สวัสดีค่ะ บ่ายนี้ขอเสนอตอนต่อของนิยายเรื่อง “เนื้อคู่ จู่ๆ ก็มา” นะคะ
ความเดิมตอนที่แล้ว>>>
http://ppantip.com/topic/33121345
♫ ♪ ♫ ♪ ♫
-๖-
เช้าวันทำงานอีกวันของรักเดียวเริ่มต้นแบบไม่สวยงามนัก เธอต้องวิ่งรนๆ ไปโบกแท็กซี่หน้าคอนโดและฟันฝ่ารถติดยาวนับสิบกิโลนานเป็นชั่วโมงๆ ความผิดก็เพราะตื่นสาย และเมื่อถึงสำนักงาน สิ่งแรกที่ได้ยินแทนประโยคทักทายก็คือ...
“ยัยรัก บก.เรียกพบด่วน”
เดาได้ทันทีว่าต้องเป็นสกู๊ปสัมภาษณ์ผู้สมัครหน้าใหม่พรรคไทยขยัน ซึ่งมันยังไม่คลอดออกมาซักบรรทัด รักเดียวเคาะประตูใจเต้นตึกๆ แม้จะเตรียมใจรับมือกับการโด่นด่ามาแล้วแต่ก็อดใจฝ่อไม่ได้เมื่อก้าวเข้าไปในห้องเห็นบก.ธีระนั่งหน้าเขียวเป็นพระอินทร์รออยู่
“บก.คะ รักขอโทษเรื่องสกู๊ป...”
บก.ธีระยกมือขึ้นทำนองว่าไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น “เรื่องนั้นช่างเถอะ ผมเอาสกู๊ปเยี่ยมบ้านรมต.ธำรงของจันทร์ฉายลงแทนไปแล้ว” ธีระบอก ในใจคิดว่าถ้าไม่เป็นเพราะเกรงใจเพื่อนเก่าสมัยประถมอย่างรักษ์สุดามารดาเธอ เขาคงไม่ยอมให้เธอผ่านโปร. ลอยหน้าลอยตาทำงานอยู่ที่นี่ได้
“คุณรัก ผมมีงานใหญ่จะให้คุณทำ ...สองเรื่อง” บก. กล่าว รักเดียวหูผึ่ง ยิ้มลำพองในใจ เห็นไหมล่ะ คนมีความสามารถเธอ บก.ธีระไม่มีทางไล่ออกง่ายๆ ด้วยเรื่องจิ๊บจ๊อยแค่นี้หรอก
“ทำสกู๊ปไฮโซหน้าใหม่ คุณนายประนอม เศรษฐีพันล้านเจ้าของนาข้าวสามหมื่นไร่และสวนผลไม้ส่งออกรายใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของประเทศ”
“ใครกันคะคุณนายประนอม ไม่เห็นเคยได้ยิน”
“ผมถึงบอกอยู่นี่ไงว่าเป็นไฮโซหน้าใหม่” พร้อมผลักหน้าจอให้เธอเห็นคลิปงานแถลงเปิดตัวผู้สมัครหน้าใหม่ของพรรคไทยขยันเมื่อคืนที่ผ่านมา ชี้นิ้วไปที่คนในภาพ บอกว่า “คนนี้...คุณนายประนอมหรือย่าแป้น”
รักเดียวอ้าปากหวอ เบิกตาโต ...นี่มันคุณยายน้ำหมากแดงย่าของอีตาตำรวจขี้เก๊กนี่นา... ไม่ใช่ละ เธอกำลังฝันอยู่แน่ๆไม่ทันหายช็อคกับงานชื้นที่หนึ่ง บก.ธีระก็บอกขึ้นอีกว่า
“เรื่องที่สอง ผมจะให้คุณตามข่าวรมต.ธำรง ลูกชายท่านทะนงศักดิ์ประธานอาวุโสพรรคไทยขยันที่มีส่วนพัวพันคดีค้าผู้หญิง”
“ว่าไงนะคะ” รักเดียวทวนถามเสียงหลง “รักเป็นนักข่าวนะคะไม่ใช่ดีเอสไอ และอีกอย่างรักถนัดสายข่าวการเมืองไม่ใช่สายอาชญากรรม”
บก.ธีระเลื่อนมือถอดแว่นตาออกวางบนโต๊ะ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ผู้บริหาร กล่าวเสียงแผ่วๆ “รู้อะไรไหมคุณรัก ผมมีคนที่พร้อมรับตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าฝ่ายข่าวการเมืองรอให้เลือกอยู่ในใจหลายคน หนึ่งในนั้นมีคุณ ... หรือถ้าคุณยังอยากเป็นแค่นักข่าวโนเนมแบบนี้ต่อไปก็ตามใจนะ”
รักเดียวกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ ...นักข่าวโนเนม นึกถึงถ้อยคำดูถูกของนายตำรวจขี้เก๊กขึ้นมาเลย
“ยังจะถามถึงตัวเลือกอื่นอีกหรือเปล่า” บก.ธีระถามยิ้มๆ อย่างมีอารมณ์ขัน ทว่าแววตานั้นเย็นชาอย่างยิ่ง นักข่าวมือใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างเธอไม่มีทางเลือกมากนักหรอก สุดท้ายก็เลยต้องยอมรับงานมาอย่างฝืนใจเต็มที
รักเดียวเดินคอตกออกจากห้องบก.ธีระ กลับมาที่โต๊ะ เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งชะโงกหน้าข้ามพาร์ติชั่นมาบอกว่า “ตะกี้มีหนุ่มโทรหาเธอด้วยล่ะ พี่จดโน้ตแปะไว้หน้าจอคอมให้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะพี่ดา” แล้วหันมองกระดาษโน้ตที่เขียนว่า ... ‘รถเสร็จแล้ว จะเอาเข้าไปให้ที่สำนักงานตอนเที่ยง’
“ไวดีจริงพ่อตำรวจใหญ่” บ่นกับข้อความในกระดาษแล้วทรุดลงบนเก้าอี้ ทอดถอนใจกับงานชิ้นล่าสุด จู่ๆ เสียงคุ้นก็ทักขึ้นทำเอาตกใจเกือบหงายหลัง
“ยัยรัก! ถอนใจเสียงดังไปถึงหน้าบริษัทแล้ว กลุ้มใจเรื่องหนุ่มคนไหนอยู่รึเปล่าเอ่ย” ดวงฤดีถามและนึกพาดพิงไปถึงเจนยุทธ์สุดที่รักของเพื่อนสาว
“ไม่ได้คุยกับพี่เค้าซักคำ แถมเมาเกือบเสียท่าให้ตำรว...” รักเดียวเกือบหลุดพูดออกไปแล้ว โชคดีหุบปากไว้ได้ทัน แต่เพื่อนสาวคนสนิทยกมือขึ้นกอดอก หรี่ตามองราวกับรู้ทัน
“แกต้องไปเจออะไรเด็ดๆ มาแล้วไม่บอกฉันแน่เลยใช่มั้ย บอกมานะ” พร้อมส่งสายตาคาดคั้น “บอกมาเดี๋ยวนี้เลยไม่งั้นฉันจะเข้าไปบอกบก.ว่าฉันจะไม่ช่วยแกเรื่องสกู๊ปย่าแป้นกับตามคดีค้าผู้หญิง”
“ว่าไงนะ” รักเดียวเบิกตาโต หูเธอไม่ได้แว่วไปเองใช่ไหม...โอ้ว สวรรค์ทรงโปรด หญิงสาวทะยานตัวขึ้นไปกอดแขนเพื่อน เขย่าอย่างลืมตัวด้วยความตื่นเต้นดีใจ
“จริงๆ เหรอด้วงบก.จะให้แกมาช่วยฉันจริงๆ นะ”
เพื่อนสาวพยักหน้า รักเดียวหัวใจชื้นขึ้นมาราวกับหญ้าแห้งโดนฝนชุ่มฉ่ำ รีบดึงตัวเพื่อนเข้ามากอดแน่น ก่อนที่สองสาวจะขมีขมันช่วยกันหาข้อมูลย่าแป้น เศรษฐีบ้านทุ่งอย่างร่าเริงเบิกบาน
Pop up you! เนื้อคู่ จู่ๆ ก็มา
ความเดิมตอนที่แล้ว>>>
http://ppantip.com/topic/33121345
♫ ♪ ♫ ♪ ♫
-๖-
เช้าวันทำงานอีกวันของรักเดียวเริ่มต้นแบบไม่สวยงามนัก เธอต้องวิ่งรนๆ ไปโบกแท็กซี่หน้าคอนโดและฟันฝ่ารถติดยาวนับสิบกิโลนานเป็นชั่วโมงๆ ความผิดก็เพราะตื่นสาย และเมื่อถึงสำนักงาน สิ่งแรกที่ได้ยินแทนประโยคทักทายก็คือ...
