จากที่เคยตั้งกระทู้ไปแล้ว 1 ครั้ง เรื่องปัญาความรักที่มันเกิดขึ้น เราได้รับเพียงคำว่า ขอโทษ จากเขา

ณ ตอนนี้ เรายังทำใจไม่ได้เลย ทุกครั้งที่ว่าง ก็จะคิดถึงแต่เขา ยิ่งดึกยิ่งเหงา จากที่เคยโทรคุยกันทุกคืน โทรปลุกทุกวัน เวลาเขาไปร้านเหล้า เราก็รอเขากลับถึงห้องแล้วโทรมาถึงจะนอนหลับ กลายเป็นว่าตอนนี้ คิดมากทั้งคืน อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาเองตลอด  กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน มันทรมานแทบขาดใจ มันทั้งคิดถึง ทั้งห่วงเพราะเขาป่วยอยู่ ก็ห่วงว่าจะเป็นอะไรมากไหม ใครจะดูแลเขา (เขาไม่ได้บอกใครเรื่องอาการป่วย)

ถามว่าอยากโทรไปไหม ว่าเขาเป็นยังไง ... อยากโทรมาก แต่ความรู้จักผิดชอบ ชั่วดีมันยังมีอยู่ เพราะไม่สามารถยุ้งกับเขาได้อีกในเมื่อเขาก็มีใครอีกคนอยู่
ถึงอย่างนั้น มันก็มีความรู้สึกเสียใจมากเหมือนกัน ที่คนที่อยู่ข้างเขาไม่ใช่เราอีกต่อไป