พอดีไปเห็นกระทู้นึงมา ว่าเด็กถูกรถทับแล้วไม่เป็นอะไรเลย ก็เลยรู้สึกว่า เจอเหตุการณ์เหมือนกันเลย ก็เลยมาแชร์ค่ะ


เรา โดน รถกะบะถอยหลังเหยียบทับล้อนึง ตอน 5 ขวบ
เรารอดมาได้ คนในหมู่บ้านตั้งฉายาให้เราว่า แก้วรอดฟ้า

เราจำได้แม่นเลย ตอนเกิดเหตุเป็นเวลาแค่ไม่กี่วินาที แต่ภาพที่เราเห็นมันสโลโมชั่นมาก (ภาพคนใกล้ตาย)
เราซ้อนจักรยานปู่ไปโรงเรียน มีรถกะบะถอยหลังมาอย่างเร็ว ชนจักรยานล้มไปทาง ปู่กระเด็นตกข้างทาง ส่วนเรานอนหงายที่ถนนนั่นแร่ะ ในท่านอนขวางล้อ หัวหันออกขอบถนน

ระหว่างที่รถค่อยถอยมา เราเห็นปู่วิ่งมาเคาะกระจกรถคนขับ (เหมือนที่แม่เด็กในคลิปทำ) เลือดเต็มตัวปู่เลย และเหลือกตาขึ้นมองที่ข้างทาง เห็นคนที่วิ่งมามุงดูร้องกรี๊ด ในใจเราตอนนั้น สิ่งแรกที่คิดก่อนตาย คือ คำพูดอ้อนวอนด้วยสายตาว่าช่วยด้วย.. ช่วยด้วย..

และในตอนนั้นเอง รู้สึกเหมือนมีพลังเหมือนคนที่เจอไฟไหม้แล้วยกตู้เย็นลงบ้านได้ น่าจะเป็นพลังตกใจถึงขีดสุด ก็เลยรู้สึกฮึดสู้ ทำตัวอึดๆแบบอัตโนมัติ รู้สึกได้เลยว่าตอนนั้นเกรงตัวเองมาก แต่แล้วรถก็ถอยมาเหยียบ ล้อนึงเลย ละก็จอดสนิท (ดีนะไม่โดนล้อที่2ต่อ)
จากนั้นปู่ก็วิ่งมาเอาตัวเราออกไป และให้รถคันที่ชนนั้นแร่ะ ขับไปส่งโรงบาลเด๋วนั้นเลย แต่คนขับเป็นอีกคนนะ

ความรู้สึกระหว่างทางไปโรงพยาบาล ไม่เจ็บ ไม่เลือดออก ไม่ฟกช้ำใดๆทั้งสิ้น ..แค่ จุกมากๆ ละก็เหมือนปวดท้องอึ แต่อึไม่ออก
พอไปถึงโรงพยาบาล หมอบอกต้องผ่าตัดเช็คด้านในร่างกาย แต่ผ่าตอนนี้ไม่ได้ ต้องรอ พ่อ แม่ มาเซ็นยินยอมก่อน
ซึ่ง พ่อ แม่ ทำงานอยู่หาดใหญ่ เราอยู่ลำปาง และที่สำคัญ สมัยนั้นไม่มีโทรศัพท์ ต้องเขียนจดหมายไปบอก รอเป็นอาทิตย์กว่าแม่จะรู้ข่าว และเดินทางมา เราก็ทรมานปวดอึ แต่อึไม่ออกเป็นอาทิตย์เลย

ฉากตอนเข้าห้องผ่าตัดอย่างกะในหนังแน่ะ ตอนที่หมอเข็นเตียงจะเข้าห้องผ่าตัด แม่ก็เกาะรถเข็นวิ่งตาม ร้องไห้ ละพยาบาลก็บอก ญาติเข้าไม่ได้นะคะ (แต่เราไม่ร้องไห้นะ มองหน้าแม่ตลอด คิดใจแม่ร้องไห้ทำไมอ่ะ อารมณ์แบบไม่รู้สึกอะไรเลย..ก็ตอนนั้นเด็กอะเน๊าะ)

