วันนี้นั่งทำงานอยู่ดีๆ ก็คิดถึงคนที่เราเคยผูกพันกัน เคยคุย คอยดูแลเรา หาขนมให้เราทาน อยู่ดีๆ วันนึงก็หายไป เขาหายไปไหน แล้วต่อไปเราจะคุยกับใคร
ผมคิดถึงคุณย่าที่จากไปเมื่อปีที่แล้ว ท่านอยู่ที่ จ.อ่างทอง ส่วนผมอยู่ที่จ.กำแพงเพชร ตั้งแต่เด็กจะมีโอกาสไปหาท่านก็ต่อเมื่อปิดเทอมเล็กกับปิดเทอมใหญ่ช่วงเดือนตุลาคมกับเดือนเมษายน โดยที่ไปกันทั้งครอบครัว พ่อ แม่ ผม และน้องชายอีกหนึ่งคน และจะมีญาติๆ ที่เป็นลูกๆ ของคุณย่าก็จะมาเจอกันในช่วงนี้ด้วย ผมจะมีความสุขมากเพราะว่าได้เจอกับญาติๆ และได้เล่นกับลูกพี่ลูกน้อง ทุกเช้าคุณย่าก็จะเดินไปตลาด ไปเหมาขนมไทยมาชุดนึงเอาไว้ให้พวกเราทาน เงินท่านจะไม่ให้ไปซื้อขนมก๊อบแก๊บ(ไม่รู้ว่าเค้าเรียกกันยังไง แต่บ้านผมเรียกแบบนี้
) ที่ร้านค้าเพราะมันเปลืองและได้ไม่เยอะ ผมก็อยากกินอยู่ดีอ่ะ เพราะมันอร่อย 555 มีอยู่ช่วงนึงประมาณหลังจากจบป.6 ผมอยู่บ้านย่าจนถึงวันเปิดเทอม เพราะว่าอาผมบอกว่าจะพามาส่งที่บ้านตอนเปิดเทอม ตอนนั้นผมมาคนเดียวครับ อารับมาเที่ยว แต่ว่าอาก็ยังไม่มารับไปส่งที่บ้าน ด้วยความที่ตอนนั้นอยากเรียนมาก ย่าก็เลยอาสาพานั่งรถเมลล์ มาส่งถึงที่บ้านใช้เวลาประมาณ 4 ชั่วโมง แล้วท่านก็กลับเลยไม่พักที่บ้านผมด้วยท่านน่าจะห่วงบ้านมาก แต่ผมก็ดีใจนะที่ท่านอุตส่ามาส่ง จนถึงประมาณ ม.3 ก็ไม่ได้ไปเยี่ยมท่านอีก มีแต่พ่อกับน้องที่ไปหาท่านบ้างเพราะว่าท่านป่วย ผมไปไม่ได้เพราะว่าติดเรียน
จนมาถึงปีที่แล้วท่านล้มป่วยหนัก งานที่ที่อยู่ก็ลายากแต่ผมก็หาวันลาได้ 1 วันแบบไปเช้าเย็นกลับ ไปถึงโรงพยาบาลก็ไหว้ญาติๆ และทักทายลูกพี่ลูกน้อง พอถึงเวลาเยี่ยมก็เข้าไปหาท่าน ร่างกายท่านแย่มาก ไม่รู้สึกตัว นอนนิ่ง แขนขาบวม สายระโยงระยางเต็มไปหมด อาที่เฝ้าอยู่ในห้องก็บอกย่าว่าหลานมาเยี่ยมแล้วนะพร้อมกับร้องไห้ ผมก็ได้แต่สวัสดีท่านและลูบขาท่านให้รู้ว่าผมมาเยี่ยมแล้วนะ พอหมดเวลาเยี่ยมก็ออกมาหาพ่อกับแม่ แม่ก็บอกว่าย่าอาการแย่มาก น่าจะอยู่ได้ไม่นาน หลังจากนั้นผมกลับมาทำงาน อีกวันนึงผมก็ได้รับข่าวร้ายคือท่านเสียแล้ว เนื่องด้วยงานที่ทำอยู่จึงไปช่วยงานในวันแรกๆ ไม่ได้ จึงลากิจก่อนวันเผา 1 วัน ปล.ผมไม่ได้บวชหน้าไฟ แต่ลูกพี่ลูกน้องและน้องผมบวชกันหมด พอได้เวลาเผาผมจึงขึ้นไปส่งท่าน ตอนแรกก็เฉยๆ แต่พอลงมาด้านล่างแล้วเริ่มเผา ผมก็เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาแล้วก็ร้องไห้หนักมาก เพราะคิดได้ว่าท่านจากไปแล้ว แฟนผมก็ได้แต่ช่วยปลอบ
