ก็อาจจะยาวๆหน่อยนะครับเพราะมันเป็นเรื่องที่แย่มากในตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไง
ก็ก่อนเลยนะครับ ผมเกิดมาโดยที่พ่อกับแม่ไม่ได้ตั้งใจนั่นน่ะครับแล้วที่นี้ทางพ่อตาก็สั่งให้แม่ผมเลิกยุ่งกับพ่อ จากนั้นพ่อผมก็บวชเลยครับ บอกก่อนเลยนะครับว่า ผมต้องอยู่กับปู่กับย่าครับ นมแม่ก็ไม่ได้กินเห็นปู่เค้าบอกผมนะครับ จากนั้นผมก็ต้องไปเรียนอนุบาลประถมโดยหาค่าเทอมจากการออกตลาดนัดไปขาายของกับย่ากลับ3-4ทุ่มทุกวันแล้วก้ตื่นตี4ออกมาตั้งร้านขายตลาดเช้า ไปเรื่อยๆจนผมจบป.3ครับหลังจากนั้นผมก็ต้องย้ายไปอยู่กับลูกของย่าหรืออาแหละครับเพราะปู่ผมมีเรื่องชู้สาวย่าก็ทนไม่ได้เลยย้ายออกมากับผมอาก็สงเสียแค่ค่ากินเงินไปโรงเรียนครับกับค่าอุปกรณ์การเรียนเรื่อยๆแต่ส่วนมากย่าจะเป็นคนออกค่าเทอมครับและช่วงที่ผมอยู่ป.6ปู่ก็อาการไม่ดีครับจนเข้ารพ.เค้าเป็นหลายโรคครับ หัวใจ ความดัน เบาหวาน ไตเหลือ2% นิ่วในถุงน้ำดีฯ แล้วย่าก็ต้องทนย้ายกลับมาดูแลปู่ที่รพ.แล้วผมก็อยู่บ้านกับอา ซึ่งบ้านที่ผมอยู่กับอานั้นผมแทบจะต้องทำงานบ้านเกือบทั้งหมดให้เค้าครับ บางอย่างผมก็ทราบนะครับว่ามันเป็ฯงานบ้านที่ต้องทำแต่บางทีเค้าใช้อะไรแปลกๆที่เหมือนจะขี้เกียจหรือไม่ก็ติดหรูครับเช่น ไปซื้อกับข้าวมาจากข้างนอก(นั่งรถยนต์ไป)ลงมา พอถึงบ้านมือเค้าจะมีอาการผิดปกติครับ ยกของที่อยู่บริเวณที่เค้านั่งตรงขาไม่ได้ครับทั้งๆที่มีแค่2ถุงแล้วคือผมทำงานบ้านอยู่ชั้น3ไงครับ ก็โทรเรียกลงมาให้มาหยิบเข้าบ้านผมก็ไม่เข้าใจว่าเค้าเป็ฯไรใครพอทราบโรคนี้บ้างครับ? ต่อนะครับ ผมก็เป็นแบบนี้มาจนตอนนี้ผมจบม.4แล้วครับ ซึ่งตอนนี้ปู่ผมก็ป่วยแทบจะบ้าเลยล่ะครับ ต้องมีมาอยู่ข้างๆตลอดกลัวตื่นมาไม่เจอใครเเล้วที่นี้ครับ ย่าก็ต้องมาดูแลแล้วอาผมเค้าคลอดน้องแล้วผมก็ต้องซักผ้าอ้อมเพิ่มขึ้นมางานแล้วมีอยู่วันนึ่งครับที่ผมกลับมาจากบ้านปู๋แล้วไม่สบายเลยไม่ได้ล้างจาน1ครั้งนะคับ แล้วพอถึงเวลาย่าก็มาสลับให้ผมมาอยู่กับปู่ ซึ่งตอนที่ผมมาอยู่กับปู่ย่าก็ทะเลาะกับอาครับ เพราะอาบอกว่า
