ในช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมกำลังเรียนอยู่และอยู่ในช่วงกำลังฝึกงานครั้งแรกในช่วงเวลา 2 เดือน ผมได้เห็นผู้หญิงคนเค้าเป็นคนน่ารักมากในสายตาผม ผมพยามทำความรู้จักกับคนนั้นจนได้รู้จักชื่อ.....แต่พอได้รู้จักผมก็ไม่ได้คุยอะไรมากเท่าไหร่เพราะเธออาจจะมีแฟนแล้วด้วยบวกกับผมเป็นคนขี้อายมากได้ (ผมคิดอยู่ในหัวผมว่าผมอยากทำความรู้จักกับเธอให้มากกว่านี้ ผมจึงวางแผนไว้ว่า ในช่วงฝึกงานครั้งที่สอง ผมจะกลับมาฝึกอีกครั้ง)  หลังจากที่ฝึกงานเสร็จ  ผมก็กลับมาเรียนต่อประมาณ 1 ปี จนถึงช่วงเวลาฝึกงานครั้งที่ 2 ผมก็กลับมาฝึกงานที่เดิมและก็ได้เจอกันอีกครั้งครั้งนี้เป็นเวลา 2 เดือน ผมได้ทำความรู้จักกับเธอมากขึ้นได้คุยกันมากขึ้น ผมรู้สึกว่าผมชอบเธอคนนี้แต่ติดอยู่ว่าไม่รู้ว่าเธอคนนี้เลิกกับแฟนหรือยัง ผมก็ไม่กล้าถาม และผมคิดในใจว่าผมคงจะไม่มีโอกาสได้เจอกับเธออีก จนฝึกงานเสร็จ ผมจึงขอ อีเมลล์ไว้ เธอก็ให้ผมมา ในความรู้สึกตอนนั้นผมดีใจมากๆ หลังจากกลับมาเรียน ผมก็ได้เอา อีเมลล์ มาคุยกับเธอและขอเบอร์มือถือเธอไว้ จนได้รู้ว่าเธอมาต่อที่กทม ในช่วงนั้นผมก็มาเรียนต่อที่กทมเหมือน ผมจึงนัดเธอมากินข้าวดูหนัง จนได้เจอกันอีกครั้ง ผมตื่นเต้นมาก และไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีก พอดูหนังเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เวลาผ่านไปซักพัก ผมได้ติดกับเธอคนนี้มาตลอดโดยการโทรบ้างคุยเเชทบ้าง จนผมได้นัดเจอกับเธอครั้งนี้ไปเจอที่มหาลัยที่เธอเรียน ก็ไปนั่งคุยถามถึงความเป็นอยู่ ในช่วงที่คุยผมอยากบอกว่าผมบอกชอบเธอแต่กลัวกว่าพอบอกไปแล้วเธอจะไม่คุยกับผม จนคุยเสร็จและแยกย้ายกันกลับ หลังจากนั้นผมก็ติดต่อเธอคนนี้เหมือนจนมีอยู่ช่วงนึ่งเธอคนนี้เงียบไปคือ แชทหาไปก็ไม่ตอบโทรไปก็ปิดเครื่อง จนผมไม่รู้ว่าติดต่อเธอคนนี้ยังไงเพื่อจะบอกว่าผมชอบเธอ ถ้าเป็นไปได้ผมอยากเจอกับเธออีกครั้งเพื่อได้บอกกับปากผมเอง
.....แค่อยากระบายและแชร์ความรู้สึก.....