ตอนนี้ผมก็บวชทดแทนพระคุณให้พ่อกับแม่ไปแล้วและไม่ลืมที่จะนึกถึงคุณย่าด้วย แต่พอเห็นของชำร่วยงานศพท่านทีไรก็พลอยให้นึกถึงท่านทุกที มีวันนึงอยู่ดีๆ ก็ยืนนิ่งมองของชำร่วยแล้วก็ร้องไห้ออกมา
ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่หาที่ระบาย และสงสัยว่าเราเคยคุยกับท่านได้เจอท่าน แล้วเราเสียท่านไป ผมก็รู้สึกแปลกๆ นะว่าเขาหายไปไหน ไปอยู่ที่ไหน เคยสงสัยกันบ้างไหมครับ
คิดถึงนะครับคุณย่า
บางทีก็คิดถึงคนที่จากเราไปแบบไม่มีวันกลับนะ
ผมคิดถึงคุณย่าที่จากไปเมื่อปีที่แล้ว ท่านอยู่ที่ จ.อ่างทอง ส่วนผมอยู่ที่จ.กำแพงเพชร ตั้งแต่เด็กจะมีโอกาสไปหาท่านก็ต่อเมื่อปิดเทอมเล็กกับปิดเทอมใหญ่ช่วงเดือนตุลาคมกับเดือนเมษายน โดยที่ไปกันทั้งครอบครัว พ่อ แม่ ผม และน้องชายอีกหนึ่งคน และจะมีญาติๆ ที่เป็นลูกๆ ของคุณย่าก็จะมาเจอกันในช่วงนี้ด้วย ผมจะมีความสุขมากเพราะว่าได้เจอกับญาติๆ และได้เล่นกับลูกพี่ลูกน้อง ทุกเช้าคุณย่าก็จะเดินไปตลาด ไปเหมาขนมไทยมาชุดนึงเอาไว้ให้พวกเราทาน เงินท่านจะไม่ให้ไปซื้อขนมก๊อบแก๊บ(ไม่รู้ว่าเค้าเรียกกันยังไง แต่บ้านผมเรียกแบบนี้
จนมาถึงปีที่แล้วท่านล้มป่วยหนัก งานที่ที่อยู่ก็ลายากแต่ผมก็หาวันลาได้ 1 วันแบบไปเช้าเย็นกลับ ไปถึงโรงพยาบาลก็ไหว้ญาติๆ และทักทายลูกพี่ลูกน้อง พอถึงเวลาเยี่ยมก็เข้าไปหาท่าน ร่างกายท่านแย่มาก ไม่รู้สึกตัว นอนนิ่ง แขนขาบวม สายระโยงระยางเต็มไปหมด อาที่เฝ้าอยู่ในห้องก็บอกย่าว่าหลานมาเยี่ยมแล้วนะพร้อมกับร้องไห้ ผมก็ได้แต่สวัสดีท่านและลูบขาท่านให้รู้ว่าผมมาเยี่ยมแล้วนะ พอหมดเวลาเยี่ยมก็ออกมาหาพ่อกับแม่ แม่ก็บอกว่าย่าอาการแย่มาก น่าจะอยู่ได้ไม่นาน หลังจากนั้นผมกลับมาทำงาน อีกวันนึงผมก็ได้รับข่าวร้ายคือท่านเสียแล้ว เนื่องด้วยงานที่ทำอยู่จึงไปช่วยงานในวันแรกๆ ไม่ได้ จึงลากิจก่อนวันเผา 1 วัน ปล.ผมไม่ได้บวชหน้าไฟ แต่ลูกพี่ลูกน้องและน้องผมบวชกันหมด พอได้เวลาเผาผมจึงขึ้นไปส่งท่าน ตอนแรกก็เฉยๆ แต่พอลงมาด้านล่างแล้วเริ่มเผา ผมก็เริ่มมีน้ำตาไหลออกมาแล้วก็ร้องไห้หนักมาก เพราะคิดได้ว่าท่านจากไปแล้ว แฟนผมก็ได้แต่ช่วยปลอบ
ตอนนี้ผมก็บวชทดแทนพระคุณให้พ่อกับแม่ไปแล้วและไม่ลืมที่จะนึกถึงคุณย่าด้วย แต่พอเห็นของชำร่วยงานศพท่านทีไรก็พลอยให้นึกถึงท่านทุกที มีวันนึงอยู่ดีๆ ก็ยืนนิ่งมองของชำร่วยแล้วก็ร้องไห้ออกมา
ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่หาที่ระบาย และสงสัยว่าเราเคยคุยกับท่านได้เจอท่าน แล้วเราเสียท่านไป ผมก็รู้สึกแปลกๆ นะว่าเขาหายไปไหน ไปอยู่ที่ไหน เคยสงสัยกันบ้างไหมครับ
คิดถึงนะครับคุณย่า