ปัญญา มาจากการรับรู้เป็นฐานเริ่มแรก
การรับรู้ที่ไม่ใช่ การพยายามยึดกุม ติดยึด แต่ดำรงอยู่ในท่าทีที่ ไม่รุนแรง ไม่กร่าง
แต่ถ่อม หรือโน้มลงไปสู่ ความอยากรู้ อยากเข้าใจ อย่างเป็นภววิสัย  ไม่ใช่คิดไปเอง หรือจินตนาการโดยไร้ฐานข้อเท็จจริง

ไม่มีปัญญาในโลกทัศน์ของคนโอ้อวด
หรือถ้าจะมีอยู่บ้าง  ก็อาจเป็นสิ่งที่ตายแล้ว และไม่มีนัยยะสำคัญอะไร

ความรู้ที่เคลื่อนไหว  จำกัดไม่ได้  แปรเปลี่ยนอย่างต่อเนื่อง  จับต้องหรือตรึงกับที่ไม่ได้  นั่นแหละ  พลังของความจริง
มักกว้างกว่าชิ้นเล็กชิ้นน้อยขององค์ประกอบย่อยๆ    มันกว้างขวางอย่างไร้ขอบเขต  เพราะ  มันไม่ตาย  ไม่นิ่ง  มีเสน่ห์  ยึดกุมไม่ได้

มันอยู่ที่ปลายฟ้า   มันอยู่ภายในเลือดเนื้อ  และมองไม่เห็นด้วยตา  แต่ทำงานตลอดเวลา
วิทยาศาสตร์พยามอธิบายมัน  ตามพัฒนาการของเครื่องมือวัด  เพื่อจะได้เห็นพ้องทั่วกัน แต่ก็ยัง ..
ชีวิตมนุษย์เหมือนความฝันที่ตาเปิดอยู่  แต่ไม่เห็นมัน  เพราะ  ข้อจำกัดของการรับรู้และใจที่ไม่สงบพอ
มนุษย์ส่วนใหญ่ต้องเสพสุข และเป็นส่วนหนึ่งของโลกที่ชั้นเปลือก   ด้วยว่า  เขาเลือกที่จะเป็นเช่นนั้น...ส่วนใหญ่