อา:แม่ไม่ต้องไปอยู่ดูพ่อแล้วนะ เพราะไอนายมันทำงานให้ไม่ได้ น้องก็ไม่ดู จานก็ไม่ล้าง ผ้าก็ไม่ซัก
ย่า:ก็จะให้ทำยังไงในเมื่อพ่อเค้าป่วยก็ต้องไปอยู่ดูแลเค้าก่อนให้เค้าดีขึ้นพออยู่คนเดียวได้แม่ก็จะมาอยู่นี่
อา:ไม่เอาอ่ะ ถ้าแม่จะไปอยู่ดูพ่อแม่ก็ออกไปเลย หนูอุตสาเก็บแม่กับไอนายมาเลี้ยง ตอนนี้หนูเดือดร้อนช่วยหนูหน่อยไม่ได้รึไง แม่ไม่ส่งสารน้องที่พึ่งคลอดมาหรอ
ประมาณนี้ครับ แล้วเค้าก้ทิ้งท้ายไว้ว่า "ทำงานไม่คุ้มค่าข้าว" แล้วคือเค้าทำแตกต่างกันมากเลยนะครับกับฝั่งสามีของอาเค้า แม่ฝั่งสามีเค้าจะมาก็ไปรับ-ไปส่งแต่กับย่าผมเค้าไม่เคยจะขี่รถมาส่งที่บ้านปู่เลยครับ ให้มาเองตลอด จะดึกแค่ไหนก็ไม่มาส่งครับ
ปล.จากสัตหีบไปแหลมฉบัง
เหมือนไปอยู่เป็นทาสรับใช้เค้าหน่ะคับ ปันหาเรื่องเงินก็มีบ้างครับ เรื่องค่าข้าวไม่กินโรงเรียน ไม่จ่ายบ้าง มาจ่ายวันศุกร์บ้างทั้งๆที่ไปโรงเรียนทั้งแต่วันจันทร์ เงินที่จะให้ย่าเดือนล่ะ 2,000 บอกจะให้ก็ไม่ให้ครับทำเป็นลืมตลอด ตอนนี้ย่าผมก็จะอายุ 60 แล้วครับ ยังต้องมา ซํกผ้าซักเสื้อในให้อาผมอยู่เลยซึ่งทั้งอาผม สามีของอา ลูกคนเล็ก2คน ย่าต้องซักต้องรีดให้หมดครับ

จนล่าสุดย่าก็ว่า ถ้าย่าทำงานให้เค้าไม่ได้เค้าจะเลี้ยงย่าหรอ ขนาดทำให้ยังว่า ทำไม่คุ้มค่าข้าวเลย
คืองานหน่ะครับมันต้อง ล้างจาน กรอกน้ำ อาบน้ำหมา กวาดถูบ้านทั้ง3ชั้น เลี้ยงลูกคนแรกของอา ทำกับข้าว ซักผ้ารีดผ้า ล้างอ่างปลา ผ้าห่มหมอนอะไรเค้าจัดการหมดแทบทั้งบ้านคนเดียวครับ ช่วงเปิดเทอมผมไม่ค่อยได้ช่วยมาก คือผมว่ามันก็เยอะนะครับ แถมคนรับใช้เดี๋ยวนี้ผมว่าได้เงินมากกว่าอีกนะครับแต่งานน่าจะไม่เยอะขนาดนี้เลย แต่จะมาอยู่กับปู่ก็ไม่ได้ครับเพราะย่าหมดแรงจะออกไปขายของแล้วครับ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะเอายังไงต่อดีครับ แล้วพ่อผมก็บวชก็ป่วยเหมือนกัน จึงถามเลยครับ
ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ ผมควรทำอาชีพอะไรให้ผมสามารถมีเงินพอจะมาผ่อนบ้าน ผ่อนรถให้ย่ากับพ่อผมในตอนแก่อยู่ได้บ้างครับ เพราะทางอาผมคงไม่พึ่งเค้าแน่ๆครับตอนนี้ก็หาช่องทางออกไปอยู่ครับ ขอบคุณครับ