พอดีเจอน้องๆคุยกันใน Facebook เรื่อง งงกับการผันวรรยุกต์
บ่นกันว่าต้องมานั่งจำอักษร สูง กลาง ต่ำ ว่าผันยังไง ยุ่งยากจัง อะไรประมาณนี้

ผมเลยเอาเทคนิคของตัวเองมาแชร์ครับ

อักษร สูง กลาง ต่ำ มันก็คือการออกเสียงอ่ะครับ ผมไม่เคยนั่งจำ ผีฝากถุงข้าวสาร อะไรแบบนี้เลย
ผมจำแค่ ก. ข. ค. แค่นี้เองครับ
ก. = อักษรกลาง แน่นอนอยู่แล้ว (และเด็กทุกคนท่องอักษรกลางได้ ถึงจะมีเด็กบางคนลืม ฎ ฏ ก็เถอะ)
ข. = อักษรสูง
ค. = อักษรต่ำ

แล้วตัวอื่นๆแยกยังไง ก็เอามาเทียบดู เพราะมันจะออกเสียงเหมือนกันอยู่แล้ว เช่น อักษรสูง " ข. ห. ฝ. ถ. " นี่คือสูงเหมือนกัน
แต่ถ้าเทียบ " ข. ค. " จะเห็นเลยว่าเสียงมันต่างกัน
ผมจำแค่นี้เองครับ ครูภาษาไทย สอนมาทุกปี ให้จำ ผีฝากถุง อะไรนั่น ผมก็จำไม่ได้ทุกปี แต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเรื่องแยกอักษร สูง กลาง ต่ำ
(เอาจริงๆ คุณครูภาษาไทย น่าจะเลิกให้เด็กท่องจำนะครับ เน้นให้เขาเข้าใจดีกว่า ว่าทำไมตัวนี้ถึงเป็นอักษรสูง หรืออักษรต่ำ)

และที่เป็นปัญหา อย่างใหญ่หลวงสำหรับเด็กสมัยนี้ คือการผันวรรยุกต์ !
ถ้าแยก อักษร สูง กลาง ต่ำ ได้ ก็ไม่มีปัญหาแล้วครับ

ผมก็ใช้วิธีเดิม ก. ข. ค.
อักษรกลาง = ก. > กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า
อักษรสูง = ข. > ขา ข่า ข้า
อักษรต่ำ = ค. > คา ค่า ค้า

ผมจำแค่นี้ครับ เพราะเด็กทุกคนคงอ่าน " ขา ข่า ข้า " กับ " คา ค่า ค้า " ออกเนอะ

อันที่จริง ผมค่อนข้างแปลกใจนะ ว่าเด็กๆทำไมถึงมีปัญหากับการแยกอักษรสูง กลาง ต่ำ หรือการผันวรรณยุกต์
เพราะมันไม่ได้ยากอะไรเลย แต่เด็กหลายคนก็ผันวรรยุกต์ผิดหลายคำ
เหตุมาจาก
1. เขาไม่ได้ผันมันก่อนที่จะพิมพ์ หรือเขียน เขาเขียนตามที่เคยเขียน ตามที่จำมา(แบบผิดๆ)
2. เขาไม่ได้แยกอักษรสูง กลาง ต่ำ ก่อนจะใส่วรรณยุกต์ เพราะเขาขี้เกียจมานั่งท่อง "ผีฝากถุงข้าวสาร" ยืดยาว

ปล. การจำ "ผีฝากถุงข้าวสาร..." ไม่ใช่เรื่องผิดนะครับ ถ้าคุณจำมันได้ขึ้นใจ มันก็เหมือนการจำสูตรคูณ แต่แค่ผมไม่เคยจำมัน เพราะผมมีวิธีแยกของผมเอง และผมก็เคยอยากจำได้นะครับ เพราะเวลาครูถาม ผมมักท่องให้ครูฟังไม่ได้ - -" แต่ผมแยกอักษร สูง กลาง ต่ำ ได้ไวกว่า เพราะไม่ต้องนั่งท่อง
เช่นครูถาม ถ.ถุง ผมก็ตอบได้เลย ว่าสูง แค่เทียบเสียง กับ ข.ไข่ ก็จบเลย
ปล2. ผมไม่ได้เชี่ยวชาญด้านภาษานะครับ วิธีของผมไม่รู้ว่าผิดอะไรหรือเปล่าเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยมีปัญหาเวลานำมันมาใช้ ถ้าผิดพลาดประการใด ก็ยินดีรับฟังครับ