แต่อยากถามนางว่า... รู้จักใช้มารยาทในที่สาธารณะไหม?
เมื่อวันศุกร์ที่ 19 ธันวาคม 2557 เรานั่งรถตู้วิน ถนนวิทยุ-แฟชั่นไอร์แลนด์ ประมาณทุ่มกว่าๆ รถติดมากมาย เรานั่งเบาะหลังสุดชิดนางในตาคม (ใส่ชุดดำ ถือกระเป๋าหนังใบใหญ่สีดำ ผมยาว) หนึ่งนั่งเล่นไลน์อยู่ แสงไฟจากโทรศัพท์จร้ามาก เราก็ได้แต่เอียงคอหลบไปอีกด้าน คิดว่าไม่นาน นางคงรู้มารยาทและคงปิดมือถือ เพราะทุกคนพอรถตู้ปิดไฟ ออกรถ ทุกคนก็ทะยอยปิดเนื่องจาก พวกเราส่วนใหญ่รู้จักมารยาทกันดีอยู่แล้ว รถติดมากก่อนขึ้นทางด่วน เราหลบแสงจากมือถือไปอีกด้านจนเมื่อยคอ หันกลับมาอีกด้านหลับตาแล้วแสงก็ยังหวาบๆๆ มาจากมือถือนาง จึงบอกนาง นางเฉยๆๆ พอหันมองรู้ว่านางใส่หูฟังเลยไม่ได้ยิน จึงสะกิดและบอกว่าคุณน้องขา ช่วยปิดมือถือด้วยคะเพราะแสงมันสว่างเข้าตาพี่ ทั้งหลบ ทั้งหลับ อยู่จนเมื่อยคอไปหมดแล้ว นางถอดหูฟัง และปิดมือถือใส่กระเป๋าทันที ใจเราคิดว่านางน่ารักจัง และเรายังกล่าวขอบคุณคะ.. เสียงดังชัดเจน….
ไม่ถึง 5 นาที นางหยิบโทรศัพท์ ออกมาลดแสง และเล่นต่อ เราคิดว่านางคงยังไม่ได้ทันสั่งเสียก่อนปิดเครื่อง จึงให้เล่นต่อและหวังว่าคงเล่นอีกไม่นาน แต่...เราคิดผิด นางยังคงเล่นไลน์ ส่งรูปการ์ตูนต่อ (ตอนที่หันไปมองนะคะ) เราจึงทนไม่ไหวแล้ว...
เรา : ตกลงจะเอาอย่างไรคะ พี่ขอร้องแล้วคิดว่าน้องเข้าใจไปแล้วนะคะ
นาง : นี่..หนูกำลังคุยกับเจ้านายอยู่นะคะ..
เรา : ถ้าด่วน หยิบขึ้นมาคุยเลยคะ และเรียนไปเลยว่า หนูใช้บริการรถสาธารณะอยู่ ไม่สะดวกคุยรายละเอียด พี่ว่าท่านเป็นผู้บริหารท่านคงเข้าใจนะ ขอโทษน้องอยู่บริษัทไรคะ
นาง : แอคคอร์ เป็นเลขาแอคคอร์ คะ
สรุป นางหยิบโทรศัพท์ใช้ตลอดทาง จนเราถึงที่หมายลงก่อน อยากรู้จริงๆๆ แอคคอร์ค เป็นบริษัทใหญ่มากเหรอ ขนาดพนักงานอ้างใช้สิทธิรบกวนผู้อื่นในที่สาธารณะขนาดนี้เชียวหรือ อ้างชื่อหน่วยงานที่ทำได้หนักแน่น ไม่มีความสำนึก ไม่ขอโทษสักคำ ในสิ่งที่ตัวเองทำ คือถ้าด่วน ขอโทษ ขออนุญาต เราก็ยอม...เราเข้าใจนะ.
ได้เห็นในตาคมวาว และฟังเสียงนางกล่าวถึงย้ำถึงชื่อบริษัท เราถึงกับอึ้ง กลืนน้ำลายตัวเอง เด็กสมัยนี้...ถ้าตบตีเป็นข่าวขึ้นโรงพัก ก็จะถูกกล่าวหา ว่าเป็นเรามนุษย์ป้าอีก แต่..เบื้องหลังความอดทน..พูดจาด้วยความสุภาพ แล้วนางไม่ยอมรับในมารยาทรบกวนเราจนสุดทน แล้วจะให้เราทำอย่างไร แต่เราก็สุภาพชนพอ... ขอแสดงออกสาธารณะด้วยวิธีนี้ก็แล้วกันนะคะ
นางบอกว่า ...นางเป็นเลขาทำงานที่ ...แอคคอร์ ?
