แม่ คือผู้ที่รักและหวังดีต่อเรา เราคิดแบบนั้น
เราเป็นนักเรียนชั้นมอปลายในโรงเรียนแห่งหนึ่ง เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีทั้งการเรียน อนาคต เงิน เราคบกันเพราะมีความสุข เพราะเค้าน่ารัก เราสบายใจที่ได้อยู่กับเค้า
เราเริ่มจากอินเตอร์เน็ต คบกันแบบที่วัยรุ่นทั่วไปคบกัน แต่ความรักของเรามันลึกซึ้ง เขาเป็นคนแรกของเราค่ะ เราคบกันจนประมาน 6 เดือน แม่เราจับได้ แม่จะให้เราเลิก ตอนนั้นเราทำใจไม่ได้ค่ะ เราเข้าใจค่ะ ว่าแม่หวังดีต่อเรานะ อยากให้สิ่งที่ดีกับเรานะ แต่ว่ามันมากเกินไป แม่ไม่ให้แม้แต่โอกาสของเขาเลยสักนิด แม่ไม่ให้เราใช้โทรศัพท์ แม่ตัดทุกอย่างที่สามารถติดต่อกับแฟนเราออกไปจากชีวิต แต่เราก็ดื้อ ไปโรงเรียนก็แอบโทรหา
ชีวิตเราตอนนั้นไม่มีเขาเราไม่ความสุขเลย เขาบอกว่าจะรอเรา ซึ่งเขาทำได้ ตอนนี้เขาทำงานเก็บเงินเพื่อเรา ปีหน้าเค้าจะเข้าเรียนต่อเพื่อเรา ทุกอย่างเขาทำเพื่อเรา เขาคิดถึงเราก่อนเสมอ แต่แม่ก็ดูถูกเพราะเขาฐานะไม่ดี บางครั้งเราก็ไม่ชอบเลยที่แม่พูดแบบนี้ แล้วก็จะแอบไปร้องไห้เงียบๆ จนเวลาเลยผ่านมาครึ่งปีกว่าแล้ว เราคุยกันบ้าง แต่ก็น้อย และแทบไม่ได้เจอกันเลย แต่เขาก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อเรา ไม่เคยบ่น เค้าเข้าใจเราทุกอย่าง ต่างกับแม่ของเรามาก TT
เรามีพ่อเลี้ยงค่ะ เขาดูหื่นกาม ไม่น่าไว้วางใจ แต่แม่ก็เอาใจพ่อเลี้ยงดีกว่าลูก ทั้งๆที่พ่อเลี้ยงเคยทำท่าลามกใส่เรา แม่ก็มักจะปล่อยให้เราอยู่กับพ่อเลี้ยงแค่สองคนบ่อยๆ เราไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้ชายที่ดีสำหรับแม่คืออะไร คือคนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ว่าจ้องจะมีคนอื่นตลอดเวลางั้นหรอ สำหรับเราคงไม่ใช่
ตอนนี้เราคบกันมาปีกว่าแล้ว สำหรับใครที่มองว่าความรักในวัยรุ่นไม่มีจริง มันอาจจะจริงนะคะ แต่ตอนนี้เขาคือคนที่ดีที่สุดในชีวิตเรา เราคงไม่ยอมปล่อยคนที่ดีกับเราให้ผ่านไปหรอกค่ะ จึงขอความคิดเห็นที่จะทำให้ชนะใจแม่หน่อยคะ จะพูดแบบไหนให้แม่เข้าใจเราดีละ TT
*ถ้าแท็กผิดขอโทษด้วยนะคะ*
*ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยจ้า*
ความรักนี่เหรอ อุปสรรค์(จากคนใกล้ตัว)แต่ฉันจะสู้ !!
เราเป็นนักเรียนชั้นมอปลายในโรงเรียนแห่งหนึ่ง เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีทั้งการเรียน อนาคต เงิน เราคบกันเพราะมีความสุข เพราะเค้าน่ารัก เราสบายใจที่ได้อยู่กับเค้า
เราเริ่มจากอินเตอร์เน็ต คบกันแบบที่วัยรุ่นทั่วไปคบกัน แต่ความรักของเรามันลึกซึ้ง เขาเป็นคนแรกของเราค่ะ เราคบกันจนประมาน 6 เดือน แม่เราจับได้ แม่จะให้เราเลิก ตอนนั้นเราทำใจไม่ได้ค่ะ เราเข้าใจค่ะ ว่าแม่หวังดีต่อเรานะ อยากให้สิ่งที่ดีกับเรานะ แต่ว่ามันมากเกินไป แม่ไม่ให้แม้แต่โอกาสของเขาเลยสักนิด แม่ไม่ให้เราใช้โทรศัพท์ แม่ตัดทุกอย่างที่สามารถติดต่อกับแฟนเราออกไปจากชีวิต แต่เราก็ดื้อ ไปโรงเรียนก็แอบโทรหา
ชีวิตเราตอนนั้นไม่มีเขาเราไม่ความสุขเลย เขาบอกว่าจะรอเรา ซึ่งเขาทำได้ ตอนนี้เขาทำงานเก็บเงินเพื่อเรา ปีหน้าเค้าจะเข้าเรียนต่อเพื่อเรา ทุกอย่างเขาทำเพื่อเรา เขาคิดถึงเราก่อนเสมอ แต่แม่ก็ดูถูกเพราะเขาฐานะไม่ดี บางครั้งเราก็ไม่ชอบเลยที่แม่พูดแบบนี้ แล้วก็จะแอบไปร้องไห้เงียบๆ จนเวลาเลยผ่านมาครึ่งปีกว่าแล้ว เราคุยกันบ้าง แต่ก็น้อย และแทบไม่ได้เจอกันเลย แต่เขาก็ตั้งใจทำงานเก็บเงินเพื่อเรา ไม่เคยบ่น เค้าเข้าใจเราทุกอย่าง ต่างกับแม่ของเรามาก TT
เรามีพ่อเลี้ยงค่ะ เขาดูหื่นกาม ไม่น่าไว้วางใจ แต่แม่ก็เอาใจพ่อเลี้ยงดีกว่าลูก ทั้งๆที่พ่อเลี้ยงเคยทำท่าลามกใส่เรา แม่ก็มักจะปล่อยให้เราอยู่กับพ่อเลี้ยงแค่สองคนบ่อยๆ เราไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้ชายที่ดีสำหรับแม่คืออะไร คือคนที่ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่ว่าจ้องจะมีคนอื่นตลอดเวลางั้นหรอ สำหรับเราคงไม่ใช่
ตอนนี้เราคบกันมาปีกว่าแล้ว สำหรับใครที่มองว่าความรักในวัยรุ่นไม่มีจริง มันอาจจะจริงนะคะ แต่ตอนนี้เขาคือคนที่ดีที่สุดในชีวิตเรา เราคงไม่ยอมปล่อยคนที่ดีกับเราให้ผ่านไปหรอกค่ะ จึงขอความคิดเห็นที่จะทำให้ชนะใจแม่หน่อยคะ จะพูดแบบไหนให้แม่เข้าใจเราดีละ TT
*ถ้าแท็กผิดขอโทษด้วยนะคะ*
*ผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยจ้า*