบอกจะใช้วิธีรักษาเบื้องต้นโดยการเสียบสายยางเข้าไปในรูจมูก แยงเข้าไปถึงคอแล้วบอกให้เรากลืน เพื่อสายยางจะได้ดูดน้ำย่อยในกระเพาะออกมา ตอนแรกผมทำไม่ได้ ไอออกมา เพราะสายยางแยงคอแล้วมันเจ็บ กว่าจะกลืนได้ผมนี่ร้องไห้เลยครับ โดยทราบภายหลังว่าผมเป็นโรคลำไส้อุดตัน และมีพังพืดบีบรัดลำไส้อยู่
วันที่ 2...
ปรากฎว่าคืนนี้ของผมยังคงทรมานอยู่ จนตอนเช้าหมอมาคุยหลายคนมาก แล้วย้ายเตียงผมไปที่เตียงคนตายเมื่อคืน ผมรู้เพราะผมเจ็บจนข่มตาหลับไม่ได้ มันทรมานตลอดคืน และผมเห็นเหตุการณ์ที่พยาบาลพยายามปั้มหัวใจ แต่ไม่สามารถยื้อชีวิตชายคนนั้นได้ ตกเย็นผมได้แต่ฟังการตัดสินใจของคุณหมอ ว่าจะได้ผ่าตัดเมื่อไหร่ แต่แล้วคุณหมอยังคงยืนยันวิธีรักษาเดิม คืนนี้ของผมทรมานกว่าคืนก่อนเท่าตัว มันเจ็บจนผมไม่สามารถอยู่กับที่ ถอดสายกระเพาะออกแล้วเดินๆๆ จนพยาบาลทัก "อ้าวคุณมาเดิมทำไมดึกๆ ดื่นๆ นี่ตีไหนแล้ว เห็นไหมน้ำกระเพาะหยดเต็มทาง" ผมเหมือนคนที่ตายแล้ว ข้าวก็ห้ามกิน น้ำก็ห้ามกิน ปวดก็ปวด ตอนนี้ผมอยากตายให้มันจบๆ ไป เหลือบไปเห็นหน้าต่าง ที่เปิดรับลมบนชั้น 8 ถ้าโดดลงไปมันคงช่วยเราได้ จังหวะนึกถึงหน้าพ่อแม่ที่รักและห่วงเราที่สุด ผมจึงกลับมาที่เตียง
วันที่ 3...
ช่วงเช้าผมถูกพาตัวไปเอกซเรย์อีกครั้ง พร้อมได้รับการย้ายเตียง ตอนนี้ผมที่หมดแรงจากการอดข้าว อดน้ำ ได้ฟังคำพูดของคุณหมอที่กำลังปรึกษากันว่า เคสเนี้ย พังพืดมาจับที่ตรงนี้ ปวดทรมานสุดๆ ต้องผ่าตัดอย่างด่วน ผมนี่ตื่นเลยครับ ดีใจมากที่จะได้ผ่าตัด ในเวลา 3 ทุ่ม
วันที่ 4...
หลังการผ่าตัดผมไม่ปวดเลย เพราะคุณหมอให้มอร์ฟีน และยังคงอดน้ำ อดข้าว จนกว่าจะเริ่ม "ตด" ผมเห็นเตียงฝั่งตรงข้ามถูกเจาะคอเพื่อให้อาหารทางสายยาง ผมเห็นแล้วอยากมาก ผม ผม ผมมมมอยากกินข้าววววว
วันที่ 5-10...
หลังการผ่าตัดวันที่ 7 ผมตดได้แล้ว รีบบอกคุณหมอ โอเคแสดงว่าลำไส้เริ่มทำงาน เดี๋ยวหมอจะให้ลองทานโอวัลตินนะ เย้ จะได้กินโอวัลตินแล้วดีใจ ดีใจสุดๆ (ทุกๆ ปี ผมจะทานโอวัลตินเพื่อรำลึกถึงโอวัลตินถ้วยนั้น)
วันที่ 11...