“ยัยรัก บก.เรียกพบด่วน”
เดาได้ทันทีว่าต้องเป็นสกู๊ปสัมภาษณ์ผู้สมัครหน้าใหม่พรรคไทยขยัน ซึ่งมันยังไม่คลอดออกมาซักบรรทัด รักเดียวเคาะประตูใจเต้นตึกๆ แม้จะเตรียมใจรับมือกับการโด่นด่ามาแล้วแต่ก็อดใจฝ่อไม่ได้เมื่อก้าวเข้าไปในห้องเห็นบก.ธีระนั่งหน้าเขียวเป็นพระอินทร์รออยู่
“บก.คะ รักขอโทษเรื่องสกู๊ป...”
บก.ธีระยกมือขึ้นทำนองว่าไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น “เรื่องนั้นช่างเถอะ ผมเอาสกู๊ปเยี่ยมบ้านรมต.ธำรงของจันทร์ฉายลงแทนไปแล้ว” ธีระบอก ในใจคิดว่าถ้าไม่เป็นเพราะเกรงใจเพื่อนเก่าสมัยประถมอย่างรักษ์สุดามารดาเธอ เขาคงไม่ยอมให้เธอผ่านโปร. ลอยหน้าลอยตาทำงานอยู่ที่นี่ได้
“คุณรัก ผมมีงานใหญ่จะให้คุณทำ ...สองเรื่อง” บก. กล่าว รักเดียวหูผึ่ง ยิ้มลำพองในใจ เห็นไหมล่ะ คนมีความสามารถเธอ บก.ธีระไม่มีทางไล่ออกง่ายๆ ด้วยเรื่องจิ๊บจ๊อยแค่นี้หรอก
“ทำสกู๊ปไฮโซหน้าใหม่ คุณนายประนอม เศรษฐีพันล้านเจ้าของนาข้าวสามหมื่นไร่และสวนผลไม้ส่งออกรายใหญ่ติดอันดับต้นๆ ของประเทศ”
“ใครกันคะคุณนายประนอม ไม่เห็นเคยได้ยิน”
“ผมถึงบอกอยู่นี่ไงว่าเป็นไฮโซหน้าใหม่” พร้อมผลักหน้าจอให้เธอเห็นคลิปงานแถลงเปิดตัวผู้สมัครหน้าใหม่ของพรรคไทยขยันเมื่อคืนที่ผ่านมา ชี้นิ้วไปที่คนในภาพ บอกว่า “คนนี้...คุณนายประนอมหรือย่าแป้น”
รักเดียวอ้าปากหวอ เบิกตาโต ...นี่มันคุณยายน้ำหมากแดงย่าของอีตาตำรวจขี้เก๊กนี่นา... ไม่ใช่ละ เธอกำลังฝันอยู่แน่ๆไม่ทันหายช็อคกับงานชื้นที่หนึ่ง บก.ธีระก็บอกขึ้นอีกว่า
“เรื่องที่สอง ผมจะให้คุณตามข่าวรมต.ธำรง ลูกชายท่านทะนงศักดิ์ประธานอาวุโสพรรคไทยขยันที่มีส่วนพัวพันคดีค้าผู้หญิง”
“ว่าไงนะคะ” รักเดียวทวนถามเสียงหลง “รักเป็นนักข่าวนะคะไม่ใช่ดีเอสไอ และอีกอย่างรักถนัดสายข่าวการเมืองไม่ใช่สายอาชญากรรม”
บก.ธีระเลื่อนมือถอดแว่นตาออกวางบนโต๊ะ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ผู้บริหาร กล่าวเสียงแผ่วๆ “รู้อะไรไหมคุณรัก ผมมีคนที่พร้อมรับตำแหน่งผู้ช่วยหัวหน้าฝ่ายข่าวการเมืองรอให้เลือกอยู่ในใจหลายคน หนึ่งในนั้นมีคุณ ... หรือถ้าคุณยังอยากเป็นแค่นักข่าวโนเนมแบบนี้ต่อไปก็ตามใจนะ”
รักเดียวกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ ...นักข่าวโนเนม นึกถึงถ้อยคำดูถูกของนายตำรวจขี้เก๊กขึ้นมาเลย
“ยังจะถามถึงตัวเลือกอื่นอีกหรือเปล่า” บก.ธีระถามยิ้มๆ อย่างมีอารมณ์ขัน ทว่าแววตานั้นเย็นชาอย่างยิ่ง นักข่าวมือใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างเธอไม่มีทางเลือกมากนักหรอก สุดท้ายก็เลยต้องยอมรับงานมาอย่างฝืนใจเต็มที
รักเดียวเดินคอตกออกจากห้องบก.ธีระ กลับมาที่โต๊ะ เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งชะโงกหน้าข้ามพาร์ติชั่นมาบอกว่า “ตะกี้มีหนุ่มโทรหาเธอด้วยล่ะ พี่จดโน้ตแปะไว้หน้าจอคอมให้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะพี่ดา” แล้วหันมองกระดาษโน้ตที่เขียนว่า ... ‘รถเสร็จแล้ว จะเอาเข้าไปให้ที่สำนักงานตอนเที่ยง’
“ไวดีจริงพ่อตำรวจใหญ่” บ่นกับข้อความในกระดาษแล้วทรุดลงบนเก้าอี้ ทอดถอนใจกับงานชิ้นล่าสุด จู่ๆ เสียงคุ้นก็ทักขึ้นทำเอาตกใจเกือบหงายหลัง
“ยัยรัก! ถอนใจเสียงดังไปถึงหน้าบริษัทแล้ว กลุ้มใจเรื่องหนุ่มคนไหนอยู่รึเปล่าเอ่ย” ดวงฤดีถามและนึกพาดพิงไปถึงเจนยุทธ์สุดที่รักของเพื่อนสาว
“ไม่ได้คุยกับพี่เค้าซักคำ แถมเมาเกือบเสียท่าให้ตำรว...” รักเดียวเกือบหลุดพูดออกไปแล้ว โชคดีหุบปากไว้ได้ทัน แต่เพื่อนสาวคนสนิทยกมือขึ้นกอดอก หรี่ตามองราวกับรู้ทัน
“แกต้องไปเจออะไรเด็ดๆ มาแล้วไม่บอกฉันแน่เลยใช่มั้ย บอกมานะ” พร้อมส่งสายตาคาดคั้น “บอกมาเดี๋ยวนี้เลยไม่งั้นฉันจะเข้าไปบอกบก.ว่าฉันจะไม่ช่วยแกเรื่องสกู๊ปย่าแป้นกับตามคดีค้าผู้หญิง”
“ว่าไงนะ” รักเดียวเบิกตาโต หูเธอไม่ได้แว่วไปเองใช่ไหม...โอ้ว สวรรค์ทรงโปรด หญิงสาวทะยานตัวขึ้นไปกอดแขนเพื่อน เขย่าอย่างลืมตัวด้วยความตื่นเต้นดีใจ
“จริงๆ เหรอด้วงบก.จะให้แกมาช่วยฉันจริงๆ นะ”
เพื่อนสาวพยักหน้า รักเดียวหัวใจชื้นขึ้นมาราวกับหญ้าแห้งโดนฝนชุ่มฉ่ำ รีบดึงตัวเพื่อนเข้ามากอดแน่น ก่อนที่สองสาวจะขมีขมันช่วยกันหาข้อมูลย่าแป้น เศรษฐีบ้านทุ่งอย่างร่าเริงเบิกบาน