เมื่อวันศุกร์ที่ 19 ธันวาคม 2557 เรานั่งรถตู้วิน ถนนวิทยุ-แฟชั่นไอร์แลนด์ ประมาณทุ่มกว่าๆ รถติดมากมาย เรานั่งเบาะหลังสุดชิดนางในตาคม (ใส่ชุดดำ ถือกระเป๋าหนังใบใหญ่สีดำ ผมยาว) หนึ่งนั่งเล่นไลน์อยู่ แสงไฟจากโทรศัพท์จร้ามาก เราก็ได้แต่เอียงคอหลบไปอีกด้าน คิดว่าไม่นาน นางคงรู้มารยาทและคงปิดมือถือ เพราะทุกคนพอรถตู้ปิดไฟ ออกรถ ทุกคนก็ทะยอยปิดเนื่องจาก พวกเราส่วนใหญ่รู้จักมารยาทกันดีอยู่แล้ว รถติดมากก่อนขึ้นทางด่วน เราหลบแสงจากมือถือไปอีกด้านจนเมื่อยคอ หันกลับมาอีกด้านหลับตาแล้วแสงก็ยังหวาบๆๆ มาจากมือถือนาง จึงบอกนาง นางเฉยๆๆ พอหันมองรู้ว่านางใส่หูฟังเลยไม่ได้ยิน จึงสะกิดและบอกว่าคุณน้องขา ช่วยปิดมือถือด้วยคะเพราะแสงมันสว่างเข้าตาพี่ ทั้งหลบ ทั้งหลับ อยู่จนเมื่อยคอไปหมดแล้ว นางถอดหูฟัง และปิดมือถือใส่กระเป๋าทันที ใจเราคิดว่านางน่ารักจัง และเรายังกล่าวขอบคุณคะ.. เสียงดังชัดเจน….
ไม่ถึง 5 นาที นางหยิบโทรศัพท์ ออกมาลดแสง และเล่นต่อ เราคิดว่านางคงยังไม่ได้ทันสั่งเสียก่อนปิดเครื่อง จึงให้เล่นต่อและหวังว่าคงเล่นอีกไม่นาน แต่...เราคิดผิด นางยังคงเล่นไลน์ ส่งรูปการ์ตูนต่อ (ตอนที่หันไปมองนะคะ) เราจึงทนไม่ไหวแล้ว...
เรา : ตกลงจะเอาอย่างไรคะ พี่ขอร้องแล้วคิดว่าน้องเข้าใจไปแล้วนะคะ
นาง : นี่..หนูกำลังคุยกับเจ้านายอยู่นะคะ..
เรา : ถ้าด่วน หยิบขึ้นมาคุยเลยคะ และเรียนไปเลยว่า หนูใช้บริการรถสาธารณะอยู่ ไม่สะดวกคุยรายละเอียด พี่ว่าท่านเป็นผู้บริหารท่านคงเข้าใจนะ ขอโทษน้องอยู่บริษัทไรคะ
นาง : แอคคอร์ เป็นเลขาแอคคอร์ คะ
สรุป นางหยิบโทรศัพท์ใช้ตลอดทาง จนเราถึงที่หมายลงก่อน อยากรู้จริงๆๆ แอคคอร์ค เป็นบริษัทใหญ่มากเหรอ ขนาดพนักงานอ้างใช้สิทธิรบกวนผู้อื่นในที่สาธารณะขนาดนี้เชียวหรือ อ้างชื่อหน่วยงานที่ทำได้หนักแน่น ไม่มีความสำนึก ไม่ขอโทษสักคำ ในสิ่งที่ตัวเองทำ คือถ้าด่วน ขอโทษ ขออนุญาต เราก็ยอม...เราเข้าใจนะ.
ได้เห็นในตาคมวาว และฟังเสียงนางกล่าวถึงย้ำถึงชื่อบริษัท เราถึงกับอึ้ง กลืนน้ำลายตัวเอง เด็กสมัยนี้...ถ้าตบตีเป็นข่าวขึ้นโรงพัก ก็จะถูกกล่าวหา ว่าเป็นเรามนุษย์ป้าอีก แต่..เบื้องหลังความอดทน..พูดจาด้วยความสุภาพ แล้วนางไม่ยอมรับในมารยาทรบกวนเราจนสุดทน แล้วจะให้เราทำอย่างไร แต่เราก็สุภาพชนพอ... ขอแสดงออกสาธารณะด้วยวิธีนี้ก็แล้วกันนะคะ