... เมื่อเขา คือ คนที่เธอแอบปลื้ม เหมือนไอดอลคนหนึ่ง
...... เมื่อเธอ คือ คนที่จะมาเช่าบ้านเก่า ซึ่งเขาไม่ยอมรับ และต้องการไล่เธอออกไป
............ เธอ พบ 'เทวดา'  ในบ้านหลังนี้ และ ความฝันที่จะได้ทำงานกับ 'เขา' อาจจะไม่ราบรื่นอย่างใจหวัง
คนเห็นวิญญาณ เทวดา ผีสาง วิญญาณไม่ยอมกลับร่าง และ ผู้ชายกวนๆ



บทนำ + ตอนที่ 1 http://ppantip.com/topic/33402809
ตอนที่ 2 http://ppantip.com/topic/33409017
ตอนที่ 3 http://ppantip.com/topic/33418583
ตอนที่ 4 http://ppantip.com/topic/33428314
ตอนที่ 5.1 http://ppantip.com/topic/33434178
ตอนที่ 5.2 http://ppantip.com/topic/33446172
ตอนที่ 6 http://ppantip.com/topic/33464685
ตอนที่ 7.1 http://ppantip.com/topic/33468900
ตอนที่ 7.2 http://ppantip.com/topic/33472106
ตอนที่ 8 http://ppantip.com/topic/33495703
ตอนที่ 9 http://ppantip.com/topic/33500584
ตอนที่ 10 http://ppantip.com/topic/33503967
ตอนที่ 11 http://ppantip.com/topic/33508917
ตอนที่ 12 http://ppantip.com/topic/33513898
ตอนที่ 13 http://ppantip.com/topic/33527340
ตอนที่ 14 http://ppantip.com/topic/33532264
ตอนที่ 15 http://ppantip.com/topic/33534637
ตอนที่ 16 http://ppantip.com/topic/33541565
ตอนที่ 17 http://ppantip.com/topic/33561295



เอามาลง 2 ตอนรวดนะคะ ตอนนี้แอบมีเลิฟซีนนิดนึงน้าาา อิอิ

ตอนที่ 18

    อลิซเดินออกจากตรัย กรุ๊ป มาอย่างหงุดหงิดหลังจากประทะฝีปากกับกณิก

    นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่กณิก ไม่รวมถึงศิระ และมาธวีที่มาต่อว่าเธอเช่นนี้ ... พวกเขาคิดแต่ว่าศตภัทรเป็นคนเจ็บอยู่ฝ่ายเดียว

    ยิ่งอลิซคิด ยิ่งโมโห เธอทั้งยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้ศตภัทรชอบ การแต่งตัวหวานๆ ยิ้มแย้มร่าเริงเพื่อให้เขาสบายใจ ... แล้วสิ่งที่เธอได้คือความลำบากใจในการขอความช่วยเหลือจากเขา  ถ้าชายหนุ่มแสดงออกว่าเขาไม่ใช่นักศึกษาปริญญาโทที่ฐานะขัดสน ต้องดิ้นรนหาเงินเรียนมากขนาดทำงานทุกวัน จนแทบไม่มีวันหยุด อลิซคงไม่คิดสั้นด้วยการทำอะไรโง่ๆแบบนั้นลงไปหรอก

    ... ถ้าจะผิด ก็ผิดที่เจ้าตัว ไม่เชื่อใจเธอ ไม่ยอมบอกฐานะที่แท้จริงให้เธอรู้

    ... ใครจะไปคิดว่าผู้ชายที่อยู่อพาทเมนท์ราคาถูก แม่ก็ทำธุรกิจเล็กๆ จะกลายเป็นลูกชายผู้บริหารโรงแรมได้ล่ะ อลิซเคยเชื่อมาตลอดว่าความรักคือทุกอย่าง แต่ยิ่งหนี้สินรัดตัว เธอก็ต้องเอาตัวรอด ซึ่งตอนนั้นศาสตราจารย์เดวิดก็หลงเธอ ให้เธอได้ทุกอย่าง ไม่เหมือนอดีตคนรัก อลิซยิ่งไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด นอกจาก ... ผิดสัญญาที่เคยขอแต่งงานกับเขา เพราะเรื่องการประกวด อย่างไรศตภัทรก็ได้รางวัล เขาจะมาโกรธอะไรเธออีก ...

