ทำใจอย่างไร ในการทิ้ง หรือ บริจาค เสื้อผ้า มันเกิดอาการเสียดาย ตัดใจไม่ลงตลอด

เป็นคนชอบแต่งตัวค่ะ ซื้อเสื้อผ้าเดือนละ 3 ครั้ง เป็นอย่างน้อย
ตอนนี้ตู้เสื้อผ้าสามตู้ เต็มเอี้ยด แบบราวแขวนแอ่น
ยังไม่นับพวกเสื้อกันหนาว เสื้อเที่ยวต่างประเทศ 
ที่พับเก็บในกระเป๋าเดินทางไว้อีก 4 กระเป๋าใหญ่ๆ

เคยรวบรวมบริจาคให้วัดสวนแก้ว ใส่ถุงดำใหญ่ๆ 5 ถุง
นั่นก็ตัดใจจนน้ำตาแทบไหล กัดปากจนเลือดแทบออก
เสื้อบางตัว คัดเข้าคัดออกเป็นสิบรอบ

หลังจากนั้น ตู้เสื้อผ้าก็หลวมๆ อยู่แค่แป๊บเดียว
เพราะความขยันซื้อมาเติม เป็นคนที่ตามแฟชั่นจัด
แฟขั่นอะไรมา ก็ต้องมี ไม่มีจะไม่สบายใจ

ใกล้ปีใหม่ ตั้งใจจะเคลียร์ให้ตู้เสื้อผ้าว่าง
เพื่อรอรับการกระหน่ำซื้อของตัวเอง
และอยากได้ความโล่งในบ้านด้วย
เพราะเสื้อผ้าบางชุดมีแขวนใส่ราวด้านนอกตู้เสื้อผ้าด้วย
เนื่องจากตู้เสื้อผ้าเต็ม ไม่มีที่แขวนแล้ว
ไม่นับว่า มีพับๆ ไว้ด้านล่างตู้เสื้อผ้าอีกกองพะเนิน

แต่หยิบขึ้นมา ตัวนี้ก็เสียดาย ตัวนั้นก็ยังใส่ได้
ตัวนี้กระดุมสวย ตัวนั้นแบบเก๋
สปาร์คจอยไปหมด ทำใจให้บริจาคไม่ลงเลย
หยิบออก แล้วก็เก็บ อยู่อย่างนั้น จนเครียด

เคยคิดจะซื้อตู้เสื้อผ้ามาเพิ่ม
แต่ดูไม่ใช่ทางแก้ที่แท้จริง

ขอคำแนะนำในการ ตัดใจ ทำใจ หน่อยนะคะ

เพี้ยนเขิน
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่