ตั้งแต่เล่นพันทิปมาส่วนใหญ่ตั้งแต่กระทู้คำถาม แต่ไม่รู้จะไปถามใครที่ไหนแล้วค่ะ

เราอ้วนตั้งแต่เด็กๆ แม่บอกว่าตั้งแต่เปลี่ยนจากนมตาหมีเป็นไวตามิลค์ เราก็สมบูรณ์เอาสมบูรณ์เอา ทานอาหารได้เยอะขึ้น และนั่นก็คงเป็นสาเหตุ...
เราเคยอ้วนมากที่สุดถึง 78.8 กิโล ลดลงมาได้สูงสุด 64 โล ตอนม. 6 เทอม 2 เพราะ ผช คนนึง(เราแอบชอบเค้า และเราเป็นเพื่อนกัน 555) เค้าเป็นแรงบันดาลใจอย่างสูงเลยค่ะ เรารู้สึกขอบคุณเค้ามาก
แต่พอขึ้นมหาลัย น้ำหนักเจ้ากรรมดันขึ้นมาอีกเป็น 69.2 กิโล(ชั่งเมื่อเช้า) สูง 160 ซม. เวลา 2 ปีนิดๆ มันขึ้นมา 5-6 โล เรานี่เครียด
ตอนนี้มีเวลาพยายามออกกำลังกายอยู่ วิ่งลู่ ยกดัมเบล ซิทอัพ ควบคุมอาหารบ้างแล้วแต่จะทำได้
แต่ตอนนี้ท้อเหลือเกินค่ะ เรารู้นะว่าเราทำไปเพื่ออะไร แต่แบบมันไม่มีกำลังใจ ไม่มีแรงบันดาลใจ
รู้สึกว่าค.อ้วนมันเป็นอุปสรรคมาก ชอบใครเค้าก็ไม่ชอบ ไม่ก็คุยกับเรา แต่เหล่เพื่อนเราก็มี ไม่ค่อยมีคนอยากคุยด้วยเนื่องจากหน้าเรานิ่งๆอยู่แล้ว) บอกก่อนเราไม่ใช่คนอ้วนที่มีกลิ่นตัว คอดำ นะค่ะ โดนล้อเรื่องอ้วนประจำ จนชิน แต่ก็นะ
เพื่อนเราบางคนก็บอกว่าเราไม่ได้อ้วนขนาดนั้น แค่เราอยู่ในสังคมที่คนรอบตัวมีแต่ผอมๆ หุ่นดี
เราก็แค่สงสัยสัย ทำไมสังคม(บางคน)ชอบดูถูกคนอ้วน ชอบเหยียด หรือรังเกียจคนอ้วนค่ะ
ปล. จริงๆ ทุกวันนี้เราก็มีความสุขดี กินอิ่ม อร่อย เหมือนกับว่า ถ้าอ้วนต่อไปก็ไม่เป็นไร แต่ว่าไอ้เรื่องความรักเนี่ยสิ พูดไปก็น้อยใจชีวิต เฮ้ออออออออ

ฉ้านอ้วนแล้วผิดตรงหนายยยยย ชอบคายก็ผิดหวังงงงงง 😧😭😭😭