มีคนบอกกับเราว่า....
"เธอจะชอบเราได้ยังไง เรายังไม่เคยเจอกันจริงๆเลยด้วยซ้ำ"

มันก็จริงอย่างเขาว่า
เรายังไม่เคยเจอกันจริงๆด้วยซ้ำ
แล้วเราจะชอบเขาได้อย่างไง
เราก็คงแค่คิดไปเอง
แต่เราคงเป็นคนที่คิดไปเองนานน่าดู
เพราะจนถึงตอนนี้เราก็ยังสลัดความคิดนั้นออกจากหัวไม่ได้เลย
มันเป็นไปได้เหรอ ที่เราจะชอบใครสักคนนึงขึ้นมาโดยไม่เคยได้สัมผัสตัวตนเขาจริงๆ
เราเเค่พูดคุยกันผ่านตัวอักษร สื่อสารกันผ่านภาพถ่าย
และมีโปสการ์ดส่งหากันบ้างในแต่ละครั้งที่อีกฝ่ายได้ออกเดินทาง
เราพูดคุยกันทุกวัน
ดูเหมือนจะไม่มีอะไรให้คุยกันมากนัก
แต่บทสนทนาระหว่างเรามักยืดออกไปได้เรื่อยๆอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
เราเองก็นึกสงสัย มีอะไรให้ต้องพูดคุยกันหนาหนา
แต่เราก็ปฎิเสธไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกดี
กับความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกนี้

แล้วเพื่อนๆละคะ เคยมีความคิดว่าตัวเองกำลังชอบใครที่ไม่เคยพบหน้าค่าตากันมาก่อนหรือเปล่านะ
มันเป็นยังไง....แล้วมันคือความชอบจริงๆความรู้สึกดีจริงๆหรือเราแค่คิดไปเอง

ปล. ขออนุญาติแทกห้องหว้ากอนะคะ ขอคำอธิบายทางเลือกที่เป็นวิทยาศาสตร์มารองรับน่าจะชัดเจนขึ้นค่ะ