(ยืมของคนรู้จักมาใช้ค่ะ) ใครมีปัญหาเป็นแบบเราบ้าง ขอความเห็นหน่อยค่ะ
เรากับแฟนแต่งงานกันมาได้เกือบ 4 ปีแล้วค่ะ หลังจากแต่งงานก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฟนกับพ่อแม่เค้า
พ่อกับแม่แฟนเป็นโรคติดบ้าน ไม่ค่อยกล้าออกจากบ้าน กลัวนู่นกลัวนี่ คิดมากไปซะทุกเรื่อง (จนหมอหลายคนบอกให้ไปพบจิตแพทย์)
เพราะฉะนั้นธุระทุกอย่างที่อยู่นอกบ้านเรากับแฟนต้องทำทั้งหมด นอกจากนี้มุมมองและความคิดของเค้าก็ไม่เหมือนคนทั่วไป
คือคิดต่างมากๆๆ ที่สำคัญคือ ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ไม่ยอมเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และย้ำคิดย้ำทำ (เผด็จการ)
อะไรที่ไม่ถูกใจเค้า เค้าก็จะพูดย้ำๆๆ จนกว่าจะทำให้เค้าพอใจ หลายครั้งที่เรารำคาญ แต่เราก็พูดอะไรไม่ได้ จนบางทีแฟนก็ช่วยพูดแทนให้
แฟนทำงานที่บ้านกับพ่อ ส่วนเราทำงานนอกบ้านค่ะ เมื่อก่อนรายได้จากบ้านแฟนค่อนข้างดีค่ะ แต่หลังๆมานี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดี
รายได้เลยลดลงไปเยอะ ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้นทุกวัน ไหนจะต้องส่งน้องเรียนอีก (เอกชน) และช่วงหลังมานี้แฟนก็เริ่มทะเลาะกับที่บ้านบ่อย
ทั้งเรื่องการบริหารงานที่เค้าไม่ยอมรับฟังความเห็น และเรื่องที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่างทั้งงานในบ้านและงานนอกบ้าน
และเรื่องการใช้รถ คือ ทุกวันนี้เรากับแฟนยังไม่มีรถเป็นของตัวเอง จะไปไหนทีก็ต้องขอยืมรถพ่อกับแม่แฟนไปใช้
ซึ่งเค้าค่อนข้างหวงรถมากๆๆ ถ้าไม่ใช่ธุระจำเป็นเค้าก็ไม่ค่อยให้ไป จนบางทีต้องทะเลาะกันถึงจะได้ใช้
ตั้งแต่แต่งงานกันมาเราไม่เคยไปเที่ยวแบบค้างคืนที่อื่นกับแฟนเลย เพราะพ่อกับแม่ไม่ชอบออกจากบ้าน
ก็เลยไม่อยากให้พวกเราออกไปไหน ถ้าพ่อกับแม่ของเราไม่มารับพาไปด้วย เราก็คงไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย
ช่วงก่อนปีใหม่แฟนทะเลาะกับที่บ้านรุนแรง จนถึงขั้นอยู่ไม่ได้แล้วยังไงก็จะออกจากบ้านให้ได้ เราก็เลยคุยกับแฟนว่าถ้าอยู่ไม่ได้
ก็ออกไปหางานอื่นทำนอกบ้าน แต่ปัญหาคือ อายุก็เลข 3 แล้วจะไปสมัครงานที่ไหน ประสบการณ์การทำงานก็ไม่มีเพราะทำงาน
ที่บ้านมาตลอด ครั้นจะไปลงทุนทำธุรกิจก็ไม่มีเงิน เพราะทำงานที่บ้านแทบจะไม่มีเงินเก็บเลย (ขนาดลูกน้องยังได้เงินเดือนเยอะกว่า)
