ทามัง เป็นหนุ่มใสซื่อ วัยสามสิบกว่าชาวเนปาล
เป็นเกษตรกรผู้ยากจนในชนบทของที่นั่น ที่ต้องรับผิดชอบต่ออีกหลายชีวิตในครอบครัว
เขาก็เหมือนชาวนาไทยผู้ยากจนอีกหลายล้านคนในแผ่นดินสยามแห่งนี้
ที่ต้องการแสวงหาชีวิตที่ดีกว่าเดิม เพื่อปากท้องของลูกเมีย พ่อแม่
...............
……………..
ถ้าเขายังคงทำนาต่อไป ก็มีแต่จะยากจน ขาดทุนซ้ำซาก และมีหนี้สินที่ชาตินี้ก็ชดใช้ไม่หมด
เขาจึงตัดสินใจหาทางเลือกใหม่ให้กับตัวเองและครอบครัว
โดยการออกไปขายแรงงานยังต่างประเทศ ซึ่งแรงงานนั้นยังคงเป็นที่ต้องการเสมอในประเทศผู้ร่ำรวย
โดยการชักชวนของเอเยนต์ ซึ่งเป็นชาวเนปาลด้วยกันเอง
……………
……………
เขาออกเดินทางจากบ้านเกิด เพื่อไปขายแรงงานที่ประเทศเกาหลีตามคำชักชวนของเอเยนต์
โดยขายที่นาบางส่วนเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินการทั้งหมด
เครื่องบินลงจอดที่ประเทศไทย โดยเอเยนต์บอกกับเขาว่าต้องอยู่ที่เมืองไทยสักสองสามวัน
เพื่อรอเดินทางต่อไปยังเกาหลี
แล้วพาเขาไปเข้าที่พัก ซึ่งเป็นห้องแถวเล็กๆแห่งหนึ่งย่านชานเมือง โดยสัญญาว่าอีกสองวันจะมารับ
เขาไม่รู้เลยว่า วันนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้พบเจอกับเอเยนต์ของเขา
……………
……………
เขารออยู่เกือบหนึ่งสัปดาห์ เอเยนต์ก็ยังไม่โผล่มา เงินที่เตรียมมาก็เริ่มร่อยหรอลงเรื่อยๆ
แต่ในความโชคร้าย ก็ยังคงมีความโชคดี เขาคงคิดเช่นนั้น
โดยมีผู้แสดงตัวเป็นผู้หวังดี อาสาเข้ามาช่วยเหลือ โดยหยิบยื่นงานบางอย่างให้เขาทำ
เป็นงานง่ายๆแต่ได้ค่าตอบแทนถึงสองร้อยบาท ซึ่งเงินจำนวนนี้สามารถทำให้เขาได้มีอาหารเพียงพอในแต่ละวัน
อย่างน้อยก็สามารถช่วยตัวเองได้ จนกว่าเอเยนต์จะมารับตัวเขา
เขาคิดแค่นั้น!!!
……………
……………
เขานำกระเป๋าใบหนึ่งไปส่งให้กับคนที่จะมารับ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร ตามคำสั่งของผู้ใจดีคนนั้น
แต่ในระหว่างทาง เขาถูกตำรวจจับ เพราะในกระเป๋าที่เขาถือมาเต็มไปด้วยยาเสพติด ที่เขาไม่เคยรู้แม้แต่น้อย
เขาถูกศาลตัดสินประหารชีวิต ขณะนี้เขาอยู่ที่เรือนจำบางขวาง
……………
……………
เรื่องราวแบบนี้ยังคงเกิดขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
โดยเฉพาะกับคนที่มาจากประเทศยากจน
เนปาล พม่า ลาว กัมพูชา เวียดนาม จีน เป็นตัวอย่าง
อาจไม่เว้นแม้กระทั่งคนไทยที่ถูกดำเนินคดีอยู่ที่ต่างประเทศอีกจำนวนไม่น้อย
พวกเขาล้วนตกเป็นเหยื่อของขบวนการค้ามนุษย์ที่มีอยู่มากมาย
ไม่แปลกใจเลยที่ประเทศเราถูกลดระดับลงมาที่ระดับ Tier 3 ซึ่งถือเป็นระดับที่เลวร้ายที่สุด
เพราะประเทศไทย ในสายตานานาชาตินั้น ถือเป็นทั้งประเทศต้นทาง ทางผ่าน และประเทศปลายทาง
ที่ขบวนการค้ามนุษย์ทั่วโลกมาใช้บริการกันอย่างเอิกเกริกไม่แพ้สนามบินสุวรรณภูมิจริงๆครับ
..............
..............
สุขสันต์วันตรุษจีน สุขภาพแข็งแรงเสมอครับ!!!
The story of TAMANG!!!
