" .. โย ธมมํ ปสสติ โส มํ ปสสติ ผู้ใดเห็นธรรม ชื่อว่าผู้นั้นเห็นเราตถาคต
คำว่าเห็น ก็ปัญญานั่นแหละพาใจให้เห็น คำว่ารู้ ก็ปัญญานั่นแหละพาใจให้รู้

ใจฉลาดก็ปัญญานั่นแหละ พาให้ใจฉลาด ใจมีความเฉียบแหลมคมคาย
ก็ปัญญานั่นแหละพาให้ใจฉลาด ใจมีความเฉียบแหลมคมคาย
ใจจะละกิเลสตัณหาได้ ก็ปัญญานั่นแหละพาให้ใจละ

ใจจะหมดจากความมืดบอดลุ่มหลง ก็ปัญญานั่นแหละให้ความสว่างให้ความรู้แก่ใจ
ใจจะรู้เห็นโทษภัยในวัฏสงสารก็ปัญญานั่นแหละพาให้ใจรู้ใจเห็น
ใจจะถอดถอนออกจากอาสวกิเลสน้อยใหญ่ ก็ปัญญานั่นแหละพาให้ใจถอดถอน
ใจจะบริสุทธิ์ ก็ปัญญานั่นแหละจะพาให้ใจบริสุทธิ์

จึงสมกับภาษิตว่า "ปญญาย ปริสุชฌติ"
ใจจะมีความบริสุทธิ์ได้ก็เพราะปัญญา
จะสิ้นทุกข์ สิ้นภพสิ้นชาติได้ ก็เพราะปัญญา

ถ้าผู้ขาดปัญญาแล้ว ถึงจะนั่งจ้องมองดูพระพุทธเจ้าถึงตลอดวันตาย ก็ไม่เห็นพระพุทธเจ้า
ถึงจะจับชายสบงจีวรของพระพุทธเจ้าอยู่ ก็ไม่เห็นพระพุทธเจ้าเลย
ถึงจะนั่งนอนกอดตู้พระไตรปิฎกอยู่ ก็ไม่เห็นธรรม

เพราะกิเลสตัณหาอวิชชาไม่ได้อยู่กับกระดาษ
ความโลภความโกรธความหลงไม่ได้อยู่กับกระดาษ
ความสุขความทุกข์ไม่ได้อยู่กับกระดาษ
ตลอดมรรคผลนิพพาน ความบริสุทธิ์ไม่ได้อยู่ในกระดาษหนังสือ
แต่เป็นเพียงชื่อกิเลสตัณหาอวิชชาโลภโกรธหลงเท่านั้น

เพียงเป็นชื่อของความสุขความทุกข์ และชื่อมรรคผลนิพพานเท่านั้น
ส่วนตัวกิเลสตัณหา อวิชชา ความโลภ โกรธ หลง สุข ทุกข์ อยู่ที่กายอยู่ที่ใจเราทั้งหมด

เช่น กายสุจริตหรือทุจริตก็อยู่กับตัวเรา วจีสุจริต
หรือทุจริตก็อยู่กับตัวเรา ใจสุจริตหรือทุจริตก็อยู่ที่ตัวเราทั้งหมด .. "

หลวงพ่อทูล ขิปปปัญโญ