สวัสดีครับ ผมแฟรงกี้ ฟ้าฉายไมโครโฟน
พ่อเล่าให้ฟังเสมอๆว่า ตอนเป็นเด็ก ผมมักจะแก้ผ้าวิ่งเล่นที่ลานวัดใกล้บ้านเป็นประจำ
ยิ่งโดยเฉพาะวันไหน มีปิดวิกฉายหนังกลางแปลงด้วยล่ะก็ วันนั้นจะเป็นวันที่ผม สองขาก็วิ่งเล่น
อีกมือก็ถือไม้เสียบปลาหมึกย่าง และมือที่เหลือเป็นต้องถือเชือกลูกโป่งสวรรค์ วิ่งเที่ยวระไปทั่ว
บรรยากาศแบบบ้านๆแบบนี้ ผมจำได้แค่คลับคล้ายคลับคลาเพราะยังเด็กมากๆ แต่นึกขึ้นมาทีไร
มันทำให้มีความสุขแบบบอกไม่ถูก
ประเทศอื่น ชาติอื่น อาจมีความสุขตามวัฒนธรรมของตัว มีฉากหลังที่ต่างกันตามแต่ภูมิภาค
แต่ผมอยู่อุษาคเนย์ ฉากหลังของชีวิตผม จึงถูกปูด้วย หนังกลางแปลง และปลาหมึกย่างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เป็นฉากหลังที่กลิ่นตุๆ ใช้ได้เลยทีเดียว!!!!
ถนนจรัญสนิทวงศ์13 หรือ ซอยพาณิชยการธนบุรี มักจะมีคนบอกตลอดว่า หัวเด็ดตีนขาดอย่าได้แวะเวียนไป
“รถมันติด!” น่าน! บอกคนผิดแล้วล่ะ ไม่ให้มาได้ยังไง ก็ออฟฟิศผมอยู่ที่นี่
วันนี้เลิกงาน ด้วยความหิว หาที่จอดรถแบบเสียบหัวเข้าในซอยได้ ก็เดินตัวปลิวออกมา เพราะกระเป๋าสตางค์เบาหวิว ตามเศรษฐกิจหลังช่วงหยุดยาวปีใหม่
ผมกำลังยืนอยู่แถวแยกบางแวก จรัญ13ตัดกับราชพฤกษ์ สายตาก็จับจ้องหาร้านลาบ ร้านตามสั่งตามเรื่องตามราว
เดินมาไกลพอสมควร เพราะไม่ค่อยมีร้านขายของกินเท่าไหร่
อ้าว!นั่นมันร้านอะไร เปิดไฟวูบวาบๆ ยังกับงานวัด มองเข้าไปข้างในเขียนว่า ห้องซ้อมดนตรี
แต่ไม่ใช่นะ ทำไมหน้าร้านมีรถเข็นขายปลาหมึกบด หรือว่า เปิดห้องซ้อมอย่างเดียว ไม่พอกิน
ต้องมาบดปลาหมึกขายประทังชีวิตในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้
หิว ก็หิว เอาน่ะ ลองสั่งกินสักหน่อยเป็นไร
พอเดินเข้าไปถึง จะสั่ง เจ้าของรถเข็นเดินออกมาอย่างนักเลง หน้าตาเอาเรื่องมากๆ
และดูจากป้ายที่แปะบนรถก็ยียวนกวนประสาทใช้ได้
"หมึกบดชาวร็อก" โอ้ว! คิดได้ยังไง ชื่อนี้
"หมึกบดชาวร็อก หมึกบดที่คนมีใจต้องกิน!!" คนขายตะโกนออกมา
นั่นไง มีเรื่องกันแน่ ไปๆๆๆ เจอกันสักหน่อย
วันนี้ผมจะพามาหาเรื่อง เอ้ย!แนะนำให้รู้จักร้านปลาหมึกบดร้านนึง ที่มีคอนเซปเก๋ๆ ไอเดียหาตัวจับยาก ส่วนรสชาตินี่
