สวัสดีทุกๆคนที่มาอ่านนะค่ะส่วนในความคิดของฉันแล้วฉันมีความรู้สึกว่ายังไม่เจอความสุขมากพอเลยฉันรู้สึกท้อในเวลาที่ทำอะไรต่างๆไม่ว่าจะเรียนทำงานฉันชอบจะร้องไห้ตอนกลางคืนอยู่บ่อยๆเพราะทุกๆวันต้องแบกรับเรื่องราวร้ายๆอยู่ตลอดฉันไม่ได้มีพ่อเเม่ให้คำปรึกษาหาทางออกเหมือนคนอื่นฉันก็เเอบน้อยเนื้อต่ำใจอยู่บ่อยครั้งพ่อเเม่ของฉันเเยกทางกันฉันอยู่กับยายกับตาเป็นเด็กขาดความอบอุ่นทุกครั้งที่มีปัญหาฉันจะเก็บไว้เเล้วร้องไห้เเล้วฉันก็จะลืมมันไปในก้นบึ้งของหัวใจพอมีอะไรมาสะกิดปมก็จะรู้สึกเฟลหน้าชาไปจนวันหนึ่งฉันได้มีความรักช่วงม.ต้นมันคือรักที่ฉันทุมเทมากฉันทำทุกอยู่เพื่อที่จะได้เค้ามาทำตามละครนับดาวบ้างเขียนชื่อใส่ยางลบบ้างสวดมนต์บ้างทำบุญบ้างเเต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรฉันเเค่ได้คุยกับเค้าผ่านfacebookเฉยๆเป็นเวลสประมาณเกือบปีเเละเเล้วเราก็จากกันฉันได้ทนใช้ชีวิตทีขื่นขมในร.ร
อยู่นานฉันเพ้อเฝ้ารอตอนที่เค้าไปเรียนต่างจังหวัดฉันเหมือนตายทั้งเป็นเหมอลอยอยู่ทุกวันคุยกันในเเชทเขาก็ไม่ค่อยตอบจนกระทั่งเขาบอกว่ามีแฟนเเล้ววันนั้นมันตรงกับเค้าท์ดาวพอดีฉันนั่งร้องไห้ในห้องน้ำพอดีฉันคิดว่าทำไมชีวิตฉันเหมือนละครจังเลยตอนจบคงไม่เป็นโรคหัวใจตายหรอกนะ(แค่คิด)
จนเราสองคนไม่ได้คุยกันเลยสรุปที่ผ่านมาฉันเเค่คิดไปเองแล้วปีต่อมามันเหมือนฟ้าลิขิตมากม.ปลายเราได้มาเรียนที่โรงเรียนเดียวกันตอนนั้นฉันคิดว่านิฝันหรอฉันดีใจมากๆแต่ที่พีคกว่านั้นเราได้อยู่ห้องเรียนเดียวกันคือห้องศิลภาษาเราเป็นเพื่อนสนิทกันเเต่ภายใต้คำว่าเพื่อนนั้นเธอคงยังไม่รู้ว่าฉันคนนี้ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงแม่เวลามันจะผ่านมาเนินนานหลายปีเเล้วก็ตามจิตใจของคนๆนี้ยังคงนานเเต่รักเดียวของฉันก็ไม่ได้ให้รักของฉันนั่นสมหวังเขารู้ความจริงเราทะเลาะกันมองหน้ากันไม่ติดตลอดช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมาเเบบเพื่อนสนิทฉันก็ร้องไห้หนักมากกกกกกเเละเศ้าอยู่หลายเทอมจนวันนี้ฉันก็ได้รู้ว่าต่อให้ดีเเค่ไหนรักเเค่ไหนฉันก็ครองใจเธอไม่ได้เพราะฉันไม่ใช้ผู้หญิงขอโทษนะที่เราเลือกเกิดไม่ได้เรารักเธอมากยะเเต่เรารู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้4ปีที่ชอบเธอมาฝ่ายเดียวที่ทำทุกอย่างที่คิดว่าจะได้ใจเธอมาตอนนี้ฉันรู้เเล้วว่ารักที่นานไม่ได้สำคัญไปกว่าการที่ฉันเป็นเเบบที่เธอชอบฉันเคยคิดว่าชีวิติฉันเหมือนละครเเละมันก็จริงละครรักขมอีกต่างหากจนตอนนี้ฉันก็คิดถึงความทรงจำอันโหดร้ายเเต่ฉันกลับจำมันได้ดีเลยทีเดียวเพราะในบทนี้มันก็มีช่วงที่ดีที่สุดเช่นกันแม้มันจะผ่านมาเป็นสิบปีเเล้วก็ตาม#อาจพิมพ์ตกขออภัยค่ะ