สวัสดีคะเราคลอดลูกมาได้3เดือนค่ะ ก็เลยอยากจะมาแบ่งปันค่ะ
เริ่มเลยนะคะในวันที่ 15ตุลาคม ตอนตี1เรารู้สึกปวดขาไล่ไปที่หลัง แล้วก็ร้าวไปที่ท้องน้อย
เราเจ็บถี่ขึ้นเรื่อยๆจาก15นาที เลื่อนเป็น10นาที เลื่อนเป็น7นาที แบบนั้นจนเช้าคะ
พอเช้าสัก8โมงเราเริ่มทนไม่ไหวเลยชวนสามีไปโรงบาล พอไปถึงโรงบาลหาที่จอดรถไม่ได้
ฝนก็ตกหนัก ต้องจอดรถไว้สวนสาธารณะ เอาสิท้องก็เจ็บฝนก็ตก ร่มก็ไม่มี ต้องเดินตากฝนไปโรงบาล
แฟนไปทำประวัติ สักพักเราก็ไปห้องคลอดคะ วันนั้นคนมารอคลอดเอยาะมาก ก็เลยต้องนั่งรอนานหน่อย
ก่อนจะถูถเรียกไปตรวจปากมดลูก พยาบาลบอกว่าปากมดลูกเปิด2.5เซ็น รอคลอดได้เลย ตรวจปากมดลูกเจ็บมาก
แล้วเราก็ไปนอนรอที่เตียงคะ หมอที่ฝากท้องไว้มาดู ประเมินว่าคงจะคลอดตอน20.00ให้เรานอนรอไปแล้วหมอก็ไป
ไม่นานนักก็มีนักศึกษาแพทย์ประมาณ 6-7 คน และคุณหมอคนสวยไม่รู้มาจากไหนมายืนสอนกันที่เตียงเรา
ระหว่างสอนเราก็นอนฟังเพลินๆ แต่สักพักสอนเรื่องวัดปากมดลูก (เอาแล้วคิดในใจซวยแล้วตู)
แล้วความซวยก็มาเยือนจริงๆคะ เมื่อเรากลายเป็นแบบเรียนให้นักศึกษาพวกนั้น เป็นผู้ชายซะส่วนใหญ่ อายุรุ่นเดียวกับเรา
ในใจตอนั้นเจ็บไม่มากแต่ก็ยอมรับว่าอายสุดๆ เพราะผู้ชายไม่รู้ตั้งกี่คนต้องมาล่วงปากมดลูกเรา แต่พูดอะไรไม่ได้
และไม่นานนักเราก็ต้องลืมความอายไปคะ เมื่อคนแรกเอามือมาตรวจปากมดลูกเรา เราเจ็มมาก เพราะเค้าหาปากมดลูกเราไม่เจอ
เลือดสาดเลยคะ บอกตามตรงทั้งเจ็บทั้งจุกแต่พูดไม่ได้ ก็ต้องทนให้พวกนั้นล่วงไปจนกว่าจะครบทุกคน
บอกตามตรงคะเราคิดว่าจิมิเราคงซ้ำหมดแล้ว เพราะลำพังปวดท้องจะคลอดก็ทรมาณอยู่แล้ว เจอตรวจแบบนี้น้ำตาไหลเลยค่ะ
เราเจ็บผสมกันไปหมดจนทนไม่ไหว พอปากมดลูกเปิด6เซ็นบวกกับจิมิซ้ำหมดแล้วเราร้องลั่นเลยคะ
พยาบาลบอกจะร้องทำไมคนอื่นไม่เห็นร้องเลย เรานึกในใจคนอื่นเจอแบบตูมั้ยล่ะแต่ล่ะคนชิวมาก
พอคุณหมอมาเราขอหมอทั้งน้ำตาเลยคะ ว่าผ่าเถอะเสียเท่าไหล่ก็จ่ายเราไม่ไหวแล้ว
แต่หมอบอกว่าไม่ได้จองห้องไว้คงไม่ได้ทนหน่อยนะ ตอนนั้นความรู้สึกทรมาณมากคะใจจะขาด
เพราะเกิดมาไม่เคยต้องทนอะไร ไม่เคยป่วย ไม่เคยนอนโรงบาล พ่อแม่ก็ไม่เคยตี เจอแบบนี้บอกตามตรงจุกคะ
เราพยายามไม่ร้องโวยวายมาก แต่มันทนไม่ได้ก็โดนพยาบาลแกล้งกับว่าสารพัดเลยค่ะ
แต่เราไม่สนเราเจ็บ เราเดินไปห้องน้ำไม่ไหวจนต้องคานไปกับพื่นเลย ไปกอดโถส้วมอยู่เพราะเจ็บมาก นึกภาพตามเลยคะ
พอปากมดลูกเปิดคนอื่นได้ขึ้นเตียงเข็นไปห้องคลอด แต่เราพยาบาลให้เดินไปคะ ใช่เล้วฟังไม่ผิด ลูกก็จะออก พยาบาลก็ให้เดิน
สุดท้ายขมิบไม่ไหว ปล่อยอึให้มันเช็ดหน้าห้องคลอดนั้นแหละ แกล้งดีนัก เราใช้เวลาไม่นานคะคลอดก่อนเวลาคลอดตอน5โมงเย็น