เชลล์ไม่ชวนผมก็จะลองกินดู ถ้าไม่อร่อย เป็นได้โดนขาร็อกอย่างผมยกเก้าอี้ฟาดแน่ๆ
รู้จักเซียนปลาหมึกงานวัดอย่างผมน้อยไปซะแล้ว
หมึกบดชาวร็อก ตั้งอยู่ในซอยจรัญ 13 ซอยบางแวก 49 หน้าห้องซ้อมดนตรี Checkin
ไม่รู้ว่าเจ้าของห้องซ้อมสงสารไอ้หมอนี่หรือเก็บค่าเช่าก็ไม่รู้
มันจะขายได้ยังไงครับ สโลแกนกวนๆติดอยู่ที้ป้ายหลายอันมากเช่น ขายเฉพาะวันที่ว่างและอยากขาย 555 (กวนมั้ยล่ะครับ)
แล้วก็มี ร้านนี้ไม่ใช้เตาถ่านเพราะเจ้าของร้านจุดเตาไม่เป็น (น่าน เอาข้อเสียมาเป็นคอนเซปซะงั้น)
ปิดท้ายด้วยการอวดสรรพคุณว่า บดสั้นๆแต่ขึ้นสวรรค์ยาว ผมได้คุยกับเจ้าของ(รถ)ร้าน ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มชื่อป้อง
ไอ้เด็กเมื่อวานซืน! (คิดในใจนะ คิดดังเดี๋ยวได้ยิน)
เค้าบอกว่า เค้าเปิดเพราะเค้าชอบกินหมึกบดมาแต่เด็ก เปิดเอามันส์ จริงๆไม่ค่อยว่าง ทำงานดูแลหนังสือของคุณแม่
(บ๊ะ! เป็นชาวหมึกย่าง หมึกบดเหมือนกัน)
คุณแม่ของป้องเป็นนักเขียนชื่อดัง นามปากกา สุทัสสา อ่อนค้อม ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงหนัง
สือธรรมะ
นอกจากนี้ป้องยังเป็นนักแต่งเพลงร็อก แล้วก็ทำเพลงร็อกเองอีกด้วย มีการทำสปอตหมึกบดชาวร็อกแนะนำแบรนด์
ตัวเอง เปิดหน้าร้านอีกด้วย ผมว่าเฮ้ย น้องนี่โคตรอินดี้เลยว่ะ
(นี่มันชาวร็อกเหมือนกันเลยนี่หว่า ไอ้หนู)
ไหน บดมาซิ จะอร่อยตามราคาคุยรึเปล่า
หลังจากลองชิมหมึกบดของหมอนี่ เอ้ย!! ใ่ช่!! บอกเลยว่าไม่ธรรมดา เค้าใช้ของดีมากๆ คือกินแล้วรู้เลย ปลาหมึกบางกรอบ
น้ำจิ้มเด็ดมาก ป้องบอกว่า เค้าใช้น้ำตาลอย่างดี จากบ้านแพ้วทำ ใช้ถั่วอย่างดี พริกป่นอย่างดี แถมไม่หวงเครื่องด้วย
ป้องบอกว่า อยากให้คนได้ลองทานลองชิม เค้าทำให้คนอื่นกินเหมือนกับที่เค้าอยากกิน มองเรื่องกำไรมาทีหลังเลย
เอาความเจ๋งมาก่อนเลย คือมันเป็นอะไรที่ต้องมาบอกต่อ มาชวนให้ทุกท่านลองไปชิมไปทานดู แล้วจะรู้เลยว่า
เห้ย นี่มันชาวร็อกจริงๆนี่หว่า ผมเก็บรูปมาส่วนหนึ่ง แล้วก็บอกป้องว่าให้ส่งรูปมาให้อีกส่วนหนึ่ง พี่จะเอามารีวิวในพันทิปให้
หมึกบดชาวร็อก คงจะเป็นที่พูดถึงอีกไม่นาน ผมเชื่อเลย เพราะยังไงๆ ของดี ของอร่อยมันก็ขายตัวมันเองอยู่แล้ว
