ในทุกๆการเดินทาง นอกจากความสุข การพักผ่อน ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกมากมาย บางครั้งเราเอง ก็ไม่ได้ตั้งรับ แต่ในทุกๆครั้งที่ต้องเดินทางคนเดียว เดินทางเอง ลากกระเป๋าเอง การมีแผนสอง และสติสำคัญเสมอ ^_^
ทริปนี้ก็เช่นกัน ตั้งแต่เริ่มจนจบทริป ต้องใช้คำว่า impossible จริงๆ
เป็นทริปที่คุ้มค่าที่สุด สนุก และมีความสุขสุดๆ แต่ ความสุขมักมากับความทุกข์
เพราะระหว่างการเดินทาง ได้เกิดการสูญหายของกระเป๋าสำคัญหนึ่งใบ
วันสุดท้ายของการเดินทางในต่างจังหวัดของมิวนิค วันนี้เรากำลังมุ่งหน้ากลับเข้ามิวนิค เพื่อเตรียมตัวบินกลับบ้านเราในวันพรุ่งนี้ จากสถานี Steinach b.Rothenburg o.d. Tauber ใช้เวลาเดินทาง ชั่วโมงกว่าๆ และลงสถานี Treuchtlingen เพื่อเปลี่ยนขบวนไป München Hbf ขบวนที่เราตั้งใจจะไปในอีกครึ่งชั่วโมงยกเลิก ดังนั้นเราจึงต้องไปขบวนถัดไป ซึ่งก็ต้องรออีกเกือบสองชั่วโมง ระหว่างนั้นก็นั่งเช็คขบวนรถไฟ ดูข้อมูลนั่นนี่ สำหรับการเดินทาง เวลาผ่านไป อีกครึ่งชั่วโมง ขบวนรถเที่ยวต่อไปที่เราต้องขึ้นกำลังจะมา เริ่มเตรียมตัว ...
โอ๊ะ งานเข้าๆ กระเป๋าเดินทางใบน้อยหายไป ตั้งสติ แล้วนึกขึ้นได้ทันทีว่าอยู่ในขบวนที่ขึ้นมาก่อนหน้านี้ เพราะเรารีบร้อนลงและมีสัมภาระค่อนข้างเยอะ เลยลืมกระเป๋าใบนั้น ซึ่งเวลาผ่านมาเป็นชั่วโมง รถขบวนนั้นคงไปถึงไหนๆ แล้วของก็อาจจะหาย? จะตามยังไง? จะได้เจอไหม? คำถาม 108 เกิดขึ้นในหัว ><
แต่จากตอนนี้เหลือเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงก่อนขบวนรถที่เราต้องขึ้นจะมา เอานะ เอาเท่าที่ทำได้ นึกขึ้นได้ก็วิ่งไปที่ นายสถานี ถึงจะสื่อสารกันแบบ อังกฤษคำ เยอรมันคำ เผลอมีไทยแทรกด้วย แต่ด้วยความที่เรามีข้อมูลอยู่ ขบวนที่ขึ้นมา มาจากไหน มาลงตอนกี่โมง นั่งตรงส่วนไหนของขบวน วางกระเป๋าอยู่ตรงไหน และที่สำคัญโชคดีที่ถ่ายรูปทุกอย่างไว้ เลยเอารูปให้เธอดู เธอรีบประสานงานจัดการโทรตามให้ ระหว่างยืนรอ เราใจจดใจจ่ออยู่ เธอก็บอกข่าวดี ว่าพบกระเป๋าเราแล้วนะ ตอนนี้กลับไปที่สถานี Steinach b.Rothenburg o.d. Tauber แล้ว ตอนนั้นก็โล่งใจสุดๆ
