คือเราเเอบชอบคนๆหนึ่งเมื่อวานนี้เองเเละรู้จักเมื่อวานนี้เอง
ไม่ใช่ทำความรู้จักหรอกเรารู้จักเค้าตั้งเเต่ป.๑เเล้วจนถึงป.๖เค้าย้ายไปต่างจังหวัดเค้าเพิ่งกลับมาใจจริงเราก็เเอบชอบเค้าตั้งนานเเล้วพอเราเห็นเค้าเค้าก็ยิ้มเจื่อนๆให้เค้าไม่คุยเลยค่ะเราชวนคุยเค้าตอบสั้นๆว่า "อืมเเล้วไงต่อหรือ"เหมือนเค้าไม่อยากคุยด้วยเลยเราพอทบทวนอีกครั้งเราก็จำได้ว่าป.๕เราเคยบอกชอบเค้าเค้าก็ยิ้มเขินๆพอปิดเทอมจะขึ้นป.๖เราไปเซเว่นข้างบ้านเห็นเค้าคุยกับผู้หญิงคนคนหนึ่งรู้สึกอายุราวๆกับเรานี้เเหละหน้าตาน่ารัก(น้อยกว่าเรา)จริงๆน่ะน่ารักน้อยกว้าเราจริงๆอ่ะพอขึ้นไป.๖ไปได้ครึ่งเทอมเเล้วเรายังทำใจไม่ได้เลยเเท่าที่เราจำได้อ่ะน่ะเค้าพูดว่า
เค้า:นํ้าฟ้ายัง...ชอบเรา...อยู่หรอ~
เรา:อ..อืมไม่รำ...มั้ง
คือตอนนั้นต่างคนต่างอายเรานึกว่าเค้าชอบเราจริงๆเเล้วคำที่เค้าจะพูดมันทำให้ฉันเจ็บปวดที่สุดคือ
เค้า:ฉันคงรักเธอไม่ได้หรอก
ฉัน:...ฮือ~
เสียงสะอื้นของฉันจึงทำให้เค้าตกใจไม่น้อยเลย
เค้า:เเต่ฉันอยากให้เธอรักฉันต่อไป
เรา:รักนายเเล้วได้อะไรกลับคืนมาหล่ะ!อ๋อ..เราคงได้เเต่ความเจ็บปวดที่ทรมานอยู่อย่างนี้ใช่ไหม ฮือ~
เค้า:....
เรา:ตอบสิทำไมนายรักเราไม้ได้ทำไมนายถึงต้องให้เรารักนายต่อไปนายต้องการอะไรตอบมาสิตอบมา ฮือ ฮือ~
เค้า:....
เค้ายังคงเงียบอยู่เหมือนเดิมมีเเต่เสียงร้องไห้ของเราเค้าทำท่าจะมาปลอบเเต่ฉันกลับถอยหลังห่าง
ตอนย็นกลับถึงบ้าน
เรายังคงคิดเเต่เรื่องในเเง่ดีของเค้าคือเค้าอาจรักเราเเต่จบป.๖ไปเค้าจะย้ายไปโรงเรียนอื่นคงรักกันไมีได้รึเปล่าถ้าเป็นเเบบนั้นจริงๆเราคงจะรอ(พูดปลอยใจตัวเองเชื่อจิ)
พอจบป.๖ไปจริงๆเราไม่ได้ไปลาเค้ารึอย่างไรเเค่เราพูดในใจว่าเราจะรักนายไม่ว่านายจะเป็นเเบบไหนก็ตาม
จนมาถึงวันนี้เราได้เเต่เเอบมองเค้าใกล้ๆเเต่ในใจรู้สึกเหมือนไกลเป็นสิบๆกิโลฯ
เรายังข้องใจตรงที่ว่า"ฉันอยากให้เธอรักฉันต่อไป"หมายความว่ายังไงเเต่ถ้ารักนายต่อไปฉันได้อะไรล่ะทุกคนคิดว่าเค้ารักเรารึเปล่าล่ะรึเราคิดไปเองเเต่ที่รู้ๆตอนนี้ปวดมือที่สุด