เอาจริงๆ นะคะ การมีแฟนนี่เป็นความเสี่ยงนะคะ
เรามีหัวใจของเราอยู่ดีๆ
เกิดอยากลองเสี่ยงให้ใจพังซะงั้น?
แถมยังต้องมานั่งลุ้นว่าจะเจอคนดีมั้ย
จะหลอกเรามั้ย
จะเกาะเรากินมั้ย
จะนอกใจเรามั้ย
จะฟันแล้วทิ้งมั้ย
จะเข้ากับเรา เพื่อนเรา ครอบครัวเราได้มั้ย
จะสร้างความสบายใจมากกว่าสร้างน้ำตาให้เรามั้ย
ฯลฯ

ซึ่ง...ถูกหวยเหมือนจะง่ายกว่านะคะ

ยิ่งสมัยนี้ยิ่งมีตัวอย่างแย่ๆ ให้ดูเยอะไปหมด
ทั้งใน pantip / club friday (อันนี้ก็ไม่รู้อันไหนจริงไม่จริงนะคะ แต่ก็ฟังเอาไว้เป็นข้อมูล)
และตัวอย่างจากคนใกล้ๆตัว

เพื่อนเราหลายๆคน มีแฟนไว้แก้เหงา
คือ รู้สึกเข้ากันไม่ได้ ทะเลาะกันบ่อย รู้ว่าเดี๋ยววันหนึ่งก็เลิกกัน แต่วันนี้ยังทนคบเพราะเหงา ข้อดีคือยังมีคนไปรับส่ง พาไปกินข้าว...

คือมันใช่หรอคะ?
เวลาทะเลาะกันนี่แค่ฟังยังรู้สีกเสียสุขภาพจิตแทนเลยค่ะ

(อันนี้คือเรามองในมุมของคนอายุ 23 นะคะ
ยังไม่อยากคิดไปถึงมุมของคนอายุ 30 40
ซึ่งมันจะมีปัจจัยปัญหาอื่นๆ เช่น ลูก ครอบครัว อนาคตมาเกี่ยวข้องให้หนักใจไปอีก)

คือคนที่ได้เจอคนดีๆก็รู้ว่ามีค่ะ ก็ยินดีด้วย
แต่หลายๆคนที่กำลังทนคบเพราะเหงา หรือกำลังอยากหาแฟนเพียงเพื่อคลายเหงา หรืออะไรก็ตามแต่
คือเข้าใจนะคะ
แต่การดูเเลตัวเองนี่ไม่ได้ยากเลยนะคะ
อยากให้ลองมองอีกมุมหนึ่งดู

เราก็เคยมีแฟนนะคะ
แต่พอเลิกกันแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าชีวิตจะแย่อะไร
ดีขึ้นกว่าเดิมด้วยซ้ำ
ได้ลองทำอะไรหลายๆอย่างที่อยากทำ
ได้ใช้เวลากับเพื่อนกับครอบครัวมากขึ้น
คือมันก็จะมีฟีลเหงาบ้าง มีฟีลที่อยากคุยกับใครที่ไม่ใช่เพื่อนหรือคนในครอบครัวบ้าง
แต่คือมันดีกว่าตอนที่ต้องมานั่งร้องไห้ทุกวันเยอะเลย

ชีวิตเรายังต้องเจอใครต่อใครอีกหลายคนมากๆ
เดี๋ยววันหนึ่งโลกก็จะเหวี่ยงคนที่ใช่มาเองค่ะ
ไม่ต้องรีบเนอะ
ลองคิดดูอีกที ว่าถ้ามีแล้วทุกข์ใจ ร้องไห้ เสียน้ำตา มันจะดีกว่าการอยู่คนเดียวหรือเปล่า

การมีความรักเป็นเรื่องดีค่ะ
แต่มันไม่ได้จำกัดอยู่แค่ความรักที่ให้แฟนนะคะ