เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพื่ออยากระบายความรู้สึกที่อัดอั้นในใจ  แม่เราเสียมาได้เกือบปีแล้ว ท่านเสียไปด้วยโรคมะเร็งตลอดเวลาที่ท่านป่วยส่วนใหญ่พ่อจะเป็นคนดูแล ส่วนเรามัวแต่ทำงานไม่ค่อยได้ดูแลท่านเลย แต่เหมือนท่านก็โหยหาอยากให้ลูกมาดูแล เราก็มักจะหงุดหงิดใส่ว่าเราไม่ว่าง จนมาถึงวันที่ท่านจากโลกนี้ไปเราเสียใจมากร้องไห้อย่างหนัก มองญาติๆ ยกศพของท่านลงโลง เราอยากกอด อยากบอกว่ารักแม่มากนะ(ที่ผ่านมาเราเป็นคนที่อายที่จะบอกรักแม่จึงไม่เคยบอกรักท่านเลย) แต่ก็ทำไม่ได้แล้ว นี่ก็ล่วงเลยมาเกือบปีที่ไม่มีท่านเรายังคิดถึงท่านทุกวัน มองรูปถ่ายท่านก็ร้องไห้ทุกคืน(เป็นรูปถ่ายตอนไปเที่ยวด้วยกันครั้งสุดท้ายท่านขอให้พาไปท่านอยากไปเที่ยวเพราะนอนป่วยมานาน ตอนนั้นร่างกายท่านก็อ่อนแอมากแล้ว ท่านรู้ตัวเองดีว่าคงอยู่ได้อีกไม่นาน ท่านขอให้เราพยุงท่านไปที่แปลงดอกไม้และให้ถ่ายรูปท่านเก็บไว้ โดยพูดว่า "เอาเก็บไว้ดูตอนแม่ไม่อยู่แล้วนะ" ตอนนั้นเราก็ตอบท่านว่าพูดอะไรแบบนั้นแม่ยังอยู่กับเราอีกนานแม่จะต้องหาย รูปนั้นเป็นรูปแม่ยืนหน้าแปลงดอกไม้ ยิ้มแห้งๆ ตัวผอมมากๆ) คิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่เราเคยทำมาด้วยกัน ผ่านทุกที่ที่เคยไปด้วยกันเราก็น้ำตาซึม มันปวดใจทรมานที่คิดถึงแล้วไม่สามารถเจอกันได้อีก และทุกวันนี้เราก็เสียใจมากที่สุดกับที่ผ่านมาเราไม่ทำดีกับท่าน ดูแลท่านให้ดี บอกรักท่าน กอดท่าน เราเป็นลูกที่แย่มารู้ตัวตอนนี้ก็สายไปแล้วมันย้อนเวลากลับไปไม่ได้
****เราอยากให้ทุกคนที่ยังมีแม่อยู่ดูแลท่านให้ดีๆ แสดงความรักต่อท่านอย่าอายแบบเรา ให้เวลากับท่านอย่าละเลยเหมือนเรา จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลังกับสิ่งต่างๆ ที่ไม่สามารถทำได้แล้ว
****รักแม่มาก คิดถึงใจแทบขาด ทรมานเหลือเกิน จากใจลูกแย่ๆ คนนึง