เขาคนหนึ่งเดินเข้ามาในชีวิตฉัน
ในขณะที่ฉันอยู่ในที่ของฉัน
วันหนึ่งวันนั้นเขาได้นำเชือกเส้นหนึ่งมาผูกไว้
ที่แขนตัวเขาเองและแขนของฉัน
ไม่ว่าเขาจะไปไหน
แขนฉันก็ถูกเชือกเส้นนั้นดึงไปด้วยทุกที่
ฉันพยายามผูกเชือกเส้นนี้
ให้แน่นขึ้นกว่าเดิมที่แขนตัวเอง
และอยากผูกให้แน่นขึ้นเรื่อยๆทุกวันๆ
แต่ในขณะเดียวกันกลับดูเหมือน
เชือกที่แขนของเขาค่อยๆคลายออก
ทุกครั้งที่ฉันเห็นฉันพยายามบอก
ให้เขาผูกให้แน่นขึ้นๆ
เขารับปากว่าจะไม่มีทางหลุดแน่นอน
จะอยู่แบบนี้ด้วยกันตลอดไป
เวลาล่วงเลยไปเหมือนเขาพยายาม
จะซ่อนแขนที่ผูกเชือกนี้ไม่ให้ใครเห็น
และเหมือนแขนอีกข้างของเขา
ก็กำลังมีเชือกอีกหลายเส้นกับใครอีกหลายคน
ฉันก็ไม่แน่ใจว่ามันจริงหรือเปล่า
หรือฉันแค่คิดไปเอง
ฉันอยากรู้ว่าถ้ามีจริงๆ
ฉันมีสิทธิ์ตัดเชือกพวกนั้นไหม
เชือกที่แขนของฉันตอนนี้
มันแน่นจนบีบรัดแขนตัวเองจนเจ็บไปหมด
เพราะแรงดึงจากตัวเขาที่กำลังจะไปไหนต่อไหน
แต่ตัวฉันยังอยู่ที่เดิมที่เคยอยู่ด้วยกัน
มันจึงทำให้เชือกที่แขนฉันแน่นขึ้นหรือเปล่า
ยิ่งเขากำลังเดินออกห่างเท่าไหร่
แขนฉันก็ยิ่งเจ็บขึ้นเท่านั้น แต่เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย เพราะฉันกำลังเห็นกรรไกรที่มือเขาอีกข้าง
ฉันบอกเขาว่าถ้าแขนอีกข้างมีเชือกแบบเดียวกันช่วยบอกความจริงได้ไหม
ฉันจะแก้เชือกของฉันเอง
แต่เขาไม่ตอบอะไรกลับมา
ฉันไม่แน่ใจว่าฉันควรรอให้เขาตัดเชือกไปเอง
หรือรอเขาเปลี่ยนใจกลับมาผูกเชือกตัวเอง
ให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
เวลาผ่านไปทุกวันๆ
เขายังไม่ได้ใช้กรรไกรตัดเชือกนี้ออก
แต่ดูเหมือนเชือกเส้นนี้มันจะอ่อนแอ
เกินกว่าที่จะเชื่อมโยงสายสัมพันธ์
ระหว่างแขนของเขาและฉัน
รวมถึงหัวใจไว้ด้วยกันอีกได้
มันจึงค่อยๆขาดไปเอง
จนในที่สุดเขาก็แกะเชือกออกจากแขนตัวเอง
และกลับไปในที่ของเขา
ในขณะที่ฉันยังปล่อยให้เชือกนี้
รัดแขนของฉันให้เจ็บปวดไปทุกวันๆ
ฉันมีคำถามหลายคำถามอยากถามเขา
แต่คำตอบคงอยู่ที่เชือกที่ขาดเส้นนี้
บนแขนฉันแล้ว
สักวันถ้าฉันหาเขาเจอ
ฉันอยากเอาเชือกเส้นนี้ไปคืนเขา
แต่คงผูกที่แขนข้างเดิมของเขาไม่ได้แล้ว
ฉันคิดว่าที่คอของเขาน่าจะดีสุด