เราก็เลยชวนแฟนไปอยู่ที่บ้านเรา คือ บ้านเราพร้อมทุกอย่าง ถ้าแฟนไปอยู่พ่อเราก็จะลงทุนให้
ถ้าอยากพาพ่อกับแม่แฟนมาอยู่ด้วยก็ได้ (เอาตรงๆคือ บ้านเราค่อนข้างมีเงิน ทำธุระกิจหลายอย่าง
และรวยกว่าบ้านแฟนเยอะ) แต่ปัญหาคือ บ้านเราทั้งคู่อยู่ไกลกัน แฟนอยู่กทม. แต่เราอยู่ต่างจังหวัด ตอนแรกๆแฟนก็ตัดสินใจ
จะไปอยู่บ้านเราแน่นอน เพื่อไปสร้างตัว ไปหาอนาคต จะได้มีเงินเลี้ยงพ่อกับแม่ เหตุผลนู่นนี่ต่างๆนาๆ...... เรากับแฟนก็เลย
คุยกับทางบ้านเราว่าอยากกลับไปอยู่ทางโน้น พ่อกับแม่เราก็เตรียมทุกอย่างไว้ให้ จะลงทุนให้ 5 ล้าน เพื่อสร้างบ้านใหม่
และทำธุรกิจที่ชอบ คุยกับช่างเรื่องสร้างบ้านเรียบร้อย เตรียมจะจ่ายเงินอยู่แล้ว แต่พอแฟนมาคุยกับทางบ้านตัวเอง
ปรากฎว่าที่บ้านแฟนไม่ยอมให้ไป ทะเลาะกันยืดยาวมาเป็นเดือนทางบ้านแฟนก็ไม่ยอมให้ไป ก็สรุปว่าไม่ได้ไป เลยต้องกลับมาใช้ชีวิตเดิมๆ
หลังจากตอนนั้นมาจนถึงปัจจุบัน แฟนก็มาบ่นให้เราฟังตลอดว่าเบื่อที่บ้าน อยากไปทำอะไรก็ไม่ได้ทำ อยากไปไหนก็ไม่ได้ไป
จนบางทีเราก็รำคาญ คือจะบ่นทำไมในเมื่อไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลง เราก็บอกแฟนว่าถ้าเป็นเรา เราไปตั้งนานแล้ว
ตอนนี้พ่อกับแม่ยังมีแรงดูแลตัวเองได้ เราก็รีบไปตั้งต้นชีวิตใหม่ ไปสร้างครอบครัว หาความมั่นคงให้ตัวเอง
ได้ดีแล้วค่อยมาเลี้ยงดูเค้า ถ้าอยู่ไปวันๆแบบนี้พอเค้าแก่ตัวมาจะเอาอะไรมาเลี้ยง ขึ้นชื่อว่าทำงานนอกบ้าน
เวลาที่จะได้อยู่บ้านก็น้อยลงอยู่แล้ว เพราะงั้นทำงานที่ไหนก็ไม่ต่างกัน ขนาดพี่สาวแฟนที่แต่งงานออกไป
ขับรถกลับบ้านแค่ 2 ชม. ปีนึงยังกลับบ้านไม่ถึง 5 ครั้งเลย
พออยู่ลับหลังพ่อกับแม่ แฟนก็เห็นด้วยกับเราทุกประการ พูดดีอย่างนู้นอย่างนี้ แต่พอต่ออยู่หน้าก็ไม่กล้าทำอะไร
ทะเลาะกันทีไรเราก็ต้องมาทนฟังเรื่องเดิมๆ
ตอนนี้ปัญหาหนักตามมาอีก คือเรากำลังตั้งครรภ์ อีกไม่กี่เดือนก็จะคลอดแล้ว แม่เราเห็นปัญหาหลายๆอย่างจากทางบ้านแฟน
เลยอยากให้เรากลับไปคลอดที่บ้าน แต่แม่แฟนไม่ยอมจะให้คลอดอยู่ที่นี่ ซึ่งตัวเราเองอยากกลับไปคลอดที่บ้านตัวเองมากกว่า
เพราะรู้ดีเลยว่าถ้าคลอดบ้านแฟนเจอปัญหาหนักแน่ๆ ไหนจะงานในบ้าน ไหนจะเลี้ยงลูก ไหนจะต้องออกไปทำงานอีก
แม่แฟนบอกว่าคลอดที่นี่แหละเค้าดูแลได้ หรือไม่งั้นเราก็ไม่ต้องทำงาน ให้ออกมาเลี้ยงลูกก่อน หรือหางานทำใกล้ๆบ้านก็พอ
