คือเมื่อวานวันเสาร์กับวันนี้วันอาทิตย์ ผมได้มีโอกาสไปรับงานจ๊อบเล็กๆน้อยในงานประชุมนานาชาติ ก็ไปทำในตำแหน่งดูแล
ระบบคอมพิวเตอร์ครับซึ่งเมื่อวานคือวันบรีฟงาน ผมก็ได้เจอะกับน้องหมวยคนนี้ คือตอนแรกไม่ได้สนใจอะไรมากนะครับ
เพราะเค้าใส่แว่นใหญ่ๆทำให้ดูเฉิ่มๆ คือน้องหมวยคนนี้ คือเป็นอาหมวยจริงๆ Made in China เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยน
จากเมืองจีน มาเรียนมหาลัยราชภัฏแถวๆสะพานพุทธ จากที่คุยนิดๆหน่อยๆ เธออยู่ไทยแล้ว 2ปี เธอมากับเพื่อน
เพื่อนเค้าก็มาทำงานด้วยนะครับ เธอมาเป็นล่ามให้คนจีนที่มาประชุมในงาน เธอมีชื่อไทยว่าจู๋ม(สะกดถูกป่ะก็ไม่รู้55)
แต่ผมก็ถามชื่อ จีนของเธอนะ แต่ไม่รู้ออกเสียงถูกหรือป่าว แล้วผมแอบเห็นชื่อจีนเธอที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษอยู่นะ
สาเหตุที่ปิ้งเธอคือตอนกินข้าวกล่องที่แจกเธอถอด แว่นออก! เท่านั้นแหละ หลิวอี๋เฟย มาเบยยยยยย จี๊ดมากจ้าาาาา
คือเธอดูเป็นคนขี้อายมากๆๆๆๆๆ คือผมก็ไม่ใช่คนจีบคนเก่งหยอดมุกหยอดอะไรก็ไม่เป็น เพราะขนาดภาษาไทยเราก็ต้อง
โบกไม้โบกมือให้เข้าใจ ถามอะไรก็ตอบน้อยมากๆ คือพอดูออกว่าตอนน้อยเพราะน่าจะเขิล ไม่น่าใช่ไม่อยากคุย(หรือปล่าว)
จริงๆวันนี้ผมอยากจะรู้จักเธอมากขึ้น ตอนกลางวันผมก็ซื้อน้ำส้มกับชาเขียวเป็นมุกชวนคุย+เอาใจ555 แต่ก็คลาดกัน...
เลยฝากไว้กับล่ามคนอื่นให้เธอกับเพื่อนคือในงานผมก็มีหน้าที่ต้องทำอ่ะนะจะมาไล่จีบก็ไม่ใช่เนอะ555
แล้วตอนเย็นมีปาร์ตี้ผู้เข้าประชุมในงาน ออแกนไนซ์ให้เรามาเป็นคนจัดเกมส์ให้ผู้ร่วมประชุมเข้ามาเล่น
เราผลัดกันไปกินข้าวกลุ่มผมได้กินก่อน ผมรีบกินๆ แล้วเข้าปาร์ตี้ไปหาเธอ คืออยากจะชวนคุยถามว่าได้กินน้ำส้ม ชาเขียวที่เราฝากให้มั้ย
แต่ไม่กล้าถามอ่ะ คือกลัวครับกลัวว่าจะได้ยินคำตอบว่าเราไม่ได้กิน เรายกให้พี่ล่ามคนอื่นไรงี้ ขอตัดย้อนกลับมา
ผมกินข้าวเสร็จตามเจอะเธอผมไปบอกเธอว่า ไปกินข้าวสิ เด่วผมอยู่แทนบูธเอง แล้วเธอก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้วจะทำกิจกรรมต่อ
ผมก็พูดต่อว่าเนี้ยเรากินข้าวแล้วเค้าให้ผลัดกันไปกิน เธอก็พยักหน้านิดหน่อยแล้วก็ เดินไปกินข้าว ผมก็อยู่แทนจนเลิกงาน
พองานเลิกผมตั้งใจจะขอถามไลน์หรือเฟสบุ๊คหรือเบอร์เธอ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำเพราะกลัวโดนปฎิเสธเห้ออออออ
ก่อนกลับผมทักคุยนิดหน่อยว่าจะกลับไง ค่ำแล้วนะรีบกลับมั้ยเดียวรถหมด แต่เธอไม่ได้พูดอะไร.... ผมคิดในแง่ดี
หรือเธออาจจะไม่เข้าใจที่ผมพูดก็เลยหน้านิ่งเงียบดีกว่า สุดท้ายก็แยกกันเธอมีพี่สตาฟไปส่งอนสาวรีย์ ผมก็ได้แต่ปลงงงงง
ที่จริงพรุ่งนี้เธอต้องมางานอีก ของผมไม่มีแล้ว บ้านผมกับสถานที่ประชุมนั้นไม่ไกลหรอก
แต่ถ้าผมไปพรุ่งนี้ ซื้อน้ำ ขนมนิดหน่อยไปฝากเทอ +คุย ขอไลน์ เฟส เบอร์ไรงี้ ผมพอจะมีความหวังมั้ยอ่ะครับ
ความหวังอ่ะพอมี แต่มีวิธีทำให้ใจมันกล้าๆกว่านี้มั้ยอ่ะ ผมยอมรับผมปอดจริงๆ 55555+
ปล.ผมเดาว่าเธอน่าจะเป็นสาวใต้นะเพราะมหาลัยที่จีนของเธอคือ Guangxi University มันเป็นเมืองทางใต เธอขี้อายจริงๆเหมือนสาวในคลิปแต่มากกว่า