แต่งานต่อไปคือทำอย่างไรจะไปเอากระเป๋าได้ เพราะเวลานั้นจะ 6 โมงเย็นแล้ว และรถขบวนสุดท้ายที่เรากำลังจะขึ้นไป München Hbf กำลังจะมา เธอยื่นข้อเสนอให้เราว่า เธอจะส่งกระเป๋าไปให้เราที่มิวนิค เราสามารถจะไปรับได้ที่สถานีในช่วงบ่ายของวันพรุ่งนี้ แต่นั่นก็เป็นทางเลือกที่เราไม่สามารถใช้ได้ เพราะเราต้องออกจากมิวนิคช่วงบ่าย เพื่อไปสนามบิน พวกเราเลยต้องช่วยกันคิดจะทำอย่างไร ให้ได้กระเป๋าและทันการเดินทางของเรา
เราได้ข้อสรุปว่า พรุ่งนี้จะมีรถไฟมาจาก Steinach b.Rothenburg o.d. Tauber ขบวนแรก เวลา 07.44 เธอจะให้เค้าส่งมาให้ที่นี่ และให้เรามารอรับด้วยตัวเอง ซึ่งมันเป็นความคิดที่ดี เธอรีบเช็คเวลาตั๋วเดินทางไป-กลับ จากมิวนิค ให้เราอย่างละเอียด เธอแจ้งว่าพรุ่งนี้เธอจะไม่อยู่ จะเป็นพนักงานผู้ชาย แต่ไม่ต้องกังวล เธอจะแจ้งเรื่องของเราให้เค้าทราบ ก่อนจากกันจำได้ว่าเราขอบคุณเธอเป็นภาษาอังกฤษ ภาษาเยอรมันและสวมกอด ไหว้ขอบคุณด้วยภาษาไทยอีกครั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้นต้องตื่นตี 3 เพื่อมาขึ้นรถตี 4 ไปยัง Treuchtlingen เพื่อรอรับกระเป๋า ไปถึงประมาณเกือบ 7 โมงเช้า เดินไปที่สำนักงาน เจอพนักงานผู้ชาย เราแนะนำตัวเล็กน้อย เค้ารีบออกตัวก่อนว่าทราบเรื่องเรียบร้อย เดี๋ยวจะดำเนินการให้ แต่เพราะสถานีนี้ไม่ใช่สถานีใหญ่ ขบวนรถที่จะเข้ามิวนิคมีน้อยมาก ขบวนที่จะมาส่งกระเป๋าของเราคือเวลา 07.44 ในขณะที่ตั๋วกลับมิวนิคขบวนต่อไปคือเวลา 07.49 หากพลาดจากเที่ยวนี้ต้องรอไปอีกอย่างต่ำๆก็ 1 ชั่วโมง
เราเลยต้องวิ่งเข้าไปแจ้งพนักงานอีกครั้งว่า ขบวนรถที่จะมาส่งกระเป๋าเราเวลา 07.44 ชานชาลาที่ 7 ส่วนขบวนรถที่เราจะกลับมิวนิคเวลา 07.49 ชานชาลาที่ 6 เป็นไปได้ไหม หากเราจะไปยืนรอกระเป๋าพร้อมกับเขา และวิ่งขึ้นขบวนต่อไป เพื่อเดินทางกลับมิวนิคเลย เค้าหันมายิ้ม แล้วบอกไม่มีปัญหา เฮ้อ โล่งใจไปอีกเปราะ เพราะอีกใจยังคิดว่าจะต้องกรอกเอกสารรับของอะไรไหม