ถ้าทำงานนอกบ้านไม่ได้ก็ให้หาขายของทางเน็ตแทน แต่เราแอบเถียงกลับไป ว่าไม่ได้หรอกค่ะ อนาคตของหนู
เรียนมาก็เยอะไม่ยอมทิ้งอนาคตหรอก ยิ่งเห็นลูกแม่ไม่มีความมั่นคงแบบนี้ หนูก็ยิ่งก็หาความมั่นคงให้ตัวเอง ไม่งั้นจะเอาอะไรเลี้ยงลูก
แฟนบอกจะออกไปหางานใกล้ๆบ้าน (บอกหลายครั้งแล้ว) ซึ่งยังไม่รู้จะเป็นที่ไหน และจะทำอะไร เพราะไม่เคยได้ออกไปไหนเลย
วันไหนไม่มีงานก็เล่นเกมส์ และนอน ดูทีวีไปเรื่อย (เป็นทั้งบ้าน) ขนาดพ่อแม่เราเคยเสนอเงินให้ถึง 2 ครั้ง ให้แฟนไปหาทำเล
คิดลงทุนอะไรซักอย่างแถวๆบ้าน จนป่านนี้ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทางบ้านเราก็เริ่มเซ็งแล้ว ต่อไปไม่รู้เค้าจะอยากช่วยอีกรึเปล่า
บทสรุป เราบอกแฟนว่าที่เราอยากจะกลับบ้านก็เพราะเห็นแฟนเป็นแบบนี้แหละ ถ้ายังใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความมั่นคงแบบนี้
เราก็ต้องหาเลี้ยงลูกของเราเอง แฟนบอกถ้าเรากลับไปอยู่บ้านทางบ้านแฟนคงให้เลิกกันแน่ๆ ให้เราคิดถึงลูกบ้าง
เออนะ ถ้าพ่อแม่บอกให้เลิก แล้วเลิก ชีวิตคู่ก็คงมาได้แค่นี้แหละ
เราจะเอาไงกับชีวิตดีคะ
<<..ชีวิตคู่ ไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน เราควรทำไงดีคะ..>>
เรากับแฟนแต่งงานกันมาได้เกือบ 4 ปีแล้วค่ะ หลังจากแต่งงานก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านแฟนกับพ่อแม่เค้า
พ่อกับแม่แฟนเป็นโรคติดบ้าน ไม่ค่อยกล้าออกจากบ้าน กลัวนู่นกลัวนี่ คิดมากไปซะทุกเรื่อง (จนหมอหลายคนบอกให้ไปพบจิตแพทย์)
เพราะฉะนั้นธุระทุกอย่างที่อยู่นอกบ้านเรากับแฟนต้องทำทั้งหมด นอกจากนี้มุมมองและความคิดของเค้าก็ไม่เหมือนคนทั่วไป
คือคิดต่างมากๆๆ ที่สำคัญคือ ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ไม่ยอมเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ และย้ำคิดย้ำทำ (เผด็จการ)
อะไรที่ไม่ถูกใจเค้า เค้าก็จะพูดย้ำๆๆ จนกว่าจะทำให้เค้าพอใจ หลายครั้งที่เรารำคาญ แต่เราก็พูดอะไรไม่ได้ จนบางทีแฟนก็ช่วยพูดแทนให้
แฟนทำงานที่บ้านกับพ่อ ส่วนเราทำงานนอกบ้านค่ะ เมื่อก่อนรายได้จากบ้านแฟนค่อนข้างดีค่ะ แต่หลังๆมานี้เศรษฐกิจไม่ค่อยดี
รายได้เลยลดลงไปเยอะ ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้นทุกวัน ไหนจะต้องส่งน้องเรียนอีก (เอกชน) และช่วงหลังมานี้แฟนก็เริ่มทะเลาะกับที่บ้านบ่อย