รุ่งเช้าของวันถัดมาหลังจากอดข้าวมา 10 วัน คนที่เคยหนัก 55 วันนี้เหลือแค่ 45 กก. ปกติพยาบาลจะถือถาดกับข้าวอ้อมเราไป แต่วันนี้พยาบาลส่งถาดกับข้าวมาที่เตียงผม ในนั้นมีปลากรอบ กับ ต้มจับช่าย ผมพูดกับตัวเองว่าจะกินโดยไม่ร้องไห้ แต่เมื่อข้าวคำแรกเข้าปาก ผมสะอื้นแบบไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว กินไปร้องไห้ไป อร่อยมาก ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า การได้กิน คือสิ่งที่วิเศษสุดของมนุษยชาติ
วันที่ 12...
ผมมาทราบทีหลังว่าคุณหมอตัดลำไส้ทิ้ง 140 cm. และคุณหมอแกรู้ตัวว่าผิดที่ไม่รีบตัดสินใจผ่าตัดให้เร็วกว่านี้ ไม่งั้นคงไม่ต้องตัดไส้ทิ้งออกไปถึง 140 cm. และอนุญาตให้กลับไปพักฟื้นที่บ้านในตอนเย็น
หลังจากออกจากโรงพยาบาลผมกลายเป็นคนลำไส้สั้น เมื่อทานอะไรเข้าไป จะถ่ายออกเป็นสิ่งนั้นเลย หรือเมื่อดื่มน้ำ 1 แก้ว ก็จะต้องวิ่งเข้าห้องน้ำภายใน 5 นาที ช่วงแรกเรียกว่านอนในห้องน้ำเลยก็ว่าได้ เพราะต้องเข้าห้องน้ำไม่น้อยกว่า 10 ครั้งต่อวัน เป็นอย่างนี้ทุกๆ วัน ผ่านมา 2 ปี อาการดีขึ้นเล็กน้อย
จากวันนั้นถึงวันนี้ ผมกลายเป็นคนที่กินอะไรก็ได้ไม่เคยอ้วน เพราะกินเท่าไหร่ก็ออกหมดเท่านั้น ผมสรรหาวิธีธรรมชาติ (ไม่พึ่งยาปฏิชีวนะ) เพื่อรักษาอาการท้องเสียเนื่องมาจากลำไส้สั้น ไม่ว่าจะเป็นเงาะ ลำไย ลิ้นจี่ เม็ดแมงรัก งาดำ ผัก น้ำผลไม้ น้ำเสาวรส น้ำบลูเบอร์รี่ ฯลฯ หลากหลายชนิด จนผมท้อ แล้วคงไม่มีวิธีธรรมชาติที่จะรักษาอาการท้องเสียได้ แล้วก็ลืมๆ มันไป ทำใจให้ชินว่า วันนึงต้องเข้าห้องน้ำช่วงเช้า 3 รอบ ช่วงบ่าย 3 รอบ หลังเลิกงานอีก 3 รอบ เฮ้ออ ชีวิตผม
จนในที่สุดปลายปี 57 วันนั้นเดินเข้า 7-11 จะซื้อมะม่วงหินพานต์แต่ยี่ห้อที่ชอบหมด เห็นซองลูกพรุนแขวนอยู่ใกล้ๆ แปลกใจ ปกติไม่เห็น 7-11 ขายลูกพรุน จึงซื้อมากินเล่น กับนมเมจิ
เช้านี้ตื่นสายคงทานข้าวไม่ทันแน่ จำได้ว่าซื้อลูกพรุนมายังไม่แกะ ก็จัดเลยกับนมเมจิ.. ช่วงเช้าแปลกใจมากเพราะปกติถ้าเช้าไหนดื่มนม คือต้องวิ่งหาห้องน้ำใน 1 ชม. แต่แปลก นี่ก็เที่ยงแล้วไม่ปวด มันแปลกๆ จนต้องบังคับเค้นมันออกมา แต่ก็ไม่มา เฮ้ยย! นี่เราท้องผูก
หลังจากนั้นผมก็ได้ทดลองทานลูกพรุนแห้ง วันละ 2 เม็ดทุกเช้าก่อนไปทำงาน มันทำให้ผมกลับมาใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป และไม่ถูกต่อว่าจากเพื่อนร่วมงานที่หาว่าผมชอบไปทำอะไรในห้องน้ำ