เราวิ่งขึ้นไปรอที่ชานชาลา 6 พอถึงเวลาคุณพนักงานก็ขึ้นมาแล้วเห็นชะโงกมองหาเราอยู่ พอเจอเราก็โบกมือเรียก มาเลยๆ ระหว่างนั้นขบวนรถที่เอากระเป๋าเรามากำลังจะเทียบชานชาลา เห็นคนขับร่างท้วมๆ ยกมือทักทายกับคุณพนักงาน เมื่อรถไฟจอดสนิท คุณพนักงานก็รีบเดินไปหัวขบวน โดยที่มีคุณลุงอ้วนหนวดเฟิ้ม เดินมาพร้อมกระเป๋าใบจิ๋วสีฟ้าในมือ โห นาทีนั้นเหมือนยกภูเขาออกจากอก รู้สึกว่าสมบัติทุกอย่างของเราจะได้กลับไทยด้วยกันแน่ๆแล้ว พอเดินไปถึงลุงอ้วนและพี่พนักงานรีบส่งกระเป๋าให้เรา เราขอบคุณ 3 ภาษาเช่นเคย พี่แกก็ทำหน้าแบบ ไม่มีปัญหา สบายมาก อวยพรให้เดินทางสนุกและปลอดภัย อย่าลืมกระเป๋าอีกล่ะ ก่อนไล่เราให้ไปชานชาลาที่ 7 เพราะรถขบวนต่อไปกำลังจะเข้าเทียบชานชาลาแล้ว ^_^
ยาวมาก แต่อยากเล่าสู่กันฟัง สำหรับเราแล้ว
- คนเยอรมันน่ารัก ใจดี เป็นมิตร พยายามให้ความช่วยเหลือ
- เยอรมันเป็นประเทศที่ safe สำหรับเราอีกประเทศหนึ่ง
- ค่าตั๋วรถไฟแพงมาก อย่าได้คิดทำอะไรผิดแผนเชียว นี่ค่าไปรับกระเป๋าคืน ไป-กลับ ตกที่ประมาณ 60 ยูโร T_T
- ถ้าคิดจะไปเที่ยวเอง ลากเอง ต้องรอบคอบ ต้องมีแผนสอง และที่สำคัญสติ สำคัญมาก ในทุกๆการเดินทางและการใช้ชีวิต
- กลับมาได้เขียนไปขอบคุณ DB ซึ่งเป็นเจ้าของสายรถไฟของเยอรมัน ถึงสิ่งที่เราได้รับการพนักงานของเค้า
- การผจญภัย 18 วัน ในแคว้นบาวาเรีย ยังมีเรื่องราวมากมาย ไว้จะทะยอยเล่าสู่กันฟัง
ฉันรักเยอรมัน..ฉันรักคนเยอรมัน
* เพิ่มรูปค่ะ
ของหายแล้วได้คืน Lost in Germany
ทริปนี้ก็เช่นกัน ตั้งแต่เริ่มจนจบทริป ต้องใช้คำว่า impossible จริงๆ
เป็นทริปที่คุ้มค่าที่สุด สนุก และมีความสุขสุดๆ แต่ ความสุขมักมากับความทุกข์
เพราะระหว่างการเดินทาง ได้เกิดการสูญหายของกระเป๋าสำคัญหนึ่งใบ
วันสุดท้ายของการเดินทางในต่างจังหวัดของมิวนิค วันนี้เรากำลังมุ่งหน้ากลับเข้ามิวนิค เพื่อเตรียมตัวบินกลับบ้านเราในวันพรุ่งนี้ จากสถานี Steinach b.Rothenburg o.d. Tauber ใช้เวลาเดินทาง ชั่วโมงกว่าๆ และลงสถานี Treuchtlingen เพื่อเปลี่ยนขบวนไป München Hbf ขบวนที่เราตั้งใจจะไปในอีกครึ่งชั่วโมงยกเลิก ดังนั้นเราจึงต้องไปขบวนถัดไป ซึ่งก็ต้องรออีกเกือบสองชั่วโมง ระหว่างนั้นก็นั่งเช็คขบวนรถไฟ ดูข้อมูลนั่นนี่ สำหรับการเดินทาง เวลาผ่านไป อีกครึ่งชั่วโมง ขบวนรถเที่ยวต่อไปที่เราต้องขึ้นกำลังจะมา เริ่มเตรียมตัว ...