นิทาน เชือกเส้นหนึ่ง
ในขณะที่ฉันอยู่ในที่ของฉัน
วันหนึ่งวันนั้นเขาได้นำเชือกเส้นหนึ่งมาผูกไว้
ที่แขนตัวเขาเองและแขนของฉัน
ไม่ว่าเขาจะไปไหน
แขนฉันก็ถูกเชือกเส้นนั้นดึงไปด้วยทุกที่
ฉันพยายามผูกเชือกเส้นนี้
ให้แน่นขึ้นกว่าเดิมที่แขนตัวเอง
และอยากผูกให้แน่นขึ้นเรื่อยๆทุกวันๆ
แต่ในขณะเดียวกันกลับดูเหมือน
เชือกที่แขนของเขาค่อยๆคลายออก
ทุกครั้งที่ฉันเห็นฉันพยายามบอก
ให้เขาผูกให้แน่นขึ้นๆ
เขารับปากว่าจะไม่มีทางหลุดแน่นอน
จะอยู่แบบนี้ด้วยกันตลอดไป
เวลาล่วงเลยไปเหมือนเขาพยายาม
จะซ่อนแขนที่ผูกเชือกนี้ไม่ให้ใครเห็น
และเหมือนแขนอีกข้างของเขา
ก็กำลังมีเชือกอีกหลายเส้นกับใครอีกหลายคน
ฉันก็ไม่แน่ใจว่ามันจริงหรือเปล่า
หรือฉันแค่คิดไปเอง
ฉันอยากรู้ว่าถ้ามีจริงๆ
ฉันมีสิทธิ์ตัดเชือกพวกนั้นไหม
เชือกที่แขนของฉันตอนนี้
มันแน่นจนบีบรัดแขนตัวเองจนเจ็บไปหมด
เพราะแรงดึงจากตัวเขาที่กำลังจะไปไหนต่อไหน
แต่ตัวฉันยังอยู่ที่เดิมที่เคยอยู่ด้วยกัน
มันจึงทำให้เชือกที่แขนฉันแน่นขึ้นหรือเปล่า
ยิ่งเขากำลังเดินออกห่างเท่าไหร่
แขนฉันก็ยิ่งเจ็บขึ้นเท่านั้น แต่เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บเลย เพราะฉันกำลังเห็นกรรไกรที่มือเขาอีกข้าง
ฉันบอกเขาว่าถ้าแขนอีกข้างมีเชือกแบบเดียวกันช่วยบอกความจริงได้ไหม
ฉันจะแก้เชือกของฉันเอง
แต่เขาไม่ตอบอะไรกลับมา
ฉันไม่แน่ใจว่าฉันควรรอให้เขาตัดเชือกไปเอง
หรือรอเขาเปลี่ยนใจกลับมาผูกเชือกตัวเอง
ให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
เวลาผ่านไปทุกวันๆ
เขายังไม่ได้ใช้กรรไกรตัดเชือกนี้ออก
แต่ดูเหมือนเชือกเส้นนี้มันจะอ่อนแอ
เกินกว่าที่จะเชื่อมโยงสายสัมพันธ์
ระหว่างแขนของเขาและฉัน
รวมถึงหัวใจไว้ด้วยกันอีกได้
มันจึงค่อยๆขาดไปเอง
จนในที่สุดเขาก็แกะเชือกออกจากแขนตัวเอง
และกลับไปในที่ของเขา
ในขณะที่ฉันยังปล่อยให้เชือกนี้
รัดแขนของฉันให้เจ็บปวดไปทุกวันๆ
ฉันมีคำถามหลายคำถามอยากถามเขา
แต่คำตอบคงอยู่ที่เชือกที่ขาดเส้นนี้
บนแขนฉันแล้ว
สักวันถ้าฉันหาเขาเจอ
ฉันอยากเอาเชือกเส้นนี้ไปคืนเขา
แต่คงผูกที่แขนข้างเดิมของเขาไม่ได้แล้ว
ฉันคิดว่าที่คอของเขาน่าจะดีสุด