ถึงผมจะไม่เอามาลง ผมก็เชื่อว่าร้านหมึกบดของน้องคนนี้ยังไงก็ดังแน่ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ร้านของน้องประสบความสำเร็จดั่งที่หวังไว้ครับ
ร้านนี้เพิ่งเปิดเมื่อวันที่ 3 มกราคมนี้เอง ป้องบอกว่า จะลงมาทำเองเต็มตัวแค่เดือนเดียว พอเซทระบบลงตัวก็จะหาพนักงานมาขายแล้ว
ใครที่อยากชิม อยากทานก็ลองไปชิมได้ ไปพิสูจน์กันได้ว่าของเค้าเด็ดจริงๆหรือเปล่า แล้วก็มารีวิวให้น้องเป็นกำลังใจให้เค้าได้นะครับ
คนที่ทำอะไรด้วยใจรักแบบนี้ มองประโยชน์ของผู้บริโภคมาก่อนผลกำไรแบบนี้ทุกวันนี้หายากขึ้นทุกทีแล้วครับ
เออ เค้ามีสโลแกน ใครอยากลองบดเอง ลองซะด้วยนะ ไปลองดูได้ว่าวิธีบดปลาหมึกทำยังไง น้องเค้าบอกไม่หวง ยินดีสอนให้ครับ
แล้วก็เด็ดอีกเรื่องตรง พริกเค้าจะมีระดับให้เลือกคือ ใส่พริกระดับร็อกอนุบาล ไปจนถึงร็อกในตำนานเลย ไอเดียเค้าดีจริงๆ
(ไอ้น้อง! เอาพริกแบบ Led zeppelin ให้พี่ด้วย)
ยังไงโทรไปถามก่อนได้นะครับว่าเปิดหรือไม่เปิดจะได้ไปไม่เสียเที่ยว เค้าบอกอยู่แล้วว่า เปิดเฉพาะวันที่ว่างและอยากขาย เกิดไปวันที่
เค้าไม่อยากขายล่ะยุ่งเลย ไปล่ะครับ เบอร์น้องป้อง 0890444728 ครับ ชอบมากเลยว่ะครับ
วันนี้ ผม แฟรงกี้ ฟ้าฉายไมโครโฟน ต้องลาไปเคี้ยวเอื้องต่อแล้ว
" I wanna whole lotta love หงึบๆ "
" I wanna whole lotta love หงึบๆ "
[CR] ปลาหมึกบด ขบถแห่งชาวร็อก
พ่อเล่าให้ฟังเสมอๆว่า ตอนเป็นเด็ก ผมมักจะแก้ผ้าวิ่งเล่นที่ลานวัดใกล้บ้านเป็นประจำ
ยิ่งโดยเฉพาะวันไหน มีปิดวิกฉายหนังกลางแปลงด้วยล่ะก็ วันนั้นจะเป็นวันที่ผม สองขาก็วิ่งเล่น
อีกมือก็ถือไม้เสียบปลาหมึกย่าง และมือที่เหลือเป็นต้องถือเชือกลูกโป่งสวรรค์ วิ่งเที่ยวระไปทั่ว
บรรยากาศแบบบ้านๆแบบนี้ ผมจำได้แค่คลับคล้ายคลับคลาเพราะยังเด็กมากๆ แต่นึกขึ้นมาทีไร
มันทำให้มีความสุขแบบบอกไม่ถูก
ประเทศอื่น ชาติอื่น อาจมีความสุขตามวัฒนธรรมของตัว มีฉากหลังที่ต่างกันตามแต่ภูมิภาค
แต่ผมอยู่อุษาคเนย์ ฉากหลังของชีวิตผม จึงถูกปูด้วย หนังกลางแปลง และปลาหมึกย่างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เป็นฉากหลังที่กลิ่นตุๆ ใช้ได้เลยทีเดียว!!!!