โอ๊ะ งานเข้าๆ กระเป๋าเดินทางใบน้อยหายไป ตั้งสติ แล้วนึกขึ้นได้ทันทีว่าอยู่ในขบวนที่ขึ้นมาก่อนหน้านี้ เพราะเรารีบร้อนลงและมีสัมภาระค่อนข้างเยอะ เลยลืมกระเป๋าใบนั้น ซึ่งเวลาผ่านมาเป็นชั่วโมง รถขบวนนั้นคงไปถึงไหนๆ แล้วของก็อาจจะหาย? จะตามยังไง? จะได้เจอไหม? คำถาม 108 เกิดขึ้นในหัว ><
แต่จากตอนนี้เหลือเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงก่อนขบวนรถที่เราต้องขึ้นจะมา เอานะ เอาเท่าที่ทำได้ นึกขึ้นได้ก็วิ่งไปที่ นายสถานี ถึงจะสื่อสารกันแบบ อังกฤษคำ เยอรมันคำ เผลอมีไทยแทรกด้วย แต่ด้วยความที่เรามีข้อมูลอยู่ ขบวนที่ขึ้นมา มาจากไหน มาลงตอนกี่โมง นั่งตรงส่วนไหนของขบวน วางกระเป๋าอยู่ตรงไหน และที่สำคัญโชคดีที่ถ่ายรูปทุกอย่างไว้ เลยเอารูปให้เธอดู เธอรีบประสานงานจัดการโทรตามให้ ระหว่างยืนรอ เราใจจดใจจ่ออยู่ เธอก็บอกข่าวดี ว่าพบกระเป๋าเราแล้วนะ ตอนนี้กลับไปที่สถานี Steinach b.Rothenburg o.d. Tauber แล้ว ตอนนั้นก็โล่งใจสุดๆ
แต่งานต่อไปคือทำอย่างไรจะไปเอากระเป๋าได้ เพราะเวลานั้นจะ 6 โมงเย็นแล้ว และรถขบวนสุดท้ายที่เรากำลังจะขึ้นไป München Hbf กำลังจะมา เธอยื่นข้อเสนอให้เราว่า เธอจะส่งกระเป๋าไปให้เราที่มิวนิค เราสามารถจะไปรับได้ที่สถานีในช่วงบ่ายของวันพรุ่งนี้ แต่นั่นก็เป็นทางเลือกที่เราไม่สามารถใช้ได้ เพราะเราต้องออกจากมิวนิคช่วงบ่าย เพื่อไปสนามบิน พวกเราเลยต้องช่วยกันคิดจะทำอย่างไร ให้ได้กระเป๋าและทันการเดินทางของเรา
เราได้ข้อสรุปว่า พรุ่งนี้จะมีรถไฟมาจาก Steinach b.Rothenburg o.d. Tauber ขบวนแรก เวลา 07.44 เธอจะให้เค้าส่งมาให้ที่นี่ และให้เรามารอรับด้วยตัวเอง ซึ่งมันเป็นความคิดที่ดี เธอรีบเช็คเวลาตั๋วเดินทางไป-กลับ จากมิวนิค ให้เราอย่างละเอียด เธอแจ้งว่าพรุ่งนี้เธอจะไม่อยู่ จะเป็นพนักงานผู้ชาย แต่ไม่ต้องกังวล เธอจะแจ้งเรื่องของเราให้เค้าทราบ ก่อนจากกันจำได้ว่าเราขอบคุณเธอเป็นภาษาอังกฤษ ภาษาเยอรมันและสวมกอด ไหว้ขอบคุณด้วยภาษาไทยอีกครั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้นต้องตื่นตี 3 เพื่อมาขึ้นรถตี 4 ไปยัง Treuchtlingen เพื่อรอรับกระเป๋า ไปถึงประมาณเกือบ 7 โมงเช้า เดินไปที่สำนักงาน เจอพนักงานผู้ชาย