เรื่องมันมีอยู่ว่า อาของผม พาสามีเข้ามาอยู่ที่บ้านครับ แล้วบ้านผม ก็มี ผม ย่า ปู่ แล้วก็พี่สาวผมอีกหนึ่งคนคับ จนอาพาสามีกับลูกเข้ามาอยู่ด้วย ขอย้ำนะคับ ว่านี่คือเรื่องจริง ที่ผมทนมาตลอดสิบกว่าปี
เรื่องมันเกิดตอนที่ อาผมเป็นมะเร็งคับ ทุกคนก็รู้ ว่ว่าโรคนี้ ต้องใช้กำลังใจในการสู้ด้วย แต่สามีอา บอกกับอาผมว่า อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ทำอะไร หางานทำได้แล้ว... คืออะไรคับ ?? เป็นมะเร็งนะคับ ไม่ใช่หวัด กินยาแล้วจะหาย แล้ววันนั้น ผมก็นั่งฟังอยู่ด้วย จนตอนนี้ อาผมรักษาอาการเริ่มจะหายแล้วคับ ใช้เวลาค่อนช้างนานเลย จนกลับมาทำงานได้แล้ว อาผมก็ไปค้าขายทีต่างจังหวัดคับ จะกลับบ้านมาอาทิตย์ละครั้ง แล้วทิ้งสามีกับลูกไว้ที่บ้าน แน่นอนคับ สามีอา อยู่บ้าน ไม่ทำห่าอะไรเลยคับ เดือนที่แล้ว ย่าผมหกล้ม ต้องเข้าเฝือก ตอนนั้น มันก็ไม่ช่วยอะไรคับ นอนดูทีวี แล้วผมอยู่บ้านกับปู่สองคน ลูกอาก็ไปเรียนพิเศษ พี่สาวผมก็ออกไปทำงาน ผมต้องเอาย่านั่งมอเตอร์ไซค์ไปโรงพญาบาลอะคับ คิดดู เค้าก็มีรถกระบะ แต่ไม่ช่วยอะไรเลย พอผมกลับบ้าน จะมาเอาเสื้อผ้าไปนอนเฝ้าย่า เค้าก็ยังนอนดูทีวีอยู่ที่เดิมคับ เหมือนไม่รู้เลย ว่าอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ตอนนั้น ผมโวยวายเต็มบ้าน หลังจากย่าออกโรงพญาบาล ผมต้องลงมานอนข้างล่างกับย่าคับ เพราะย่าชค้นบันไดไม่ได้แล้ว ทุกวันเลยนะคับ สามีอาจะแอบคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ ผมเลยโทรบอกอา อาผมบอกว่า อารู้เรื่องนี้มานานแล้ว...แล้วนี่แหละคับ ผมอึ้งเลย อาผมรู้ และทนมาตลอด รู้ว่ามันมีเมียน้อย แต่อาก็ทน
ต้องหาเงินเลี้ยงลูกสองคนอีก พอวางโทรศัพท์จากอาแล้ว ผมไม่ทนละคับ ผมไปด่ามันถึงที่นอนเลย มันก็ทำเหมือนไม่รู้อะไร แล้วหันกลับมาด่าผม ว่า คำเดียว คำโตๆ กระแทกหน้าผมเต็มๆเลยคับ เค้าไม่แคร์คนในบ้านผมเลย ผมต้องทำไงต่อดีคับ มันตันไปหมดแล้ว