ถนนจรัญสนิทวงศ์13 หรือ ซอยพาณิชยการธนบุรี มักจะมีคนบอกตลอดว่า หัวเด็ดตีนขาดอย่าได้แวะเวียนไป
“รถมันติด!” น่าน! บอกคนผิดแล้วล่ะ ไม่ให้มาได้ยังไง ก็ออฟฟิศผมอยู่ที่นี่
วันนี้เลิกงาน ด้วยความหิว หาที่จอดรถแบบเสียบหัวเข้าในซอยได้ ก็เดินตัวปลิวออกมา เพราะกระเป๋าสตางค์เบาหวิว ตามเศรษฐกิจหลังช่วงหยุดยาวปีใหม่
ผมกำลังยืนอยู่แถวแยกบางแวก จรัญ13ตัดกับราชพฤกษ์ สายตาก็จับจ้องหาร้านลาบ ร้านตามสั่งตามเรื่องตามราว
เดินมาไกลพอสมควร เพราะไม่ค่อยมีร้านขายของกินเท่าไหร่
อ้าว!นั่นมันร้านอะไร เปิดไฟวูบวาบๆ ยังกับงานวัด มองเข้าไปข้างในเขียนว่า ห้องซ้อมดนตรี
แต่ไม่ใช่นะ ทำไมหน้าร้านมีรถเข็นขายปลาหมึกบด หรือว่า เปิดห้องซ้อมอย่างเดียว ไม่พอกิน
ต้องมาบดปลาหมึกขายประทังชีวิตในช่วงเศรษฐกิจแบบนี้
หิว ก็หิว เอาน่ะ ลองสั่งกินสักหน่อยเป็นไร
พอเดินเข้าไปถึง จะสั่ง เจ้าของรถเข็นเดินออกมาอย่างนักเลง หน้าตาเอาเรื่องมากๆ
และดูจากป้ายที่แปะบนรถก็ยียวนกวนประสาทใช้ได้
"หมึกบดชาวร็อก" โอ้ว! คิดได้ยังไง ชื่อนี้
"หมึกบดชาวร็อก หมึกบดที่คนมีใจต้องกิน!!" คนขายตะโกนออกมา
นั่นไง มีเรื่องกันแน่ ไปๆๆๆ เจอกันสักหน่อย
วันนี้ผมจะพามาหาเรื่อง เอ้ย!แนะนำให้รู้จักร้านปลาหมึกบดร้านนึง ที่มีคอนเซปเก๋ๆ ไอเดียหาตัวจับยาก ส่วนรสชาตินี่
เชลล์ไม่ชวนผมก็จะลองกินดู ถ้าไม่อร่อย เป็นได้โดนขาร็อกอย่างผมยกเก้าอี้ฟาดแน่ๆ
รู้จักเซียนปลาหมึกงานวัดอย่างผมน้อยไปซะแล้ว
หมึกบดชาวร็อก ตั้งอยู่ในซอยจรัญ 13 ซอยบางแวก 49 หน้าห้องซ้อมดนตรี Checkin
ไม่รู้ว่าเจ้าของห้องซ้อมสงสารไอ้หมอนี่หรือเก็บค่าเช่าก็ไม่รู้
มันจะขายได้ยังไงครับ สโลแกนกวนๆติดอยู่ที้ป้ายหลายอันมากเช่น ขายเฉพาะวันที่ว่างและอยากขาย 555 (กวนมั้ยล่ะครับ)
แล้วก็มี ร้านนี้ไม่ใช้เตาถ่านเพราะเจ้าของร้านจุดเตาไม่เป็น (น่าน เอาข้อเสียมาเป็นคอนเซปซะงั้น)
ปิดท้ายด้วยการอวดสรรพคุณว่า บดสั้นๆแต่ขึ้นสวรรค์ยาว ผมได้คุยกับเจ้าของ(รถ)ร้าน ซึ่งเป็นเด็กหนุ่มชื่อป้อง
ไอ้เด็กเมื่อวานซืน! (คิดในใจนะ คิดดังเดี๋ยวได้ยิน)
เค้าบอกว่า เค้าเปิดเพราะเค้าชอบกินหมึกบดมาแต่เด็ก เปิดเอามันส์ จริงๆไม่ค่อยว่าง ทำงานดูแลหนังสือของคุณแม่
(บ๊ะ! เป็นชาวหมึกย่าง หมึกบดเหมือนกัน)
คุณแม่ของป้องเป็นนักเขียนชื่อดัง นามปากกา สุทัสสา อ่อนค้อม ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงหนัง
สือธรรมะ
