" .. ศาสนานี้สร้างคนให้ได้หลุดพ้นจากกองทุกข์มีจำนวนมากเท่าไร ๆ
แต่ละครั้ง ๆ ของพระพุทธเจ้าที่มาตรัสรู้ในแดนมนุษย์นี่มีมากขนาดไหน
นั่นละท่านว่า เอาสัตว์ทั้งหลายพ้นจากความเป็นนักโทษ
ความเกิดแก่เจ็บตาย เวียนว่ายในวัฏสงสาร พ้น ๆ ผู้ที่ยังไม่พ้นก็แทนกันขึ้นมาเรื่อย ๆ
คนนั้นผ่านไปแล้ว คนนี้เข้าแทนที่ ๆ เรื่อย

อุปนิสัยก็สร้างมาทุกวัน ทุกปี ทุกเดือน ทุกภพทุกชาติในชาติที่ควรจะสร้างได้
เมื่อมาพบพระพุทธศาสนาอย่างนี้ยิ่งเป็นของเยี่ยมแล้วนี่
เราได้มาสร้างอำนาจวาสนา บุญญาภิสมภาร สร้างบารมี
ยิ่งเพิ่มเข้าไป บารมีก็สูงขึ้นไปเรื่อย เอ้า คนนั้นขึ้นระดับนั้นคนนี้ขึ้นระดับนี้
สุดท้ายก็เป็น "อุคฆฏิตัญญู วิปจิตัญญู" ได้วันใดวันหนึ่งแน่นอนไม่ต้องสงสัย

ทีแรกก็อยู่โน้นเสียก่อน "เนยยะ" ครั้นต่อมาก็ก้าวขึ้นมา ๆ เพราะสร้างอยู่เสมอ
เหมือนกับเราเทน้ำใส่ตุ่ม เทไม่หยุดไม่ถอย มันก็เต็มของมันขึ้นมาได้เอง
อันนี้ก็สร้างอยู่ไม่หยุดไม่ถอยทำไมจะไม่เต็ม เมื่อถึงขั้นแล้วเอาไว้ไม่อยู่
"อุคฆฏิตัญญู" จะเป็นใครก็ตามต้องเป็นเราได้คนหนึ่งแน่นอน
ด้วยการปฏิบัติของเราการบำเพ็ญของเราไม่สงสัย "อุคฆฏิตัญญู" ก็ดี
"วิปจิตัญญู" ก็ดี จะต้องเป็นสมบัติของเราในวันหนึ่งแน่นอน
หากว่าเราเป็นผู้ตั้งอกตั้งใจประพฤติปฏิบัติไม่ประมาทเสียเท่านั้นแหละ
ฉะนั้นขอให้ทุกท่านตั้งอกตั้งใจประพฤติปฏิบัติ
กำจัดสิ่งที่เป็นข้าศึกอยู่ในหัวใจของเราทุกท่านนี่แหละ ไม่อยู่ที่ไหนนะ .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
๒๑ ตุลาคม ๒๕๒๘