คือยังงี้ เราโตมากับแม่มาตลอด15ปี พอเราเรียนจบม.3ก็มาอยู่กับแฟนเพราะ ไม่อยากอยู่บ้าน พ่อเลี้ยงเราไม่น่าอยู่ด้วยเราเลยออกมา แต่พอมาอยู่กับแฟนแฟนก็ไม่สามารถดูเเลเราได้เราเลยหาทางติดต่อพ่อแท้ๆ ล่ะก็ติดต่อได้เเต่เขาไม่เคยเลี้ยงดูเราเลยตั้งเเต่เด็กแม่เราเลี้ยงเรามาตลอด พอเราคุยกับพ่อว่าตกลงจะไปอยู่กับเขา เขาก็ส่งเราลงมาอยู่นครพนมกับป้ากับย่าญาติพี่น้องเขา เราก็ตกลงลงมาเพราะคิดว่ายังไงก็ญาติพี่น้องเรา แต่ป้าเราบางทีก็ดีลบางทีก็ร้ายเราเครียดมากเเกชอบด่ากระเเทกบ้างที่บ้านป้าเปิดร้านค้าเราก็ช่วยเเกทุกอย่างเพราะถือง่ามาอยู่บ้านเขาแต่พอมีปัฐหาจิงๆ กับบอกง่าเราคิดไปเองเรื่องที่ด่าล่ะก็ไม่เคยบังคับให้มาช่วยทำอะไร. ทุกคนคิดดูท้าเราไม่ทำเขาก็ทำนุ้นนี่กระแทกใส่. ล่ะเราก็เลยตัดความลำคาน เลยทำให้เขาเราทำไม่ดีมาบ่นมาว่าไม่ถุกใจบางทีอาการร้อนก็พราน เราเลยอึดอัดเลยโทรไปหาแม่ไประบายให้แม่ฟัง แม่เราก็รับฟังมาตลอด1ปีจนแม่เราทนไม่ไหว เลยโทรไปหาพ่อแท้ๆเราว่าว่าทำไมพี่สาวเทอทำแบบนี้กับลูกพ่อก็โทรมาบอกย่าว่าเราโทรไปให้แม่มาว่าพ่อ พอย่ารู้ปุ้ปก็มาบอกป้าป้าก็มาด่าเรางั้นงุ้นงี้เลยไปฉีดวัคซีนมาอวกมึนหัวแทบตายเขายังไม่ขึ้นมาดู นี่หรอญาติพี่น้องกัน มีการบอกด้วยน่ะตายโล้ด เราก็ไม่ได้อยากมาอยู่หรอกแต่เราทนเพราะเราอยากได้วุติม.6 ส่วนพ่อเราก็อยุ่รังสิตส่งเงินลงมาให้ใช้อยุ่กับแฟนใหม่เขานั้นแหละ ส่วนป้าเราพอเรามาขอโทดเรื่องที่นินทาแกกับแม่เขาก็ดีขึ้นแต่ก็ไม่ค่อยใช้เราก็คงเคืองแหนะ แต่เราพูดความจิงน่ะ ทำไมคนพุดความจิงถึงรับไม่ได้กันเราก็เลยคิดว่าควรทำไงดี