เราแนะนำตัวเล็กน้อย เค้ารีบออกตัวก่อนว่าทราบเรื่องเรียบร้อย เดี๋ยวจะดำเนินการให้ แต่เพราะสถานีนี้ไม่ใช่สถานีใหญ่ ขบวนรถที่จะเข้ามิวนิคมีน้อยมาก ขบวนที่จะมาส่งกระเป๋าของเราคือเวลา 07.44 ในขณะที่ตั๋วกลับมิวนิคขบวนต่อไปคือเวลา 07.49 หากพลาดจากเที่ยวนี้ต้องรอไปอีกอย่างต่ำๆก็ 1 ชั่วโมง
เราเลยต้องวิ่งเข้าไปแจ้งพนักงานอีกครั้งว่า ขบวนรถที่จะมาส่งกระเป๋าเราเวลา 07.44 ชานชาลาที่ 7 ส่วนขบวนรถที่เราจะกลับมิวนิคเวลา 07.49 ชานชาลาที่ 6 เป็นไปได้ไหม หากเราจะไปยืนรอกระเป๋าพร้อมกับเขา และวิ่งขึ้นขบวนต่อไป เพื่อเดินทางกลับมิวนิคเลย เค้าหันมายิ้ม แล้วบอกไม่มีปัญหา เฮ้อ โล่งใจไปอีกเปราะ เพราะอีกใจยังคิดว่าจะต้องกรอกเอกสารรับของอะไรไหม
เราวิ่งขึ้นไปรอที่ชานชาลา 6 พอถึงเวลาคุณพนักงานก็ขึ้นมาแล้วเห็นชะโงกมองหาเราอยู่ พอเจอเราก็โบกมือเรียก มาเลยๆ ระหว่างนั้นขบวนรถที่เอากระเป๋าเรามากำลังจะเทียบชานชาลา เห็นคนขับร่างท้วมๆ ยกมือทักทายกับคุณพนักงาน เมื่อรถไฟจอดสนิท คุณพนักงานก็รีบเดินไปหัวขบวน โดยที่มีคุณลุงอ้วนหนวดเฟิ้ม เดินมาพร้อมกระเป๋าใบจิ๋วสีฟ้าในมือ โห นาทีนั้นเหมือนยกภูเขาออกจากอก รู้สึกว่าสมบัติทุกอย่างของเราจะได้กลับไทยด้วยกันแน่ๆแล้ว พอเดินไปถึงลุงอ้วนและพี่พนักงานรีบส่งกระเป๋าให้เรา เราขอบคุณ 3 ภาษาเช่นเคย พี่แกก็ทำหน้าแบบ ไม่มีปัญหา สบายมาก อวยพรให้เดินทางสนุกและปลอดภัย อย่าลืมกระเป๋าอีกล่ะ ก่อนไล่เราให้ไปชานชาลาที่ 7 เพราะรถขบวนต่อไปกำลังจะเข้าเทียบชานชาลาแล้ว ^_^
ยาวมาก แต่อยากเล่าสู่กันฟัง สำหรับเราแล้ว
- คนเยอรมันน่ารัก ใจดี เป็นมิตร พยายามให้ความช่วยเหลือ
- เยอรมันเป็นประเทศที่ safe สำหรับเราอีกประเทศหนึ่ง
- ค่าตั๋วรถไฟแพงมาก อย่าได้คิดทำอะไรผิดแผนเชียว นี่ค่าไปรับกระเป๋าคืน ไป-กลับ ตกที่ประมาณ 60 ยูโร T_T
- ถ้าคิดจะไปเที่ยวเอง ลากเอง ต้องรอบคอบ ต้องมีแผนสอง และที่สำคัญสติ สำคัญมาก ในทุกๆการเดินทางและการใช้ชีวิต
- กลับมาได้เขียนไปขอบคุณ DB ซึ่งเป็นเจ้าของสายรถไฟของเยอรมัน ถึงสิ่งที่เราได้รับการพนักงานของเค้า
- การผจญภัย 18 วัน ในแคว้นบาวาเรีย ยังมีเรื่องราวมากมาย ไว้จะทะยอยเล่าสู่กันฟัง
ฉันรักเยอรมัน..ฉันรักคนเยอรมัน
* เพิ่มรูปค่ะ