นอกจากนี้ป้องยังเป็นนักแต่งเพลงร็อก แล้วก็ทำเพลงร็อกเองอีกด้วย มีการทำสปอตหมึกบดชาวร็อกแนะนำแบรนด์
ตัวเอง เปิดหน้าร้านอีกด้วย ผมว่าเฮ้ย น้องนี่โคตรอินดี้เลยว่ะ
(นี่มันชาวร็อกเหมือนกันเลยนี่หว่า ไอ้หนู)
ไหน บดมาซิ จะอร่อยตามราคาคุยรึเปล่า
หลังจากลองชิมหมึกบดของหมอนี่ เอ้ย!! ใ่ช่!! บอกเลยว่าไม่ธรรมดา เค้าใช้ของดีมากๆ คือกินแล้วรู้เลย ปลาหมึกบางกรอบ
น้ำจิ้มเด็ดมาก ป้องบอกว่า เค้าใช้น้ำตาลอย่างดี จากบ้านแพ้วทำ ใช้ถั่วอย่างดี พริกป่นอย่างดี แถมไม่หวงเครื่องด้วย
ป้องบอกว่า อยากให้คนได้ลองทานลองชิม เค้าทำให้คนอื่นกินเหมือนกับที่เค้าอยากกิน มองเรื่องกำไรมาทีหลังเลย
เอาความเจ๋งมาก่อนเลย คือมันเป็นอะไรที่ต้องมาบอกต่อ มาชวนให้ทุกท่านลองไปชิมไปทานดู แล้วจะรู้เลยว่า
เห้ย นี่มันชาวร็อกจริงๆนี่หว่า ผมเก็บรูปมาส่วนหนึ่ง แล้วก็บอกป้องว่าให้ส่งรูปมาให้อีกส่วนหนึ่ง พี่จะเอามารีวิวในพันทิปให้
หมึกบดชาวร็อก คงจะเป็นที่พูดถึงอีกไม่นาน ผมเชื่อเลย เพราะยังไงๆ ของดี ของอร่อยมันก็ขายตัวมันเองอยู่แล้ว
ถึงผมจะไม่เอามาลง ผมก็เชื่อว่าร้านหมึกบดของน้องคนนี้ยังไงก็ดังแน่ ก็ขอเป็นกำลังใจให้ร้านของน้องประสบความสำเร็จดั่งที่หวังไว้ครับ
ร้านนี้เพิ่งเปิดเมื่อวันที่ 3 มกราคมนี้เอง ป้องบอกว่า จะลงมาทำเองเต็มตัวแค่เดือนเดียว พอเซทระบบลงตัวก็จะหาพนักงานมาขายแล้ว
ใครที่อยากชิม อยากทานก็ลองไปชิมได้ ไปพิสูจน์กันได้ว่าของเค้าเด็ดจริงๆหรือเปล่า แล้วก็มารีวิวให้น้องเป็นกำลังใจให้เค้าได้นะครับ
คนที่ทำอะไรด้วยใจรักแบบนี้ มองประโยชน์ของผู้บริโภคมาก่อนผลกำไรแบบนี้ทุกวันนี้หายากขึ้นทุกทีแล้วครับ
เออ เค้ามีสโลแกน ใครอยากลองบดเอง ลองซะด้วยนะ ไปลองดูได้ว่าวิธีบดปลาหมึกทำยังไง น้องเค้าบอกไม่หวง ยินดีสอนให้ครับ
แล้วก็เด็ดอีกเรื่องตรง พริกเค้าจะมีระดับให้เลือกคือ ใส่พริกระดับร็อกอนุบาล ไปจนถึงร็อกในตำนานเลย ไอเดียเค้าดีจริงๆ
(ไอ้น้อง! เอาพริกแบบ Led zeppelin ให้พี่ด้วย)
ยังไงโทรไปถามก่อนได้นะครับว่าเปิดหรือไม่เปิดจะได้ไปไม่เสียเที่ยว เค้าบอกอยู่แล้วว่า เปิดเฉพาะวันที่ว่างและอยากขาย เกิดไปวันที่
เค้าไม่อยากขายล่ะยุ่งเลย ไปล่ะครับ เบอร์น้องป้อง 0890444728 ครับ ชอบมากเลยว่ะครับ
วันนี้ ผม แฟรงกี้ ฟ้าฉายไมโครโฟน ต้องลาไปเคี้ยวเอื้องต่อแล้ว
" I wanna whole lotta love หงึบๆ "
" I wanna whole lotta love หงึบๆ "
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น