ทั้งเรื่องการบริหารงานที่เค้าไม่ยอมรับฟังความเห็น และเรื่องที่ต้องรับผิดชอบทุกอย่างทั้งงานในบ้านและงานนอกบ้าน
และเรื่องการใช้รถ คือ ทุกวันนี้เรากับแฟนยังไม่มีรถเป็นของตัวเอง จะไปไหนทีก็ต้องขอยืมรถพ่อกับแม่แฟนไปใช้
ซึ่งเค้าค่อนข้างหวงรถมากๆๆ ถ้าไม่ใช่ธุระจำเป็นเค้าก็ไม่ค่อยให้ไป จนบางทีต้องทะเลาะกันถึงจะได้ใช้
ตั้งแต่แต่งงานกันมาเราไม่เคยไปเที่ยวแบบค้างคืนที่อื่นกับแฟนเลย เพราะพ่อกับแม่ไม่ชอบออกจากบ้าน
ก็เลยไม่อยากให้พวกเราออกไปไหน ถ้าพ่อกับแม่ของเราไม่มารับพาไปด้วย เราก็คงไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย
ช่วงก่อนปีใหม่แฟนทะเลาะกับที่บ้านรุนแรง จนถึงขั้นอยู่ไม่ได้แล้วยังไงก็จะออกจากบ้านให้ได้ เราก็เลยคุยกับแฟนว่าถ้าอยู่ไม่ได้
ก็ออกไปหางานอื่นทำนอกบ้าน แต่ปัญหาคือ อายุก็เลข 3 แล้วจะไปสมัครงานที่ไหน ประสบการณ์การทำงานก็ไม่มีเพราะทำงาน
ที่บ้านมาตลอด ครั้นจะไปลงทุนทำธุรกิจก็ไม่มีเงิน เพราะทำงานที่บ้านแทบจะไม่มีเงินเก็บเลย (ขนาดลูกน้องยังได้เงินเดือนเยอะกว่า)
เราก็เลยชวนแฟนไปอยู่ที่บ้านเรา คือ บ้านเราพร้อมทุกอย่าง ถ้าแฟนไปอยู่พ่อเราก็จะลงทุนให้
ถ้าอยากพาพ่อกับแม่แฟนมาอยู่ด้วยก็ได้ (เอาตรงๆคือ บ้านเราค่อนข้างมีเงิน ทำธุระกิจหลายอย่าง
และรวยกว่าบ้านแฟนเยอะ) แต่ปัญหาคือ บ้านเราทั้งคู่อยู่ไกลกัน แฟนอยู่กทม. แต่เราอยู่ต่างจังหวัด ตอนแรกๆแฟนก็ตัดสินใจ
จะไปอยู่บ้านเราแน่นอน เพื่อไปสร้างตัว ไปหาอนาคต จะได้มีเงินเลี้ยงพ่อกับแม่ เหตุผลนู่นนี่ต่างๆนาๆ...... เรากับแฟนก็เลย
คุยกับทางบ้านเราว่าอยากกลับไปอยู่ทางโน้น พ่อกับแม่เราก็เตรียมทุกอย่างไว้ให้ จะลงทุนให้ 5 ล้าน เพื่อสร้างบ้านใหม่
และทำธุรกิจที่ชอบ คุยกับช่างเรื่องสร้างบ้านเรียบร้อย เตรียมจะจ่ายเงินอยู่แล้ว แต่พอแฟนมาคุยกับทางบ้านตัวเอง
ปรากฎว่าที่บ้านแฟนไม่ยอมให้ไป ทะเลาะกันยืดยาวมาเป็นเดือนทางบ้านแฟนก็ไม่ยอมให้ไป ก็สรุปว่าไม่ได้ไป เลยต้องกลับมาใช้ชีวิตเดิมๆ
หลังจากตอนนั้นมาจนถึงปัจจุบัน แฟนก็มาบ่นให้เราฟังตลอดว่าเบื่อที่บ้าน อยากไปทำอะไรก็ไม่ได้ทำ อยากไปไหนก็ไม่ได้ไป
จนบางทีเราก็รำคาญ คือจะบ่นทำไมในเมื่อไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลง เราก็บอกแฟนว่าถ้าเป็นเรา เราไปตั้งนานแล้ว