เอาอย่างไงดีกับอาหมวยคนนี้ๆ
ระบบคอมพิวเตอร์ครับซึ่งเมื่อวานคือวันบรีฟงาน ผมก็ได้เจอะกับน้องหมวยคนนี้ คือตอนแรกไม่ได้สนใจอะไรมากนะครับ
เพราะเค้าใส่แว่นใหญ่ๆทำให้ดูเฉิ่มๆ คือน้องหมวยคนนี้ คือเป็นอาหมวยจริงๆ Made in China เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยน
จากเมืองจีน มาเรียนมหาลัยราชภัฏแถวๆสะพานพุทธ จากที่คุยนิดๆหน่อยๆ เธออยู่ไทยแล้ว 2ปี เธอมากับเพื่อน
เพื่อนเค้าก็มาทำงานด้วยนะครับ เธอมาเป็นล่ามให้คนจีนที่มาประชุมในงาน เธอมีชื่อไทยว่าจู๋ม(สะกดถูกป่ะก็ไม่รู้55)
แต่ผมก็ถามชื่อ จีนของเธอนะ แต่ไม่รู้ออกเสียงถูกหรือป่าว แล้วผมแอบเห็นชื่อจีนเธอที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษอยู่นะ
สาเหตุที่ปิ้งเธอคือตอนกินข้าวกล่องที่แจกเธอถอด แว่นออก! เท่านั้นแหละ หลิวอี๋เฟย มาเบยยยยยย จี๊ดมากจ้าาาาา
คือเธอดูเป็นคนขี้อายมากๆๆๆๆๆ คือผมก็ไม่ใช่คนจีบคนเก่งหยอดมุกหยอดอะไรก็ไม่เป็น เพราะขนาดภาษาไทยเราก็ต้อง
โบกไม้โบกมือให้เข้าใจ ถามอะไรก็ตอบน้อยมากๆ คือพอดูออกว่าตอนน้อยเพราะน่าจะเขิล ไม่น่าใช่ไม่อยากคุย(หรือปล่าว)
จริงๆวันนี้ผมอยากจะรู้จักเธอมากขึ้น ตอนกลางวันผมก็ซื้อน้ำส้มกับชาเขียวเป็นมุกชวนคุย+เอาใจ555 แต่ก็คลาดกัน...
เลยฝากไว้กับล่ามคนอื่นให้เธอกับเพื่อนคือในงานผมก็มีหน้าที่ต้องทำอ่ะนะจะมาไล่จีบก็ไม่ใช่เนอะ555
แล้วตอนเย็นมีปาร์ตี้ผู้เข้าประชุมในงาน ออแกนไนซ์ให้เรามาเป็นคนจัดเกมส์ให้ผู้ร่วมประชุมเข้ามาเล่น
เราผลัดกันไปกินข้าวกลุ่มผมได้กินก่อน ผมรีบกินๆ แล้วเข้าปาร์ตี้ไปหาเธอ คืออยากจะชวนคุยถามว่าได้กินน้ำส้ม ชาเขียวที่เราฝากให้มั้ย
แต่ไม่กล้าถามอ่ะ คือกลัวครับกลัวว่าจะได้ยินคำตอบว่าเราไม่ได้กิน เรายกให้พี่ล่ามคนอื่นไรงี้ ขอตัดย้อนกลับมา
ผมกินข้าวเสร็จตามเจอะเธอผมไปบอกเธอว่า ไปกินข้าวสิ เด่วผมอยู่แทนบูธเอง แล้วเธอก็บอกว่าไม่เป็นไรแล้วจะทำกิจกรรมต่อ
ผมก็พูดต่อว่าเนี้ยเรากินข้าวแล้วเค้าให้ผลัดกันไปกิน เธอก็พยักหน้านิดหน่อยแล้วก็ เดินไปกินข้าว ผมก็อยู่แทนจนเลิกงาน
พองานเลิกผมตั้งใจจะขอถามไลน์หรือเฟสบุ๊คหรือเบอร์เธอ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ทำเพราะกลัวโดนปฎิเสธเห้ออออออ
ก่อนกลับผมทักคุยนิดหน่อยว่าจะกลับไง ค่ำแล้วนะรีบกลับมั้ยเดียวรถหมด แต่เธอไม่ได้พูดอะไร.... ผมคิดในแง่ดี
หรือเธออาจจะไม่เข้าใจที่ผมพูดก็เลยหน้านิ่งเงียบดีกว่า สุดท้ายก็แยกกันเธอมีพี่สตาฟไปส่งอนสาวรีย์ ผมก็ได้แต่ปลงงงงง
ที่จริงพรุ่งนี้เธอต้องมางานอีก ของผมไม่มีแล้ว บ้านผมกับสถานที่ประชุมนั้นไม่ไกลหรอก
แต่ถ้าผมไปพรุ่งนี้ ซื้อน้ำ ขนมนิดหน่อยไปฝากเทอ +คุย ขอไลน์ เฟส เบอร์ไรงี้ ผมพอจะมีความหวังมั้ยอ่ะครับ
ความหวังอ่ะพอมี แต่มีวิธีทำให้ใจมันกล้าๆกว่านี้มั้ยอ่ะ ผมยอมรับผมปอดจริงๆ 55555+
ปล.ผมเดาว่าเธอน่าจะเป็นสาวใต้นะเพราะมหาลัยที่จีนของเธอคือ Guangxi University มันเป็นเมืองทางใต เธอขี้อายจริงๆเหมือนสาวในคลิปแต่มากกว่า