ผลการผ่าตัด ข้างในไม่เหลือชิ้นดี ตับแตก ม้ามแตก อะไรก็ไม่รู้พังอีก จำไม่ได้ละ
หมอบอกทำอะไรไม่ได้ เย็บตับคืนไม่ได้ ปล่อยให้โตขึ้น ตับมันจะซ่อมแซมตัวเอง
นอนโรงพยาบาลนานหลายเดือน ละก็พักที่บ้านต่อหลายเดือน
หลังจากออกโรงพยาบาลมา ปู่ก็ตาย ด้วยโรคหัวใจ
ต้องเรียนซ้ำชั้นใหม่ ละแม่ก็ย้ายให้ไปเรียนในเมือง เพราะนั่งรถรับส่ง เหล็กหุ้มคน ปลอดภัยกว่าคนหุ้มเหล็ก แม่ว่านะ

แม่พูดให้ฟังว่า คนที่ขับรถชน เค้าฝึกขับรถ แล้วใส่เกียร์ผิดเป็นเกียร์ถอย ด้วยความตกใจก็เหยียบคันเร่งอีก
คนเค้าไม่ตั้งใจอ่ะนะ

ตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน เราก็กลายเป็นคนเลือดจาง ตัวเหลือง ซีดๆเหมือนคนเป็นโรค เพราะมีปัญหาภายในร่างกาย
ฮอโมนมีปัญหาตอนอายุ12 ทำให้ร่างกายหยุดเจริญเติบโต กลายเป็นคนตัวเตี้ย สูงแค่ 155 และหน้าอกเล็ก ผิวไม่มีน้ำไม่มีนวล ผิวแห้ง ผมร่วงเยอะเกิดจากผิวแห้ง  กลายเป็นคนผมบาง
เรามีแผลเป็นนูนจากผ่าตัดน่าเกลียดที่ท้อง เหมือนตะขาบเกาะอยู่เลย ทำให้ใส่เอวลอยไม่ได้

ตอนคบกะแฟน แรกๆแฟนก็รับไม่ได้นะ หาว่าเป็นแผลผ่าตัดคลอดลูก เราเห็นหน้าเค้าตอนตกใจ แทนที่เราจะสงสารเค้านะ แต่เรากลับสงสารตัวเองมากกว่า ก็ใช้เวลาสักระยะ แฟนก็เข้าใจและรับเราได้

เชื่อมั้ย เราไม่โกรธ ไม่แค้น ไม่อะไรกับคนที่ขับรถเหยียบแม้แต่นิดเดียว เหมือนกับว่า เรายอมเกิดมาใช้กรรมแบบนี้เอง
ทั้งๆที่เค้าทำเรามีตำหนิ ทำเราเกือบตาย ทำไมนะทำไม ทั้งๆที่เค้ารับผิดชอบแค่ เงิน 500 บาท กับตุ๊กตา 1 ตัว (เพราะเค้าไม่ใช่คนรวยเลยให้ได้แค่นี้)
แต่กลับน้อยใจตัวเอง โทษตัวเอง ว่าชาติที่แล้วเราไปทำไรมา หรือว่าชาติแล้วไม่มีจริงวะ ก็คิดไปเรื่อย 555

ปัจจุบันเราอายุ 27 ปีค่ะ
หายดี ปกติทุกอย่าง อะไรที่บกพร่องไป ก็ศัลยกรรมได้
ยกเว้น แผลผ่าตัด มันเป็นแผลเป็นนูนอ่ะ ยาวด้วย
ใครมีหมอวิเศษช่วยทำให้มันหายไปจะดีมากๆเลย จะขอบพระคุณเป็นอย่างสูง อิอิ

อย่างไรก็ตาม
เกิดเป็นคน ทั้งที เราไม่รู้หรอกว่ามีกี่ชาติ
รู้แต่ว่าเราจำได้แค่ชาติเดียว คือชาตินี้
ไม่ต้องดีเลิศ เรียบร้อย เหมือนผ้าพับไว้
ไม่ต้องดีมากถึงขั้นธรรมะ ธรรมโม
แค่เป็นตัวของตัวเอง ไม่เบียดเบียนใคร หาความสุขให้ตัวเองมากๆแค่นี้ก็พอ

