สุขภาพจิตจะดี ต้องพบหรือเห็นหรือเข้าถึง ความหลากหลาย
มันสอนกันไม่ได้ บอกกันก็ไม่เข้าใจ จะต้องฝึกฝน หรือปฏิบัติให้เป็นจริงอยู่เรื่อยๆ
แล้วซาบซึ้งเอง เห็นเอง สมดุลของความคิดจึงเกิด สมดุลจิตใจจึงค่อยๆได้รับการสถาปนา และตั้งมั่น
เหตุผลกับอารมณ์ มันไปด้วยกันในประสบการณ์ที่ว่านั้น มิได้แยกจากกัน
ตัวบ่งชี้ของการเข้าถึง ก็คือ การเห็นทางเลือกเสมอๆ ในทุกการตัดสินใจ
เพราะ คุณรู้จัก เห็น หรือดำรงอยู่ใน ภาวะสร้างสรร หรือ จุดเริ่มก่อเกิดของความจริง ที่เคลื่อนไหว (นั่นเอง)
ถ้าเห็นด้านเดียว ตรึงในมุมมองแบบผิดถูกเท่านั้น ก็หาใช่ไม่
เพราะ คนที่สุขภาพจิตดี ย่อมไม่ติดยึด แต่เขาจะเห็นทางเลือกมากกว่าหนึ่งเสมอๆ
และนั่น คือ เสรีภาพ ที่เป็นรางวัลหรืออาภรณ์อันสง่างามของ ความจริง
ความกล้าหาญจึงเป็นผลพลอยได้แห่งการกระทำ เขาจะไม่จนตรอกต่อเรื่องราวที่เผชิญ
ไม่ยืนยันหรือรับปากโน่นนี่นั่น ประหนึ่งประหารความจริงให้ตายลง ด้วยคำสัญญาพล่อยๆ
คนที่สุขภาพจิตดี ไม่เสพติดความสุข เขายอมรับความทุกข์เสมือนเงาต้องปรากฏเป็นพื้นหลัง ยามกายต้องแสงแดด
เพราะ ชีวิตปกตินั้น มันซ่อนทุกข์อยู่แล้วไว้ด้วย มุมมองต่อสิ่งต่างๆ ย่อมมีมิติหลากหลาย ไม่ใช่แบนราบ หรือเชิงเส้น อย่างเดียว
สีสรรย่อมมีอยู่ และโครงสร้าง ก็ซ่อนอยู่ หลังปรากฏการณ์ทั้งหลายอยู่แล้ว เพียงแต่จะแกะเซาะ ค้นหา หรือไม่อย่างไร เท่านั้น
อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงทั้งหลาย ก็มีทั้งระดับผิว และระดับโครงสร้างอย่างช้าๆ อีกด้วย....
สุขภาพจิต
มันสอนกันไม่ได้ บอกกันก็ไม่เข้าใจ จะต้องฝึกฝน หรือปฏิบัติให้เป็นจริงอยู่เรื่อยๆ
แล้วซาบซึ้งเอง เห็นเอง สมดุลของความคิดจึงเกิด สมดุลจิตใจจึงค่อยๆได้รับการสถาปนา และตั้งมั่น
เหตุผลกับอารมณ์ มันไปด้วยกันในประสบการณ์ที่ว่านั้น มิได้แยกจากกัน
ตัวบ่งชี้ของการเข้าถึง ก็คือ การเห็นทางเลือกเสมอๆ ในทุกการตัดสินใจ
เพราะ คุณรู้จัก เห็น หรือดำรงอยู่ใน ภาวะสร้างสรร หรือ จุดเริ่มก่อเกิดของความจริง ที่เคลื่อนไหว (นั่นเอง)
ถ้าเห็นด้านเดียว ตรึงในมุมมองแบบผิดถูกเท่านั้น ก็หาใช่ไม่
เพราะ คนที่สุขภาพจิตดี ย่อมไม่ติดยึด แต่เขาจะเห็นทางเลือกมากกว่าหนึ่งเสมอๆ
และนั่น คือ เสรีภาพ ที่เป็นรางวัลหรืออาภรณ์อันสง่างามของ ความจริง
ความกล้าหาญจึงเป็นผลพลอยได้แห่งการกระทำ เขาจะไม่จนตรอกต่อเรื่องราวที่เผชิญ
ไม่ยืนยันหรือรับปากโน่นนี่นั่น ประหนึ่งประหารความจริงให้ตายลง ด้วยคำสัญญาพล่อยๆ
คนที่สุขภาพจิตดี ไม่เสพติดความสุข เขายอมรับความทุกข์เสมือนเงาต้องปรากฏเป็นพื้นหลัง ยามกายต้องแสงแดด
เพราะ ชีวิตปกตินั้น มันซ่อนทุกข์อยู่แล้วไว้ด้วย มุมมองต่อสิ่งต่างๆ ย่อมมีมิติหลากหลาย ไม่ใช่แบนราบ หรือเชิงเส้น อย่างเดียว
สีสรรย่อมมีอยู่ และโครงสร้าง ก็ซ่อนอยู่ หลังปรากฏการณ์ทั้งหลายอยู่แล้ว เพียงแต่จะแกะเซาะ ค้นหา หรือไม่อย่างไร เท่านั้น
อีกทั้งการเปลี่ยนแปลงทั้งหลาย ก็มีทั้งระดับผิว และระดับโครงสร้างอย่างช้าๆ อีกด้วย....