แชร์ประสบการณ์คลอดลูกที่คิดว่า เจ็บมาก
เริ่มเลยนะคะในวันที่ 15ตุลาคม ตอนตี1เรารู้สึกปวดขาไล่ไปที่หลัง แล้วก็ร้าวไปที่ท้องน้อย
เราเจ็บถี่ขึ้นเรื่อยๆจาก15นาที เลื่อนเป็น10นาที เลื่อนเป็น7นาที แบบนั้นจนเช้าคะ
พอเช้าสัก8โมงเราเริ่มทนไม่ไหวเลยชวนสามีไปโรงบาล พอไปถึงโรงบาลหาที่จอดรถไม่ได้
ฝนก็ตกหนัก ต้องจอดรถไว้สวนสาธารณะ เอาสิท้องก็เจ็บฝนก็ตก ร่มก็ไม่มี ต้องเดินตากฝนไปโรงบาล
แฟนไปทำประวัติ สักพักเราก็ไปห้องคลอดคะ วันนั้นคนมารอคลอดเอยาะมาก ก็เลยต้องนั่งรอนานหน่อย
ก่อนจะถูถเรียกไปตรวจปากมดลูก พยาบาลบอกว่าปากมดลูกเปิด2.5เซ็น รอคลอดได้เลย ตรวจปากมดลูกเจ็บมาก
แล้วเราก็ไปนอนรอที่เตียงคะ หมอที่ฝากท้องไว้มาดู ประเมินว่าคงจะคลอดตอน20.00ให้เรานอนรอไปแล้วหมอก็ไป
ไม่นานนักก็มีนักศึกษาแพทย์ประมาณ 6-7 คน และคุณหมอคนสวยไม่รู้มาจากไหนมายืนสอนกันที่เตียงเรา
ระหว่างสอนเราก็นอนฟังเพลินๆ แต่สักพักสอนเรื่องวัดปากมดลูก (เอาแล้วคิดในใจซวยแล้วตู)
แล้วความซวยก็มาเยือนจริงๆคะ เมื่อเรากลายเป็นแบบเรียนให้นักศึกษาพวกนั้น เป็นผู้ชายซะส่วนใหญ่ อายุรุ่นเดียวกับเรา
ในใจตอนั้นเจ็บไม่มากแต่ก็ยอมรับว่าอายสุดๆ เพราะผู้ชายไม่รู้ตั้งกี่คนต้องมาล่วงปากมดลูกเรา แต่พูดอะไรไม่ได้
และไม่นานนักเราก็ต้องลืมความอายไปคะ เมื่อคนแรกเอามือมาตรวจปากมดลูกเรา เราเจ็มมาก เพราะเค้าหาปากมดลูกเราไม่เจอ
เลือดสาดเลยคะ บอกตามตรงทั้งเจ็บทั้งจุกแต่พูดไม่ได้ ก็ต้องทนให้พวกนั้นล่วงไปจนกว่าจะครบทุกคน
บอกตามตรงคะเราคิดว่าจิมิเราคงซ้ำหมดแล้ว เพราะลำพังปวดท้องจะคลอดก็ทรมาณอยู่แล้ว เจอตรวจแบบนี้น้ำตาไหลเลยค่ะ
เราเจ็บผสมกันไปหมดจนทนไม่ไหว พอปากมดลูกเปิด6เซ็นบวกกับจิมิซ้ำหมดแล้วเราร้องลั่นเลยคะ
พยาบาลบอกจะร้องทำไมคนอื่นไม่เห็นร้องเลย เรานึกในใจคนอื่นเจอแบบตูมั้ยล่ะแต่ล่ะคนชิวมาก
พอคุณหมอมาเราขอหมอทั้งน้ำตาเลยคะ ว่าผ่าเถอะเสียเท่าไหล่ก็จ่ายเราไม่ไหวแล้ว
แต่หมอบอกว่าไม่ได้จองห้องไว้คงไม่ได้ทนหน่อยนะ ตอนนั้นความรู้สึกทรมาณมากคะใจจะขาด
เพราะเกิดมาไม่เคยต้องทนอะไร ไม่เคยป่วย ไม่เคยนอนโรงบาล พ่อแม่ก็ไม่เคยตี เจอแบบนี้บอกตามตรงจุกคะ
เราพยายามไม่ร้องโวยวายมาก แต่มันทนไม่ได้ก็โดนพยาบาลแกล้งกับว่าสารพัดเลยค่ะ
แต่เราไม่สนเราเจ็บ เราเดินไปห้องน้ำไม่ไหวจนต้องคานไปกับพื่นเลย ไปกอดโถส้วมอยู่เพราะเจ็บมาก นึกภาพตามเลยคะ
พอปากมดลูกเปิดคนอื่นได้ขึ้นเตียงเข็นไปห้องคลอด แต่เราพยาบาลให้เดินไปคะ ใช่เล้วฟังไม่ผิด ลูกก็จะออก พยาบาลก็ให้เดิน
สุดท้ายขมิบไม่ไหว ปล่อยอึให้มันเช็ดหน้าห้องคลอดนั้นแหละ แกล้งดีนัก เราใช้เวลาไม่นานคะคลอดก่อนเวลาคลอดตอน5โมงเย็น