เราแต่งงานตอนอายุ 28 เราและสามีทำงานบริษัททั้งคู่ต้องเดินทาง ต้องเครียด และรีบเร่ง ตั้งใจจะมีลูกจนเวลาผ่านไปหลายปี ก็ยังไม่มีลูก อายุ 30 ตัดสินใจลาออกจากบริษัททั้งสองคน อยู่บ้าน ทำงานเองเป็น freelance สบาย ๆ เงินน้อยลง แต่มีความสบายใจมากขึ้น และปรึกษาหมอ พบว่าเราเป็น PCOS คือไข่ไม่ตกเรื้อรังและสามีเชื้ออ่อน กินยากระตุ้นไข่ Metformin วัดอุณหภูมิทุกวันมาเป็นเวลา 2 ปีเต็ม และโชคดีที่ท้องเอง คลอดตอนอายุ 32 ปี

ตลอดเวลาที่มีลูกอ่อน เราและสามีเลี้ยงเองเป็นหลัก หยุดงานทุกชนิด มาช่วยกันเลี้ยงลูก สามีเพิ่งได้เริ่มงานตอนลูก ไปเรียนอนุบาล เพราะ 1 คนต้องทำงานบ้านและอีก 1 คนต้องอยู่กับลูกตลอด เราเลี้ยงลูกตามนี้ค่ะ
-ไม่เลี้ยงลูกด้วยทีวี และงดแทปเล็ต เริ่มให้ดูการตูนตอน ป.1
- ไม่เปิดทีวีตอนลูกอยู่ด้วย เปิดเฉพาะตอนลูกหลับเท่านั้น
-ลูกเป็นเด็ก 2 ภาษา พูดภาษาอังกฤษกับแม่ แม่ไม่ใช่คนเก่ง แต่เรียนรู้จากทีวีค่ะ เพื่อมาใช้กับลูก ยิ่งเรารู้มากเท่าไหร่ ลูกก็รู้มากขึ้นเท่านั้น
-ไม่เคยตีลูก ใช้วิธีการพูดคุย ไม่สร้างเด็กดีจากความรุนแรง
-ลูกเรียนโรงเรียนบูรณาการ มีความสุขตลอดวัยอนุบาล ปัจจุบัน ป.1 มาวิชาการแล้วค่ะ
-เลี้ยงลูกด้วยความเบิกบานและความสุข สนุกสนานกับกิจกรรมในบ้านและนอกบ้าน เด็กที่มีความสุข สมองก็ดีตามไปด้วย
-พาลูกไปเรียนรู้ เด็กวัย 1-2 ปี ถึงจะจำความไม่ได้ แต่ประสบการณ์ต่าง ๆ จะช่วยต่อยอดการเรียนรู้ในอนาคต
-อ่านหนังสือกับลูกทุกวันก่อนนอน และอ่านให้ลูกดูทุกวัน
-ลูกคืออนาคตของเรา เราเลี้ยงเอง ลูกก็ซึมซับนิสัยเรา คนเลี้ยงแบบไหนลูกเราก็แบบนั้นนะคะ จ้างพี่เลี้ยง ลูกก็ได้แบบพี่เลี้ยง

ครอบครัวทำอย่างเราหรือทำมากกว่าเรามีอีกเยอะนะคะ
เริ่มพัฒนาประเทศจากการพัฒนาเด็กกันนะคะ