เคยเลี้ยงวัว ผูกเชือกมัด ไว้ติดเสา
ไม่เร่งเร้า ใจเย็นมัด รัดติดแน่น
ถึงเวลา แก้ปม ไม่ยากเย็น
ค่อยดึงเส้น ไม่กี่ที นี้ก็คลาย

เหตุไฉน แก้ปมใจ จึงยากนัก
ผูกปมรัก มัดเข้าไว้ กลางใจเขา
คนที่ผูก คนจะแก้ ก็คือเรา
ถึงเวลา จะคลายหลัก กับลืมตัว

กลายเป็นวัว เชือกมัดคอ มิทราบแน่
ครั้นจะแก้ สุดปัญญา กี่ทางหน
จะเดินหนี บ่วงรัดคอ สุดอับจน
ได้โปรดเถิด เมียจ๋า ฆ่าฉันที