    และขณะที่จะเดินไปหน้าบริษัทเพื่อเรียกแท็กซี่ กลับถูกร่างสูงกว่าลองใครบางคนมาขวางทาง หญิงสาวเจ้าของผมสีน้ำตาลแดงที่มีอารมณ์ขุ่นอยู่แล้วจึงทำท่าจะโวยวายใส่คนที่มาขวางทางเธอ แต่คำพูดมากมายกลืนหายไปในลำคอทันที ก่อนที่ดวงตาสีสวยจะแปรเปลี่ยนเป็นความพอใจ

    “เจอจนได้ นึกว่าเสียเที่ยวแล้วซะอีก คุณฉัตร" คำพูดดังออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสด

    “มาทำไม" ณฉัตรถามไม่พอใจ ณฉัตรไม่มั่นใจในตอนแรก คิดว่าตาฝาดไป แต่เขาก็เลือกที่จะเดินมามองให้เต็มตา พบว่าเขาไม่ได้ตาฝาดที่เห็นอลิซอยู่ที่สถานที่แห่งนี้

    “พ่อคุณป่วย อลิซมาตามให้คุณไปเยี่ยม" เธอบอกถึงธุระจริงๆที่ทำให้เธอบากหน้ามาถึงที่แห่งนี้ จนต้องโดนเพื่อนของอดีตคนรักยั่วจนโมโห เรื่องจะเจอศตภัทรไหมนั่น อลิซคิดว่าถ้าได้เจอก็คงดี แต่ถ้าไม่ก็คงมีโอกาสอื่น เรื่องการเจอณฉัตรสำคัญกว่า

    “เลิกแล้วไม่ใช่เหรอ" ณฉัตรไม่คิดว่าที่ตัวเองได้ยินมานั้นผิด

    “เขามีคนอื่น" อลิซบอกความจริง "เขาขอให้อลิซมาพาคุณกลับ แลกกับเงินที่อลิซสมควรได้"

    “ฟังตอนแรกไม่คิดว่าจะมีน้ำใจขนาดนี้ คนอย่างเธอที่กล้าแอบอ้างผลงานคนที่ตัวเองรักไปส่งประกวด ยังมีอะไรดีๆในตัวเหลืออยู่อีกหรือ ที่แท้ก็เงิน" ณฉัตรเหน็บแนมหญิงสาวตรงหน้า ไม่ปิดบังว่าเขาเกลียดเธอแค่ไหน เพราะเธอนั่นแหละที่ทำให้พ่อบุญธรรมเขาต้องเสียชื่อเสียง รวมถึงเขาเองต้องเสียคนรักไปด้วย

    ณฉัตรออกแรงบีบต้นแขนอลิซแน่น แม้อลิซจะร้องออกมาเขาก็ไม่ปล่อย ดวงตาคมบนใบหน้าชายหนุ่มมีน้ำใสคลอ

    “ไม่ต้องโผล่มาให้เห็นหน้าอีก ส่วนเรื่องคนนั้น เขาเคยทำอะไรไว้ เขาก็ต้องรับกรรมไป" ณฉัตรปล่อยมือจากอีกฝ่าย คิดจะเดินหนี แต่อลิซพูดขึ้นก่อน

    “แต่เขาก็เลี้ยงคุณมา เขายอมจ่ายให้คุณเรียนนะ ฉัตร ตอนนี้เขาก็ป่วย"

    ณฉัตรไม่เคยลืม เขาที่เป็นเด็กกำพร้า ได้เดวิดมาช่วยอุ้มชูเขา แต่ว่าเขาก็คืนให้ด้วยชีวิตของคนรักเขาแล้ว

    “ชีวิตของปรีย์ แลกกับบุญคุณพอไหม ถ้าเขารักผมจริง เขาคงไม่บีบจนปรีย์ต้องทำแบบนั้น" ณฉัตรเงยหน้าขึ้น เพื่อไม่ให้ความเศร้าและแค้นไหลออกจากตาในที่ทำงานแบบนี้ ก่อนที่จะเดินห่างออกมา อลิซมองแผ่นหลังของณฉัตรแล้วก็ได้ถอนหายใจ ท่าทางเธอจะทำตามความต้องการของเดวิด อดีตสามีเธอไม่สำเร็จแล้วล่ะ



