เราอยู่หอพักค่ะ หรือห้องเช่านั่นล่ะ อยู่กับคุณพ่อ เเละอยู่รวมกับคนหมู่มาก หลายห้องในตึกรู้จักกันดีค่ะ โดยเฉพาะเด็กกับเเม่เด็กที่จะเอ่ยถึงนี่ล่ะค่ะ
    เราอยู่หอพักนี้มานาน ตั้งเเม่มันยังไม่ท้องจนตอนนี้ลูกสองเเล้ว นางเป็นพม่าด้วยนะ ลูกออกมาก็ดื้อเเละซนมากๆ ทั้งพี่ทั้งน้องเลยค่ะ เด็กผู้ชายทั้งคู่ อายุไม่เกินห้าขวบ วันไหนเปิดประตูห้องไว้ ห้องจะได้สว่างๆ มันก็มาเลยค่ะ เข้ามาวิ่งเล่นในห้อง ถ้าเเค่นั้นไม่ว่าค่ะ เเต่ชอบปืนขึ้นไปบนที่นอน เหยียบหมอน เเละผ้าห่มจนสปรก ด่าว่าก็ยิ้ม ขึ้นเสียงใส่ก็หัวเราะ (อิเด็กโรคจิต-_-*) ทีวีที่ห้องก็ชอบไปกดปุ่มเล่น จนมันพัง ชอบฉีกสมุด หยิบนู่นหยิบนี่ออกไปจากห้องเรา (ไม่เอามาคืนด้วย) พอเเม่มาก็มักจะพูดว่า
*ล. อักษรตัวหนึ่งในชื่อเรา
"อย่าไปยุ่งกับพี่ล.เดี๋ยวพี่ล.ตี"
พูดอยู่อย่างนี่ละค่ะ ผ่านมาเกือบปี นางก็เอาเเต่พูดอยู่เเค่นี้
โอ้ยยยย ชั้นไม่อยากตีลูกหล่อนหรอก เเต่อยากจะตีหล่อนเเทนนี่ล่ะ
    เเต่ถ้าบอกว่างั้นก็ปิดประตูสิ หึหึ... -_+
   ในเมื่ออาละวาดในห้องไม่ได้ ประตูกูก็เอา ชอบสรรหาของมาเคาะ มาทุบ จนเสียงดังน่ารำคาญ ราวตากผ้าหน้าห้องก็ชอบไปขย่ม เสียงดังจนนอนไม่ได้
อยากจะบ้าตาย ตีลูกก็เหมือนตีปุยเมฆ คำขู่ก็โครตน่ากลัวเลย
"ออกมานะ เดี๋ยวพี่ล.ออกมาตี นั่นๆ เห็นมั้ย ถือไม้ออกมาเเล้ว" ความจริงคือนั่งดูซีรี่ฝรั่งหล่อๆ อยู่ค่ะ ไม้เม้ยอะไรของหล่อน ในมือมีเเต่มือถือ มืออีกข้างก็หยิบขนมกิน เเต่เด็กก็หยุดนะ.....หยุดได้ไ่ม่นานน่ะสิยะ
ไ่ม่เกินสิบนาที มันมาอีกเเล้ว
   ส่วนคุณพ่อเราน่ะหรือ อายุ 60 เเล้วไม่หือไม่อืออะไรหรอก อย่างมากเเค่ขึ้นเสียงเท่านั้นเอง
   เล่ามาซะยาว ความจริงเเค่จะถามว่า ทำยังไงกับคนเเบบนี้ดี เราไม่คยตีลูกเขาหรอก ไม่เคยเเตะเลย อย่างมากเเค่ผลักๆ ดันๆ ให้ออกจากห้อง จะทำอะไรมากก็ไม่ได้ เพราะนี่มันลูกเขาไง ถ้าไปตีจริงๆ เเล้วเขาเเจ้งความจับเราล่ะ  ซวยสิ

*จะถามว่าอ่านยากมั้ย เพราะเราพิมพ์ในมือถือ*