ตอนนี้พ่อกับแม่ยังมีแรงดูแลตัวเองได้ เราก็รีบไปตั้งต้นชีวิตใหม่ ไปสร้างครอบครัว หาความมั่นคงให้ตัวเอง
ได้ดีแล้วค่อยมาเลี้ยงดูเค้า ถ้าอยู่ไปวันๆแบบนี้พอเค้าแก่ตัวมาจะเอาอะไรมาเลี้ยง ขึ้นชื่อว่าทำงานนอกบ้าน
เวลาที่จะได้อยู่บ้านก็น้อยลงอยู่แล้ว เพราะงั้นทำงานที่ไหนก็ไม่ต่างกัน ขนาดพี่สาวแฟนที่แต่งงานออกไป
ขับรถกลับบ้านแค่ 2 ชม. ปีนึงยังกลับบ้านไม่ถึง 5 ครั้งเลย
พออยู่ลับหลังพ่อกับแม่ แฟนก็เห็นด้วยกับเราทุกประการ พูดดีอย่างนู้นอย่างนี้ แต่พอต่ออยู่หน้าก็ไม่กล้าทำอะไร
ทะเลาะกันทีไรเราก็ต้องมาทนฟังเรื่องเดิมๆ
ตอนนี้ปัญหาหนักตามมาอีก คือเรากำลังตั้งครรภ์ อีกไม่กี่เดือนก็จะคลอดแล้ว แม่เราเห็นปัญหาหลายๆอย่างจากทางบ้านแฟน
เลยอยากให้เรากลับไปคลอดที่บ้าน แต่แม่แฟนไม่ยอมจะให้คลอดอยู่ที่นี่ ซึ่งตัวเราเองอยากกลับไปคลอดที่บ้านตัวเองมากกว่า
เพราะรู้ดีเลยว่าถ้าคลอดบ้านแฟนเจอปัญหาหนักแน่ๆ ไหนจะงานในบ้าน ไหนจะเลี้ยงลูก ไหนจะต้องออกไปทำงานอีก
แม่แฟนบอกว่าคลอดที่นี่แหละเค้าดูแลได้ หรือไม่งั้นเราก็ไม่ต้องทำงาน ให้ออกมาเลี้ยงลูกก่อน หรือหางานทำใกล้ๆบ้านก็พอ
ถ้าทำงานนอกบ้านไม่ได้ก็ให้หาขายของทางเน็ตแทน แต่เราแอบเถียงกลับไป ว่าไม่ได้หรอกค่ะ อนาคตของหนู
เรียนมาก็เยอะไม่ยอมทิ้งอนาคตหรอก ยิ่งเห็นลูกแม่ไม่มีความมั่นคงแบบนี้ หนูก็ยิ่งก็หาความมั่นคงให้ตัวเอง ไม่งั้นจะเอาอะไรเลี้ยงลูก
แฟนบอกจะออกไปหางานใกล้ๆบ้าน (บอกหลายครั้งแล้ว) ซึ่งยังไม่รู้จะเป็นที่ไหน และจะทำอะไร เพราะไม่เคยได้ออกไปไหนเลย
วันไหนไม่มีงานก็เล่นเกมส์ และนอน ดูทีวีไปเรื่อย (เป็นทั้งบ้าน) ขนาดพ่อแม่เราเคยเสนอเงินให้ถึง 2 ครั้ง ให้แฟนไปหาทำเล
คิดลงทุนอะไรซักอย่างแถวๆบ้าน จนป่านนี้ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น และทางบ้านเราก็เริ่มเซ็งแล้ว ต่อไปไม่รู้เค้าจะอยากช่วยอีกรึเปล่า
บทสรุป เราบอกแฟนว่าที่เราอยากจะกลับบ้านก็เพราะเห็นแฟนเป็นแบบนี้แหละ ถ้ายังใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความมั่นคงแบบนี้
เราก็ต้องหาเลี้ยงลูกของเราเอง แฟนบอกถ้าเรากลับไปอยู่บ้านทางบ้านแฟนคงให้เลิกกันแน่ๆ ให้เราคิดถึงลูกบ้าง
เออนะ ถ้าพ่อแม่บอกให้เลิก แล้วเลิก ชีวิตคู่ก็คงมาได้แค่นี้แหละ
เราจะเอาไงกับชีวิตดีคะ