คือพ่อเราส่งเราให้มาอยู่กับญาติเขาซึ่งมีปู่มีย่ามีป้าเราเลยได้มาเรียนต่ออยู่นี่ชั้นม.ปลาย ซึ่งเราได้อยู่กับป้าป้าเราเปิดร้านขายของชำ เขามีลูกชายและลูกสาวอย่างล่ะคน คนโตเป็นพี่ชายเราปีหนึ่ง เขา20เรา19 เรามาอยู่นี่ ได้2ปีเกือบ3ปีแล้ว ปีหน้าเราก็จบม.6แล้ว แต่ทุกวันนี่ที่เราอยู่เราต้องอยู่กับคำว่าทนมาตลอดป้าเราเป็น แบบเอาแต่อารมณ์เราช่วยเขาทุกอย่างตื่นแต่ตี5ครึ่งลงมาช่วยจัดร้านทำความสะอาดบ้าน. เวลาเราไปไหน ก็ซื้อของมาฝากป้าตลอดเขาก็ไม่เคยมองว่าเราดีด่าเราแทบทุกเรื่องหนักหน่อยก็ทำไม่พอใจใส่ทำนุ้นนี่กระแทกบ้าง. ด่ากระแทกบ้างไม่คุยด้วยบ้างเราอึดอัดมากๆ จนอยากจะกรีดให้มันรุ้แล้วรู้รอดไป ลูกเขาไม่ทำอะไรเขาไม่เคยว่าลองเป็นเราสิ้ เวลาทำอะไรท้าเราไม่เข้าไปช่วยก็มีน้ำโหล่ะ เอ้าท้าอยากให้ช่วยทำไมไม่เรียกเรียกดิ้เป็นใบ้อ้อใครเขาขะไปเดาใจถูกค่ะ เราลองไม่ช่วยโดนด่าไม่เหลือลองมาแล้วเข้าใจอยู่ว่าลูกแต่บางทีเราก็คนมีความอดทนเหมืนกัน เราช่วยแทบทุกครั้งแค่เราไม่ช่วยเดะงัดประเด็นมาด่าเลย. เราอึดอัดเราเลยโทรไประบายกับแม่แม่ แม่เราก็ทนไม่ไหวเลยโทรมาบ่นกับพ่อเรา พ่อเราก็มาบอกย่าย่าก็มาบอกป้าเราว่าเราฟ้องแม่ว่าด่าหาว่าเรากับแม่นินทาเขาลับหลังบ้าง บางเรื่องเขาก็ด่าไม่มีเหตุผลเอาแต่อารมซึ่งเหมือนเราอยู่เป็นที่ลองรับอารมเขาท้าควบคุมอารามตัวเองไม่ได้ก็อย่ามายุ่งกับคนอื่นดิ้ เราอยากถามทุกคนว่าเราอยากลงไปหาพ่อที่ปทุมธานี อยากไปพักสมองช่วงปิดเทอม แต่พ่อเราไม่ค่อยอยากให้ลงไปหรอกแต่เราอยากลงไปหนีไปดีมั้ยหรือว่าคุยกับพ่อดูอีกทีดี