จิตของผู้เริ่มต้น  อยู่บน chaos ของปรากฏการณ์
ซึ่งเป็นภาวะเดียวกับเต๋า  คือ ไร้รูป  เคลื่อนไหว  แปรเปลี่ยน ไม่อาจวัดได้
เป็นโลกที่หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันประหนึ่ง  แม็กม่า ณ แกนกลางโลก และทำให้โลกมีพลังชีวิต  มีสนามแม่เหล็กไฟฟ้าและอบอุ่น

จิตของผู้เริ่มต้น คือ สมรรถนะจิตที่เข้าถึงการรับรู้มูลฐานของความจริง ที่ไม่นิ่ง มีบูรณาการ
อันเป็นฐานปฏิบัติการแรกของการรังสรร  หรือ การให้ความหมายได้อย่างหลากหลาย
ซึ่งโดยภาพรวมก็คือ  การเห็นแนวโน้มความน่าจะเป็น ของปรากฏการณ์  อันเป็นลีลาของธรรมชาติ

จิตของผู้เริ่มต้น  ย่อมโหนและกลืนกินเป็นหนึ่งเดียวกับ ความหลากหลาย
ที่ดำรงความซับซ้อนก็ได้   ความเรียบง่ายก็ได้  การรื้อถอนโครงสร้างก็ได้  การแยกแยะแล้วประกอบสร้างก็ได้  เป็นการสังเคราะห์ก็ได้
ที่นั่น ที่ที่จิตของผู้เริ่มต้น  กลายเป็นความเสรี   การท้าทาย และความไม่สิ้นสุด   มีพลังชีวิตในตัวมันเอง  ไม่แบ่งแยก ไม่โดดเดี่ยว
ไม่ตายซาก  ไม่ติดยึดตรึงแน่น   ไม่มีอัตตา   ยังไงก็ได้   เป็นความพร้อมที่จะเปลี่ยน และเป็นการเปลี่ยนตลอดเวลาของการดำรงอยู่

จิตของผู้เริ่มต้น  ไม่มีการแปลกแยกจากการเห็น  ไม่ว่าจากการเห็นภายนอก  หรือ การเห็นภายใน
ทำให้โลกและชีวิตอาจประหนึ่งฝันไป    เพราะ  ร่างกายอาจถูกจำกัดในสภาวะวัตถุของโลก  แต่จิตของการเห็นดำรงในเสรีภาพของการเห็นแจ้ง  อย่างจิตของผู้เริ่มต้น

มีระดับของการให้น้ำหนักต่อสิ่งที่ประจักษ์  จึงทำให้ความหมายของการรับรู้แตกต่างกันออกไปได้
รวมถึง การถักทอประสานกันอย่างไร  ก็ทำให้ ผลรวมการรับรู้มีผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน
มีความหยาบ  มีความละเอียดของการรับรู้ที่ไปสร้างความหมายที่แตกต่างกัน
มีความเร็วและความช้า  ที่ไปสร้างผลลัพธ์ของความหมายที่แตกต่างกันได้อีก
ทั้งหลาย  คือ   โลกความหลากหลายที่จิตของผู้เริ่มต้นจะต้องเผชิญ  และพยายามเข้าให้ถึงในระดับพื้นฐานให้มากที่สุด
จึงจักดำรงสถานะจิตของผู้เริ่มต้น    อันเป็นจิตที่บริสุทธิ์ และปลอดจากการตีความด้วยอคติทั้งหลาย