ทามัง เป็นหนุ่มใสซื่อ วัยสามสิบกว่าชาวเนปาล
เป็นเกษตรกรผู้ยากจนในชนบทของที่นั่น ที่ต้องรับผิดชอบต่ออีกหลายชีวิตในครอบครัว
เขาก็เหมือนชาวนาไทยผู้ยากจนอีกหลายล้านคนในแผ่นดินสยามแห่งนี้
ที่ต้องการแสวงหาชีวิตที่ดีกว่าเดิม เพื่อปากท้องของลูกเมีย พ่อแม่
...............
……………..
ถ้าเขายังคงทำนาต่อไป ก็มีแต่จะยากจน ขาดทุนซ้ำซาก และมีหนี้สินที่ชาตินี้ก็ชดใช้ไม่หมด
เขาจึงตัดสินใจหาทางเลือกใหม่ให้กับตัวเองและครอบครัว
โดยการออกไปขายแรงงานยังต่างประเทศ ซึ่งแรงงานนั้นยังคงเป็นที่ต้องการเสมอในประเทศผู้ร่ำรวย
โดยการชักชวนของเอเยนต์ ซึ่งเป็นชาวเนปาลด้วยกันเอง
……………
……………
เขาออกเดินทางจากบ้านเกิด เพื่อไปขายแรงงานที่ประเทศเกาหลีตามคำชักชวนของเอเยนต์
โดยขายที่นาบางส่วนเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในการดำเนินการทั้งหมด
เครื่องบินลงจอดที่ประเทศไทย โดยเอเยนต์บอกกับเขาว่าต้องอยู่ที่เมืองไทยสักสองสามวัน
เพื่อรอเดินทางต่อไปยังเกาหลี
แล้วพาเขาไปเข้าที่พัก ซึ่งเป็นห้องแถวเล็กๆแห่งหนึ่งย่านชานเมือง โดยสัญญาว่าอีกสองวันจะมารับ
เขาไม่รู้เลยว่า วันนั้นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้พบเจอกับเอเยนต์ของเขา
……………
……………
เขารออยู่เกือบหนึ่งสัปดาห์ เอเยนต์ก็ยังไม่โผล่มา เงินที่เตรียมมาก็เริ่มร่อยหรอลงเรื่อยๆ
แต่ในความโชคร้าย ก็ยังคงมีความโชคดี เขาคงคิดเช่นนั้น
โดยมีผู้แสดงตัวเป็นผู้หวังดี อาสาเข้ามาช่วยเหลือ โดยหยิบยื่นงานบางอย่างให้เขาทำ
เป็นงานง่ายๆแต่ได้ค่าตอบแทนถึงสองร้อยบาท ซึ่งเงินจำนวนนี้สามารถทำให้เขาได้มีอาหารเพียงพอในแต่ละวัน
อย่างน้อยก็สามารถช่วยตัวเองได้ จนกว่าเอเยนต์จะมารับตัวเขา
เขาคิดแค่นั้น!!!
……………
……………
เขานำกระเป๋าใบหนึ่งไปส่งให้กับคนที่จะมารับ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร ตามคำสั่งของผู้ใจดีคนนั้น
แต่ในระหว่างทาง เขาถูกตำรวจจับ เพราะในกระเป๋าที่เขาถือมาเต็มไปด้วยยาเสพติด ที่เขาไม่เคยรู้แม้แต่น้อย
เขาถูกศาลตัดสินประหารชีวิต ขณะนี้เขาอยู่ที่เรือนจำบางขวาง
……………
……………
เรื่องราวแบบนี้ยังคงเกิดขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
โดยเฉพาะกับคนที่มาจากประเทศยากจน
เนปาล พม่า ลาว กัมพูชา เวียดนาม จีน เป็นตัวอย่าง
อาจไม่เว้นแม้กระทั่งคนไทยที่ถูกดำเนินคดีอยู่ที่ต่างประเทศอีกจำนวนไม่น้อย
พวกเขาล้วนตกเป็นเหยื่อของขบวนการค้ามนุษย์ที่มีอยู่มากมาย
ไม่แปลกใจเลยที่ประเทศเราถูกลดระดับลงมาที่ระดับ Tier 3 ซึ่งถือเป็นระดับที่เลวร้ายที่สุด
เพราะประเทศไทย ในสายตานานาชาตินั้น ถือเป็นทั้งประเทศต้นทาง ทางผ่าน และประเทศปลายทาง
ที่ขบวนการค้ามนุษย์ทั่วโลกมาใช้บริการกันอย่างเอิกเกริกไม่แพ้สนามบินสุวรรณภูมิจริงๆครับ
..............
..............
สุขสันต์วันตรุษจีน สุขภาพแข็งแรงเสมอครับ!!!