    ณฉัตรพาตัวเองมานั่งอยู่ข้างตึก อยากจะลดอารมณ์ขุ่นมัว และเศร้าของตัวเองลงก่อนที่จะเข้าไปทำงานต่อ เขายังมีปัญหากับเชษฐาได้ในทุกๆวัน แม้จะเอาเรื่องโกงของเชษฐามาขู่ แต่ผู้ชายคนนั้นก็ใช่จะยอมฟังง่ายๆทุกๆเรื่อง ณฉัตรอยากจะตัดสินใจส่งข้อมูลที่เขาได้มาให้ทางลูกค้าเร็วๆ เขาเริ่มจะหงุดหงิดและไม่อยากอยู่ที่นี่นานๆ ติดอยู่ที่แบบโปรเจ็คใหญ่ของสิงคโปร์ยังไม่เรียบร้อย เขาจึงต้องอดทนต่อไป

    “หนู ... มาอยู่ตรงนี้ไม่ได้นะ" เสียงใสๆดังขึ้นด้านหลัง ทำให้ณฉัตรหันไปมอง แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นเจ้าของเสียงใสพูดเพียงลำพัง

    รัตติดารากำลังคุยกับใครอยู่ ... ซึ่งไม่ใช่ครั้งแรก ณฉัตรเคยเห็นรัตติดาราทำแบบนี้หลายครั้งจนเขาเริ่มจะมั่นใจ ถ้าหากคนตัวเล็กไม่ได้เป็นโรคทางประสาท ก็แปลว่าเธอมีสัมผัสวิเศษ ณฉัตรแอบมองนิ่งอย่างครุ่นคิด

    “หาแม่ไม่เจอเหรอ ทำไมล่ะ ... แม่ทิ้งไปหลังจากหนูโดนรถชนตายเหรอ ... โธ่ พี่ก็ช่วยหนูไม่ได้หรอกนะ รีบๆออกไปเถอะ" รัตติดารายังคงก้มหัว ย่อตัว เหมือนพูดคุยกับเด็กเล็กๆ แต่ในสายตาณฉัตรนั้นไม่มีคู่สนทนากับคนตัวเล็กเสียหน่อย และดูเหมือนเธอจะรู้สึกตัว หันมาทางเขาท่าทางตกใจ

    “อย่าบอกนะครับ ว่าน้องเรคุยกับผีได้" ณฉัตรถาม น้ำเสียงจริงจังกับสีหน้าตกใจของหญิงสาว

    คนตัวเล็กอ้าปากงับอากาศ กว่าจะหาเสียงตัวเองเจอ แล้วรีบขำกลบเกลื่อน

    “ใครจะไปคุยกับผีได้ล่ะคะ พี่ฉัตรก็พูดตลกไป" รัตติดาราทำเป็นหัวเราะขำ ทั้งที่ดวงตากลมใสไม่ได้ขำตามเลย ... ศตภัทรเตือนเธอบ่อยๆว่าเธอโกหกไม่เก่ง และณฉัตรก็คงรู้ด้วย

    “เรขอตัวก่อนนะคะ" ร่างเล็กพูดจบ ก็รีบเดินผ่านตัวเขาไป หากว่ามือหนากลับดึงข้อมือเธอไว้ก่อน รัตติดาราตกใจรวมทั้งมีแรงมหาศาลจากตัวเขาทำให้เธอสะบัดข้อมือ หลุดออกจากมือเขาอย่างแรง

    “ปล่อยค่ะ!” รัตติดาราร้องขึ้นอย่างหวาดกลัว สัมผัสเมื่อครู่มันทำให้เธอคิดถึงวิญญาณร้ายนั่น ... เธอไม่อยากถูกผีสาวของณฉัตรเข้าสิงอีกแล้ว

    “ขอโทษ ... พี่แค่คิดว่า ถ้าน้องเรคุยกับผีได้จริงก็ดี เลยอยากจะขอให้ช่วย" ณฉัตรหน้าหมอง ไม่คิดว่าจะทำให้รัตติดารากลัวขนาดนี้

    “เร ... เรคุยกับผีไม่ได้หรอกค่ะ พี่ฉัตรเข้าใจผิดแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ!” คนตัวเล็กรีบวิ่งออกจากที่แห่งนั้น ... ท่าทางความลับของเธอ ณฉัตรจะรู้เรื่องแล้ว!

+มีต่อ+