เราคลอดลูกวันที่17ส.ค ที่ผ่านมา คลอดตอนอายุครรภ์36วีค เจ็บท้องเลยไปโรงบาลพอไปถึงปากมดลูกเปิด4เซนตอนนั้นพยาบาลบอกหัวเด็กกลับแล้ว. พอไปสักพักมาดูปากมดลูกอีก เปิด6เซน เราก็นอนปวดท้องไปอีกแปบนึง เรารู้สึกไม่ไหวเราเลยบอกพยาบาลว่าอยากเบ่งแล้ว พยาบาลเลยมาดูคราวนี้บอกน้องเค้าเอาก้นออกไม่ใช่หัว ต้องผ่าตัดเราปวดมากเหมือนจะคลอดแล้ว พอไปถึงห้องผ่าตัดเราก็ปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆๆไม่ไหวแล้วเค้าให้ดมยาสลบ พอตื่นมาสีหน้าแม่กับแฟนไม่ค่อยดี เราก็เลยถามว่าลูกเป็นไง แม่ก็บอกไม่ค่อยดี ปล่อยเค้าไปเถอะเรานี่ร้องไห้แบบเสียใจมาก เจ็บแผลก็เจ็บมาเสียใจเรื่องลูกอีก พอเราไปหาหมอก็เรียกมาคุยบอกลูกเราหัวใจผิดปกติ ระบบต่างๆในร่างกายไม่ดีเลยไม่ว่าจะเป็นตับ ม้าม ปอด คือน้องเค้าถูกทำลายมากๆๆตั้งแต่3เดือนแรกของการตั้งครรภ์ น่าจะติดเชื้ออย่างรุนแรง ให้คุณแม่ทำใจ ได้ยินอย่างนั้นเราน้ำตาไหลเลย ทำไมต้องเป็นลูกเรานะ ทำไมเค้าเป็นหลายโรคขนาดนี้ จะมีทางรักษาไมคุณหมอบอกเค้าเป็นเยอะหลายโรคคงยากค่ะ คือพูดไม่ให้ความหวังเลย ถ้าสมมุติน้องรอดก็เลี้ยงไม่โตค่ะคุณแม่ เราก็ไปดูลูกที่ห้องnice เห็นลูกครั้งแรกเราน้ำตาไหลเลยสายอะไรเต็มตัวไปหมดสงสารเค้าผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้ว ตอนนี้น้องออกจากห้องincuแล้วไม่ใส่เครื่องช่วยให้ใจแล้ว น้องลืมตายิ้มให้เราเราเห็นยิ้มเราก็ถามหมออีกครั้งหมอก็พูดเหมือนเดิม ทั้งที่เราเห็นว่าเค้าดีขึ้นเราก็นึกว่าน้องคงจะดีขึ้นจากเดิมแต่คำตอบหมอก็ยังพูดเหมือนเดิม ยิ่งเราเห็นรอยยิ้มของเค้าเรายิ่งร้องไห้เลย หมอบอกเค้าเป็นเด็กดีนะไม่ร้องไม่งอแงเลย น้องเค้าเก่ง เค้าสู้มาก แต่ร่างกายเค้าหมอก็ทำเต็มที่จะไม่ทำให้เค้าทรมานตามที่คุณแม่บอกตอนแรก คือเราเคยคุยกับคุณหมอตอนแรกว่าถ้าเค้าจะไปไม่ต้องปั้มหัวใจไม่ต้องเจาะอะไรให้เค้าทรมาน ให้เค้าไปสบายเพราะคุณหมอพูดตอนแรกว่าน้องจะไม่รอด แต่วันนี้น้องยังอยู่กับเรา.เราเห็นหน้าลูกทุกวันเห็นรอยยิ้มเห็นเค้าลืมตาเหมือนเค้าจะดีขึ้น เราร้องไห้แทบทุกวันเลยอยากให้เค้าอยู่กับเรา