พระท่านที่มุ่งหวังปฎิบัติธรรม หรือ ?
หรือว่า พระท่านที่มุ่งหวังเงินทอง ?

คุณคิดว่าพระประเภทใหนล๊ะ เดือดร้อน ?

พระแท้ๆ ท่านเดินตามแนวทางนี้ เรียกว่า นิสสัย
ปัจจัยเครื่องอาศัยของบรรพชิต
เรียก นิสสัยมี ๔ อย่าง คือ

เที่ยวบิณฑบาต (อาหาร)
นุ่งห่มผ้าบังสุกุล (เครื่องนุ่งห่ม)
อยู่โคนไม้ (ที่อยู่อาศัย)
ฉันยาดองด้วยน้ำนำ้มูตเน่า (ยารักษาโรค)

มีความจำเป็นตรงใหนที่ต้องใช้เงิน ?

ตั้งแต่ตื่นนอนขึ้นมา จนถึงเวลาเข้านอน
มีญาติโยมถวายปัจจัยสี่ ครบถ้วนหมดทุกอย่าง
ยาสีฟัน แปรงสีฟัน สบู่อาบนำ้ ยาสระผม
อาหารคาวหวาน นำ้ดื่ม กาแฟ นำ้ตาล
ผ้าจีวร กุฎที่พัก วัดที่สำหรับทำกิจวัตร
และสุดท้าย ยารักษาโรค
มันครบจนเกินครบซะอีก

แล้วอะไรล๊ะ ที่มันขาดแคลน ?

ขาดตกบกพร่อง ไม่พอกับชีวิตประจำวันของพระ
นี่แหละที่เรียกว่า คนมีความพร่องเป็นนิจ
พระ (สมมุติสงฆ์) มาจากคน
ที่โกนหัว ห่มจีวร

แต่กิเลสเต็มหัวทุกคน ซึ่งก็เป็นเรื่องปรกติ

แต่คนที่บวช ผันตัวเองเข้ามาเป็นพระแล้ว
ต้องมีความคิด ที่จะเดินตามแนวทางละกิเลส
เดินจงกรม นั่งภาวนา จนเข้าสู่ทางพ้นทุกข์

นี่คือสิ่งที่จำเป็นต้องทำอย่างยิ่ง และจำเป็นที่สุด
สำหรับพระในพระพุทธศาสนาของเมืองไทย

ถ้าทำอะไรที่นอกเหนือจากที่ว่ามานี้
มันเป็นเพียงข้ออ้าง ของกิเลส
ที่มันครอบงำใจ พระรูปนั้นๆอยู่
เท่านั้นเอง