"....... อุปมาเหมือนว่าเราแบกก้อนหินหนักอยู่ก้อนหนึ่ง....
แบกไปก็รู้สึกหนัก แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับมัน
ก็ได้แต่แบกอยู่อย่างนั้นแหละ พอมีใครบอกว่า ..
...ให้โยนมันทิ้งเสียซิ ก็มาคิดอีกแหละว่า...
"....เอ ถ้าเราโยนมันทิ้งไปแล้ว เราก็ไม่มีอะไรเหลือนะซิ....."

ก็เลยแบกอยู่นั่นแหละ ไม่ยอมทิ้ง..
ถึงจะมีใครบอกว่า โยนทิ้งไปเถอ..
ะ แล้วจะดีอย่างนั้นเป็นประโยชน์อย่างนี้
เราก็ยังไม่ยอมโยนทิ้งอยู่นั่นแหละ
เพราะกลัวแต่ว่าจะไม่มีอะไรเหลือ ก็เลยแบกก้อนหินหนักไว้
จนเหนื่อยอ่อนเพลียเต็มที จนแบกไม่ไหวแล้ว..
... ก็เลยปล่อยมันตกลง...ตอนที่ปล่อยมันตกลงนี่แหละ...
ก็จะเกิดความรู้เรื่อง "..การปล่อยวาง.." ขึ้นมาเลย..
เราจะรู้สึกเบาสบาย แล้วก็รู้ได้ด้วยตนเองว่า
การแบกก้อนหินนั้นมันหนักเพียงใด
แต่ตอนที่เราแบกอยู่นั้น เราไม่รู้หรอกว่า...
..... "....การปล่อยวาง....."
".....มันมีประโยชน์เพียงใด......."