Memory of Love
Romantic
By Chaly
ตอนที่ 1 ความบังเอิญของคนสองคน
ตัวละคร, กริช , มิค , อาจารณ์ฝ่ายปกครอง , อั๋นและเพื่อนๆ ของมิค
ณ วันหนึ่ง คนสองคนผู้ซึ่งไม่เคยคุยกันเลย แม้จะอยู่ในชั้นเรียนและ รั่วโรงเรียนเดียวกันแต่ด้วยความบังเอิญด้วยเหตุการณ์ ของการมาเรียนสายของเช้าวันนั้น ทำให้อาจารณ์ฝ่ายปกครองทำโทษพร้อมกันด้วยการวิ่งรอบสนาม 5 รอบ แต่ด้วยความที่มิค เป็นผู้ชายห้าวๆ และ กริช เป็นเด็กเรียนดี เลยเป็นเรื่องยากที่จะคุยกันเพราะทั้งสองคน แตกต่างกันมาก สิ่งที่ทำได้คือการยิ้มให้กันเฉยๆ แต่เมื่อทั้งสองคนวิ่งมาถึงรอบที่ 5 กริช ได้เกิดอาการข้อพลิก วิ่งต่อไม่ได้ นาย มิค เห็นเลยเข้ามาช่วยพยุงไปนั่งข้างสนาม
: นายมิค เฮ้ยเป็นไรป่าววะ
: นายกริช เห้ยสงสัยข้อท้าวพลิกวะ
: นายมิค ได้เดินมาบอกอาจารณ์ฝ่ายปกครองว่า อาจารย์ครับ นักเรียนคนนั้นเขาวิ่งต่อไม่ไหว เพราะว่าข้อเท้าพลิก ผมจะต้องพาเขาไปห้องพยาบาลได้ใหมครับ
: อาจารณ์ปกครอง มองหน้านายมิคด้วยความสงสัยว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่า แต่ในใจก็คิดว่านายกริชเป็นคนเรียนดี ไม่เคยมีประวัติเสียหาย เลยพุดว่า งั้นก้พยุงเพื่อนไปห้องพยายาล
-หลังจากเหตุการนั้นทำให้นายมิคได้รู้จักนายกริชไปโดยปริยาย ผ่านมา หนึ่งสัปดาห์ นายมิคเจอ นายกริช โดยบังเอิญ ตอนพักเที่ยงที่โรงอาหาร
: นายมิคถามว่า เฮ้ยไอ้กริชหายดีแล้วหรือวะ
: นายกริช เออวะ กูหายดีแล้ว วันก่อนขอบใจมาก ที่ช่วยพยุงกูมาส่งห้องพยาบาล
: นายมิค เออไม่เป็นไร เรื่องเล็กวะ เดี่ยวกรุไปกินข้าวกับเพื่อนก่อนวะ เพื่อนของนายมิค ชื่อ อั๋น กับพวกเพื่อนๆ เรียกมิคไปกินข้าว
: นายกริช ส่งยิ้มให้ เป็นการขอบคุณที่มีน้ำใจ
: นายอั๋น เพื่อนนายมิค เอ้ยไอ้มิคไปรู้จัก ไอ้เด็ก เรียนคนนั้นได้ไงวะ กรูเห็นก็อยู่แต่กับพวกกูตลอด
: นายมิค อ๋อ วันก่อน
มาสายโดนทำโทษด้วยกัน
ดันข้อท้าวพลิกกูเลยพยุงไปห้องพยายาล
: นายอั๋น จริงป่าววะ ........หรือว่าพวกแอบกินกันแล้ววะ
: เพื่อนๆ นายมิค เรื่อมแซวกันใหญ่
: นายมิค มองหน้าเพื่อน ๆ พร้อมพูดว่า สัด
เลอะเทอะนะ พวก เดกข้าวๆ