คำถามที่ว่า..คนเราเกิดมาทำไม? มีหลายคำตอบ

คำตอบของเรา คือ คนเราเกิดมาเพื่อหาความสุขให้ตัวเอง
เงิน..ซื้อความสุขได้ 99% อีก 1% คือเงินซื้อไม่ได้
มี เงิน ซื้อข้าว กินอิ่ม มีความสุข
มี เงิน ซื้อบ้าน มีที่ซุกหัวนอน มีความสุข
มี เงิน ซื้อยารักษา สุขภาพดี มีความสุข

อีก 1 % ที่เงินซื้อไม่ได้ คือ ความดีงาม หมั่นทำบุญเยอะๆ

ดังนั้น คนส่วนใหญ่ที่เกิดมา จึงดิ้นรน หาแต่เงิน
เพราะเหตุผลที่เราเกิดมาคือ เกิดมาเพื่อหาความสุขนั่นเอง

ไปเจอกระทู้นี่แร่ะ เลยเอามาเล่าบ้าง
http://ppantip.com/topic/13084785

มีคนถามว่า จขกท.ทำไมคิดบวกจังเลย
จริงๆแล้ว เราก็ไม่ได้คิดบวกทุกเรื่องนะคะ  
คุณเคยได้ยินคำนี้มั้ยคะ
"ถ้าเราไม่เคยเป็นเค้า..ก็ไม่เข้าใจเค้าหรอก"

พ่อ เราเคยขับรถชนคนตายค่ะ มอไซค์เมาขี่ปาดหน้า พ่อเบรกไม่ทัน เราเลยเข้าใจความรู้สึกของคนไม่ตั้งใจ แค่นั้นเอง  ส่วนแม่เรา ชอบบ่น ไม่ค่อยทำงานบ้าน ก็คิดซะว่าเราไม่ใช่เค้า เราไม่รู้ว่าวันๆเค้าเจออะไรมาบ้าง บางทีเค้าอาจจะยุ่งจนไม่มีเวลาก็ได้

ส่วนเรื่องที่ ทำไม จขกท. จำเรื่องตอน 5 ขวบได้
ก็อาจเป็นเพราะ แผลเป็นที่หน้าท้อง มันเห็นทุกวันค่ะ พอก้มมองทีไรก็ทำให้นึกถึงเรื่องอดีต จนมันซึมซับเข้าสมองทุกวันค่ะ เลยจำได้

ส่วนเรื่องโลโก้ในคลิป
เรา ไม่ได้สนใจโลโก้ ไม่รู้ว่าโลโก้นี้คืออะไร จนมีคนทักนี่แร่ะ
แค่เห็นว่าคลิปที่เกิดขึ้น เหตุการณ์คล้ายๆกัน เลยเอามาเป็นตัวอย่างค่ะ
(จขกท.ไม่ได้สนับสนุนวัดไหนนะคะ)
เพราะส่วนตัว ไม่ค่อยเข้าวัด ชอบทำบุญกะคนมากกว่า
และก็ไม่ชอบทำบุญด้วยเงิน เพราะการทำบุญอยู่ที่ใจค่ะ

และคำถาม-ตอบ เกิดมาทำไม?
เพราะน้อยใจตัวเอง เลยถามตัวเองบ่อยๆ
จนหาคำตอบเจอ แค่นั้นค่ะ
(ไม่ได้เกี่ยวกะเรื่องธรรมะของโลโก้นั้นเลย)

คนเราเกิดมาร้อยพ่อพันแม่ค่ะ
โลก..กำหนดให้ทุกคนแตกต่างมาตั้งแต่แรก
ถ้าเราเรียนรู้ ว่ายังไงก็ต้องพบเจอกับคนที่แตกต่าง
เราก็จะไม่คาดหวัง ให้ความแตกต่างนั้นต้องเป็นอย่างที่เราคิดไว้
ชีวิตเราก็จะกำความทุกข์น้อยลงไปเองค่ะ

เมื่อวานไปตรวจร่างกายมาค่ะ ผลปกติ ไม่เป็นไรแล้วค่ะ