ขอเล่าความอึดอัดในใจระบายให้ทุกคนได้อ่านหน่อยนะคะ
- เราผิดเองคะที่รู้ว่าเขามีเเฟนอยู่เเล้ว เเต่เลือกที่จะอยู่ต่อ อยากเดินออกมาซะแต่ตอนนี้หัวใจมันยังเเข็งเเรงไม่พอจริงๆคะ
- เวลาเห็นเขาอัพรูปคู่กัน เรารู้สึกมีความสุขตามไปด้วย ในใจก็อยากจะร้องไห้ ถามตัวเองว่าเราจะมาอยู่จุดนี้ทำไม..?
- เวลาเขาไม่ว่าง ไม่อยู่ เขาบอกเราเสมอ ''พี่ไม่ว่างนะ 2-3 วันเจอกันหรือสะดวกเเล้วจะติดต่อกลับไป'' เราได้เเต่บอก ไม่เป็นไร
- เวลาเขาทะเลาะกัน คนอยู่ข้างๆคนที่รับฟังปัญหาทุกอย่างคือเราคะ เเต่เราไม่มีสิทธิ์พูดอะไรได้มาก ได้เเต่ปลอบ
- วันไหนที่ไม่เจอไม่ได้คุย ทุกๆครั้ง ทุกวันทุกคืน มันช่างยาวนานนะ กว่าจะให้มันผ่านพ้นไปเเต่ละวันได้ ทรมานคะ เเต่เราเลือกเอง
- เวลาอยู่ด้วยกันเรามีความสุขมากคะ เวลาไปทานข้าวกันไปเที่ยว เราพยามกอดเก็บความรู้สึกดีๆ ความทรงจำดีๆเอาไว้ เพราะเรารู้ไม่นานเขาก็จะหายไป..
เรารู้ว่าจุดจบมันจะเป็นยังไงมันคงไม่สวยงาม คงมีเเต่ความเสียใจ เเต่ปัจจุบันคนที่ทำให้เรายิ้มได้พร้อมเสียน้ำตาไปพร้อมๆกัน มันมีทั้งสุขเเละเศ้ราปนกันไป

เสียใจมากคะ ไม่เคยคิดว่าชีวิตเราจะมาอยู่จุดที่ทุกคนไม่ปลื้ม มันคือทางที่ผิดคะ ซึงเราเลือกเดินเอง
เวลาเราร้องไห้ เราเสียใจหรือท้อเหนื่อยเเค่ไหน เขาอยู่ข้างๆเราเสมอคะ เเต่บางทีในเวลาเดียวกัน เขาก็ทำให้ผู้หญิง2คนร้องไห้ได้พร้อมกัน
ถ้าวันนึงเราต้องขาดการติดต่อกับเขาจริงๆ เราคงไปให้ไกลที่สุด ถึงเราจะรักเขามากเเค่ไหนถึงเวลาก็ต้องปล่อยคะ...
- เราน้อมรับคำเเนะนำ คำว่ากล่าวทุกอย่างคะ