เดี่ยวมาต่อตอนที่ 2 ครับ
Memory of Love
Romantic
By Chaly
ตอนที่ 1 ความบังเอิญของคนสองคน
ตัวละคร, กริช , มิค , อาจารณ์ฝ่ายปกครอง , อั๋นและเพื่อนๆ ของมิค
ณ วันหนึ่ง คนสองคนผู้ซึ่งไม่เคยคุยกันเลย แม้จะอยู่ในชั้นเรียนและ รั่วโรงเรียนเดียวกันแต่ด้วยความบังเอิญด้วยเหตุการณ์ ของการมาเรียนสายของเช้าวันนั้น ทำให้อาจารณ์ฝ่ายปกครองทำโทษพร้อมกันด้วยการวิ่งรอบสนาม 5 รอบ แต่ด้วยความที่มิค เป็นผู้ชายห้าวๆ และ กริช เป็นเด็กเรียนดี เลยเป็นเรื่องยากที่จะคุยกันเพราะทั้งสองคน แตกต่างกันมาก สิ่งที่ทำได้คือการยิ้มให้กันเฉยๆ แต่เมื่อทั้งสองคนวิ่งมาถึงรอบที่ 5 กริช ได้เกิดอาการข้อพลิก วิ่งต่อไม่ได้ นาย มิค เห็นเลยเข้ามาช่วยพยุงไปนั่งข้างสนาม
: นายมิค เฮ้ยเป็นไรป่าววะ
: นายกริช เห้ยสงสัยข้อท้าวพลิกวะ
: นายมิค ได้เดินมาบอกอาจารณ์ฝ่ายปกครองว่า อาจารย์ครับ นักเรียนคนนั้นเขาวิ่งต่อไม่ไหว เพราะว่าข้อเท้าพลิก ผมจะต้องพาเขาไปห้องพยาบาลได้ใหมครับ
: อาจารณ์ปกครอง มองหน้านายมิคด้วยความสงสัยว่ามันคือเรื่องจริงหรือเปล่า แต่ในใจก็คิดว่านายกริชเป็นคนเรียนดี ไม่เคยมีประวัติเสียหาย เลยพุดว่า งั้นก้พยุงเพื่อนไปห้องพยายาล
-หลังจากเหตุการนั้นทำให้นายมิคได้รู้จักนายกริชไปโดยปริยาย ผ่านมา หนึ่งสัปดาห์ นายมิคเจอ นายกริช โดยบังเอิญ ตอนพักเที่ยงที่โรงอาหาร
: นายมิคถามว่า เฮ้ยไอ้กริชหายดีแล้วหรือวะ
: นายกริช เออวะ กูหายดีแล้ว วันก่อนขอบใจมาก ที่ช่วยพยุงกูมาส่งห้องพยาบาล
: นายมิค เออไม่เป็นไร เรื่องเล็กวะ เดี่ยวกรุไปกินข้าวกับเพื่อนก่อนวะ เพื่อนของนายมิค ชื่อ อั๋น กับพวกเพื่อนๆ เรียกมิคไปกินข้าว
: นายกริช ส่งยิ้มให้ เป็นการขอบคุณที่มีน้ำใจ
: นายอั๋น เพื่อนนายมิค เอ้ยไอ้มิคไปรู้จัก ไอ้เด็ก เรียนคนนั้นได้ไงวะ กรูเห็นก็อยู่แต่กับพวกกูตลอด
: นายมิค อ๋อ วันก่อนมาสายโดนทำโทษด้วยกันดันข้อท้าวพลิกกูเลยพยุงไปห้องพยายาล
: นายอั๋น จริงป่าววะ ........หรือว่าพวกแอบกินกันแล้ววะ
: เพื่อนๆ นายมิค เรื่อมแซวกันใหญ่
: นายมิค มองหน้าเพื่อน ๆ พร้อมพูดว่า สัด เลอะเทอะนะ พวก เดกข้าวๆ
เดี่ยวมาต่อตอนที่ 2 ครับ