แม่เคยบอกว่าตอนเด็กๆปู่ย่ารักเรากับพี่ไม่เท่ากันค่ะ ก่อนเราจะมาอยู่กับปู่ย่าแม่ให้ยายเลี้ยงเรามาก่อนและพวกเขาก็เลี้ยงพี่ของเรา เลยทำให้เราคิดว่านี่รึเปล่าที่เค้ารักเรากับพี่ไม่เท่ากัน พอโตขึ้นซักป.3 พ่อกับแม่ก็แยกทางกัน และพ่อก็ส่งเสียเลี้ยงดูเรากับพี่ พ่อทำงานต่างประเทศเราเลยต้องอยู่กับปู่ย่าและพี่ มันยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ ปู่ย่าแทบไม่เคยจะสนใจเรา หนักกว่านั้นคือเหมือนเค้าจะเกลียดเราด้วยซํ้า พยายามหาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาด่าเราแรงๆทั้งที่เรื่องมันไม่ได้หนักหนาอะไรขนาดนั้น เราเคยเรียนดีเลยพยายามเรียนได้เกรด4 แต่เค้าไม่เคยจะชม แต่กับพี่เราที่เรียนไม่ดี แต่เค้าเอาการเอางาน งานที่ว่ามันคืองานผู้ชายที่ใช้แรง ละเค้าก็เอามาเปรียบเทียบกับเราที่เป็นผู้หญิง ถ้าถามว่าทำไมเราไม่ไปอยู่ยาย คือฐานะทางบ้านยายเราไม่ค่อยดีไม่ค่อยมีเงินส่งเรียน เลยต้องจำใจอยู่ต่อ ส่วนแม่ก็เหมือนกับยายเลยค่ะ แม่ส่งเสียเราไม่ไหว ได้แต่ส่งของ เสื้อผ้า ของใช้มาให้ ที่พูดมาทั้งหมดเราไม่ได้แม้แต่จะอิจฉาพี่ชายเรานะคะ แค่อยากให้เค้าสนใจเราบ้าง กินข้าวบางทีแทบไม่เรียกเรา แถมยังไม่เหลืออะไรไว้ให้กินเลย